Η Θεσσαλονίκη, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις μεταφορές, τα θέλει όλα, τα θέλει τζάμπα και τα θέλει χωρίς κανένα κόστος. Συγχρόνως δεν θέλει και τίποτα. Θέλει μετρό, αλλά πολλοί Θεσσαλονικείς κατά καιρούς έχουν αντιδράσει στην κατασκευή του. Θέλει την περιφερειακή οδό, αλλά χωρίς να κοπούν δέντρα.
Θέλει, επίσης, την επέκταση της περιφερειακής οδού, αλλά επίσης χωρίς να κοπούν δέντρα. Θέλει θαλάσσια αστική συγκοινωνία, αλλά τον Κωνσταντή και τα υπόλοιπα καραβάκια που κυκλοφορούν το καλοκαίρι τα χρησιμοποιούν μόνο όσοι αποφασίζουν να κάνουν… βαρκάδα και ρομάντζα. Θέλει ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, εάν είναι δυνατόν με όλα τα νησιά του… χάρτη, αλλά για να μπει ένα δρομολόγιο από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης χωρίς ο πλοιοκτήτης να καταλήξει καταχρεωμένος λόγω της περιορισμένης κίνησης, πρέπει το κράτος να το χαρακτηρίσει «άγονη γραμμή» και να το επιδοτήσει. Κάποια εποχή η πόλη ήθελε την υποθαλάσσια αρτηρία, αλλά μετά το… μετάνιωσε, με αποτέλεσμα να πληρωθούν αποζημιώσεις 75 εκατ. ευρώ. Χωρίς αμφιβολία μία από τις ακριβότερες… μετάνοιες της ιστορίας. Κάποιοι, εξίσου Θεσσαλονικείς, ονειρεύονται τελεφερίκ από τα κάστρα στην πλατεία Αριστοτέλους, αλλά οι ίδιοι -όπως μαθαίνουμε- πάσχουν από… υψοφοβία. «Τι να πω σε μια πόλη με καπνούς και τσιμέντα / τα κομπιούτερ δε λένε για αγάπη κουβέντα», που τραγουδούσε χρόνια πριν η Χάρις Αλεξίου και μας ταξίδευε στον κόσμο του πουθενά. Με αφορμή τις ανακοινώσεις για την κατασκευή της υπερυψωμένης περιφερειακής οδού (Fly Over) θυμόμαστε και στοχαζόμαστε τις συμπεριφορές και αντιδράσεις της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης, που χρόνια τώρα ασφυκτιά ανάμεσα στο στριμωξίδι του θλιβερού ΟΑΣΘ και τη λαμαρινοθάλασσα στους δρόμους του κέντρου, της δυτικής και της ανατολικής πόλης. Το… σίριαλ είναι παλιό και χιλιοπαιγμένο, αλλά είναι προφανές πως βρισκόμαστε ενώπιον νέων επεισοδίων, που στην ουσία θα είναι remake από τα παλαιότερα. Βοήθεια μας!
Η αρχή της αναλογικότητας
Και κάπου εδώ ξεπροβάλλει από τη γωνία η… συλλογική ευθύνη. Προσέξτε: Τα έργα για την κατασκευή του Fly Over στον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης είναι προ των πυλών. Σε λίγες ημέρες οι εργασίες θα ξεκινήσουν και χιλιάδες αυτοκίνητα αναγκαστικά θα διέρχονται μέσα από τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης. Το ήδη οξυμένο κυκλοφοριακό πρόβλημα αναμένεται να ενταθεί για όσο χρόνο διαρκούν οι εργασίες κατασκευής. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα έργο που θα συνεισφέρει, σε συνδυασμό με τη λειτουργία του μετρό και την αναβάθμιση των αστικών συγκοινωνιών, στην επίλυση του κυκλοφορικού και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής και για το λόγο αυτό οι πολίτες θα πρέπει να δείξουν την ανάλογη υπομονή.
Ουσιαστικά θα πρέπει να διαμορφωθεί μια κοινωνική ενσυναίσθηση έτσι ώστε όλοι να συμβάλουν στη λιγότερη δυνατή ταλαιπωρία του άλλου. Στο πλαίσιο αυτής της κοινωνικής ευθύνης θα πρέπει οι διοργανωτές των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας να αντιληφθούν ότι δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιούν πορείες που καταλαμβάνουν μέρος κεντρικών δρόμων, όταν η συμμετοχή του κόσμου είναι μικρή. Προφανώς όταν μιλάμε για συμμετοχή χιλιάδων ατόμων δεν τίθεται ζήτημα, αλλά πρέπει να επικρατήσει η αρχή της αναλογικότητας, κάτι που οι διοργανωτές (οφείλουν να) μπορούν να καταλάβουν πολύ καλά τη διαφορά. Το να διακόψει την κυκλοφορία, έστω και για λίγα λεπτά, μια μικρή ομάδα ανθρώπων θα είναι επιπλέον επιβάρυνση στην κίνηση. Ναι, λοιπόν, στο δημοκρατικό δικαίωμα για διαμαρτυρία για όποιον λόγο γίνεται, αλλά αν μπορέσουμε να αποφύγουμε την επιβάρυνση του κοινωνικού συνόλου ακόμη καλύτερα.
