Ο δήμος Θεσσαλονίκης για τους επόμενους επτά μήνες μπαίνει σε ένα ιδιόμορφο καθεστώς υπολειτουργίας στην πράξη, αφού πλέον η κατακερματισμένη διοίκησή του αδυνατεί να λάβει κρίσιμες αποφάσεις. Το θέμα δεν είναι ένα χαμένο επτάμηνο (που είναι πολύ σημαντικό), αλλά το ενδεχόμενο μιας χαμένης τετραετίας - πενταετίας.
Αν σήμερα η διοίκηση Μπουτάρη δεν μπορεί να περάσει μια αλλαγή του οργανισμού λειτουργίας των υπηρεσιών του δήμου, που θυμίζω ήταν εμβληματική μεταρρύθμιση για την παρούσα διοίκηση, έχοντας ένα μίνιμουμ συνοχής και μια έστω οριακή πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, φανταστείτε τι θα γίνει μετά το Σεπτέμβριο και για τέσσερα χρόνια με την πλειοψηφούσα παράταξη να μετρά ούτε τους μισούς δικούς της δημοτικούς συμβούλους σε σχέση με την κατακερματισμένη "Πρωτοβουλία"...
Αν σήμερα δεν μπορεί να περάσει μια αναγκαία διοικητική αποβολή για να ξεκινήσει ένα εγκεκριμένο έργο υψίστης σημασίας για την πόλη, η ανάπλαση της πλατείας Ελευθερίας, σκεφτείτε τι θα γίνει με τις μείζονες δρομολογημένες παρεμβάσεις για την πόλη στο επόμενο διάστημα.
Θεωρώ ότι ο πλουραλισμός σε οποιοδήποτε συλλογικό όργανο άσκησης διοίκησης είναι δείγμα υγείας και διασφαλίζει τη δημοκρατική του λειτουργία, τη διαφάνεια, τον έλεγχο.
Όμως, θεωρώ ότι οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες δεν μπορούν να είναι πρακτικά εφαρμόσιμες στο υπάρχον πλαίσιο λειτουργίας της Αυτοδιοίκησης.
Η απλή αναλογική μπορεί να είναι ένα αναγκαίο πείραμα, όμως θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για δύσκολες καταστάσεις και λυπάμαι που το αναφέρω για εκτεταμένα φαινόμενα ακυβερνησίας, αδυναμίας λήψης αποφάσεων και άλλα ανάλογα, που ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι θα επηρεάσουν δραματικά τη ζωή του.
Θα είχε αξία να δει κάποιος τι δείγματα έχουμε ήδη στην πράξη από την κατάσταση που προοιωνίζεται η απλή αναλογική. Πόσες αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης (όχι αχρεωστήτως καταβληθέντα και γραφειοκρατικές πράξεις) έχουν ληφθεί με ευρεία πλειοψηφία. Σε πόσα σημαντικά έργα έχουν συμφωνήσει η πλειοψηφία και η μείζονα αντιπολίτευση; Πόσες αποφάσεις είχαν τη στήριξη των δυο τρίτων των δημοτικών συμβούλων;
Κάνετε μια αναγωγή στην απλή αναλογική και θα δείτε εάν δυο, τρεις μπορεί και περισσότερες παρατάξεις θα κατορθώσουν να συνεννοηθούν και να συμφωνήσουν ακόμη και στην τελευταία λεπτομέρειά του για την υλοποίηση ενός έργου, Πόσω μάλλον εάν αυτό είναι κομβικής σημασίας, εάν επηρεάζει ισχυρά συμφέροντα στην πόλη κτλ.
Εύχομαι να διαψευστώ, όμως είναι πιθανό, με τα σημερινά δεδομένα, να χρειάζεται για να περάσει με απλή πλειοψηφία μια απόφαση στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο, να συμπράξουν περισσότερες των τριών παρατάξεων. Στο σύνολό τους, όχι μεμονωμένοι δημοτικοί σύμβουλοι.