Κλήσεις σαν το… χαλάζι
Πολύ μεγάλη, ενόψει εργασιών για το fly over, είναι είναι το τελευταίο διάστημα η αλλαγή με τα παρκαρίσματα στις κεντρικές αρτηρίες της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο στην Τσιμισκή και την Εγνατία, αλλά και στην Πολυτεχνείου, τη Μοναστηρίου και, όπως μάθαμε χθες, οσονούπω και στην Κ. Καραμανλή. Ενώ παλαιότερα η ερώτηση του... ενός εκατομμυρίου στους Θεσσαλονικείς ήταν «λες να με γράψει η Τροχαία αν παρκάρω Τσιμισκή;» και η… πληρωμένη απάντηση «άντε βρε, αφού δε γράφουν», τώρα όντως γράφουν. Και η Τροχαία και η Δημοτική Αστυνομία έχουν εξαπολύσει κανονικό σαφάρι ελέγχων όλη τη μέρα και κυρίως τις πιο απογευματινές ώρες. Με τις κλήσεις να πέφτουν σαν το… χαλάζι. Και πυκνές και κατακέφαλα. Μόνο το περασμένο Σάββατο βεβαιώθηκαν 290 παραβάσεις παράνομης στάθμευσης. Πριν από λίγες ημέρες στην Τσιμισκή, σε απόσταση δέκα μέτρων, είχαν σταθμεύσει δύο περιπολικά της Τροχαίας και αφήναν ροζ χαρτάκια στους... παρατύπως παρκαρισμένους οδηγούς. Στη θέα τους, μάλιστα, μία κυρία άρχισε να τρέχει για να τους προλάβει. Αντίστοιχες εικόνες βλέπει κανείς και στην Εγνατία. Οι νέες ανάγκες δημιουργούν νέες συνθήκες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λύνεται το κυκλοφοριακό. Ίσως να βελτιώνεται κατά τι, αφού σιγά σιγά οι οδηγοί παίρνουν απόφαση ότι σε αυτή τη φάση η παράνομη στάθμευση στο κέντρο μετά βεβαιότητος τιμωρείται. Από την άλλη οι συχνοί έλεγχοι ωθούν τους οδηγούς να κάνουν περισσότερους κύκλους για να παρκάρουν και αυτό επιβαρύνει την κίνηση. Αυτά συμβαίνουν όταν μια πόλη -εν προκειμένω η Θεσσαλονίκη- δεν έχει πολλούς δρόμους, ούτε αρκετές θέσεις στάθμευσης. Ενώ -αντίθετα- έχει πολλά αυτοκίνητα και πολίτες ερωτευμένους με το ΙΧ τους -ίσως και λόγω της ισχνής παρουσίας της αστικής συγκοινωνίας.
Στην Περαία από θαλάσσης
Μεσημεράκι Κυριακής, αρχές Νοέμβρη. Θεσσαλονικείς και τουρίστες κατέκλυσαν το παραλιακό μέτωπο της Περαίας για να ευχαριστηθούν τις ασυνήθιστες για την εποχή υψηλές θερμοκρασίες, απολαμβάνοντας παράλληλα το ψαράκι τους στις παραθαλάσσιες ταβέρνες της περιοχής. Μόνο που δεν πήγαν όλοι οδικώς... Γνωστός στους δημότες Θερμαϊκού για τις θαλάσσιες επιδόσεις του, ο Στάμος, ο πρόεδρος του συλλόγου El Bandana Beach Volley Club του δήμου, κατέφθασε δια... θαλάσσης με το SUP του σε ψαροταβέρνα της περιοχής. Ήπιε ένα ποτηράκι τσίπουρο για το καλό και συνέχισε να κωπηλατεί πάνω στη σανίδα του στα νερά του Θερμαϊκού Κόλπου. Προφανώς, ο σερβιτόρος ήταν παλιός γνώριμος, αφού μόλις τον είδε τον φώναξε για να τον κεράσει. Όπως και να ’χει, τέτοιες πρωτοβουλίες, καλό είναι να επιβραβεύονται...
Κουίζ
Ποιος είναι πανελλαδικά ο μοναδικός ομότιμος -δηλαδή συνταξιούχος- Καθηγητής Ιατρικής, ο οποίος διανύει την έβδομη δεκαετία της ζωής του και ζήτησε και κάνει τρεις εφημερίες το μήνα σε δημόσιο νοσοκομείο, προκείμενου να βγουν οι βάρδιες των πρώην συναδέλφων ώστε να μην γονατίσει το σύστημα; Η απάντηση αύριο, εδώ, στο Καφέ Αριστοτέλους.