Ακόμη και οι προγραμματικές συμφωνίες δεν είναι αρκετές για να οδηγήσουν σε αποτελεσματική διοίκηση. Όσοι έχετε κατά νου το παράδειγμα της κυβερνητικής σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πρέπει να γνωρίζετε ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι αρκετή η συμφωνία δυο δημοτικών παρατάξεων, ούτε καν αν αυτές είναι η πρώτη και η δεύτερη στις εκλογές του ερχόμενου Μαΐου. Θα χρειαστούν τρεις και τέσσερις παρατάξεις.
Σκεφτείτε έναν δήμαρχο - μαριονέτα, που για να κάνει ένα ευπρεπές έργο θα εξαρτάται από τρεις και τέσσερις σημερινούς αντιπάλους του στην προεκλογική κούρσα. Την οποία για να κερδίσει θα έχει ήδη συγκρουστεί ως ένα βαθμό με τους ανθυποψηφίους του. Με τους οποίους θα έχει πολιτικές διαφορές και διαφωνίες στον πυρήνα πολιτικών και σχεδίων για την πόλη.
Θα συμφωνήσουν ας πούμε όλοι στην ανάπλαση της παλιάς παραλίας, όπως αυτή έχει δρομολογηθεί; Κι αν ναι θα προχωρήσουν και στην πεζοδρόμηση της λεωφόρου Νίκης; Θα προχωρήσει το σχέδιο για τους Λαχανόκηπους; Κι αν ναι ποιο από όλα; Τι θα γίνει με τα τραπεζοκαθίσματα που ορισμένοι θέλουν να τα περιορίσουν κι άλλοι να τα επεκτείνουν; Θα προωθήσουν την υλοποίηση της λεγόμενης νοτιοανατολικής πύλης στην περιοχή της Νέας Ελβετίας ή θα αδιαφορήσουν και θα την αφήσουν για τους επόμενους;
Θα μπορούσα να γράφω με τις μέρες παραδείγματα. Ανέφερα τα πιο... εύκολα, διότι μέσες άκρες έχουν ένα μίνιμουμ συμφωνίας ως μείζονες αστικές παρεμβάσεις. Δε θέλω καν να πάω στα δύσκολα, όπως αλλαγές στον τομέα της καθαριότητας, με τους εργαζόμενους απέναντι (όλα πάνε καλά εκεί μάλλον), αλλαγές στη λειτουργία των υπηρεσιών του δήμου, αξιολογήσεις κτλ.
Κι αν ορισμένοι θεωρείτε ότι αυτό που χωρίζει τις σημερινές παρατάξεις που διεκδικούν το δήμο είναι προσωπικές φιλοδοξίες που βρήκαν εύφορο έδαφος λόγω της απλής αναλογικής, ξανασκεφτείτε το. Η "Πρωτοβουλία" συνενώθηκε σε μια συγκεκριμένη πολιτική βάση και είδατε που κατάντησε. Να μη συμφωνούν μεταξύ τους ούτε στα "μικρά" εκείνοι που πορεύτηκαν με υποχωρήσεις επί οχτώ και παραπάνω χρόνια μαζί...
Υπάρχουν πολλά προαπαιτούμενα για μια διαπαραταξιακή διοίκηση και δυστυχώς αυτή η κουβέντα ούτε γίνεται, ούτε πρόκειται να γίνει μέχρι τις 26 Μαΐου. Μετά για καμιά εβδομάδα μέχρι τις επαναληπτικές και βλέπουμε. Το μπαλάκι θα πέσει βαρύ στον επόμενο δήμαρχο, ο οποίος είμαι βέβαιος ότι θα χτίσει μια διοίκηση - χάρτινο πύργο, έτοιμο να καταρρεύσει σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία.
Εύχομαι να αποδειχτώ "Κασσάνδρα". Για το καλό της πόλης, που κινδυνεύει να παραμείνει στάσιμη σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον για τα επόμενα χρόνια. Κι επειδή με τις ευχές και τις προφητείες δουλειά δε γίνεται, την ευθύνη για μια τέτοια εξέλιξη θα τη φέρουν όλοι οι σημερινοί υποψήφιοι.