Το ένα μετά το άλλο, τα περιστατικά παιδεραστίας και παιδικής πορνογραφίας σοκάρουν την ελληνική κοινωνία φέρνοντας στην επιφάνεια -μεταξύ άλλων- το θέμα της κυβερνοασφάλειας και της προστασίας των παιδιών μας.
Η Κέλλυ Ιωάννου είναι διευθύντρια στο Διεθνές Ινστιτούτο Κυβερνοασφάλειας και μιλώντας στη Voria.gr για το μείζον θέμα επισήμανε ότι μεγάλο ρόλο στην τροφοδοσία των αρρωστημένων μυαλών των παιδόφιλων και παιδεραστών έχουν οι ίδιοι οι γονείς που μέσα στη χαρά τους, χωρίς να το σκεφτούν, ανεβάζουν γυμνές ή ημίγυμνες φωτογραφίες και βίντεο των παιδιών τους στα social media.
«Πολλές φορές, όταν μιλάμε για υλικό σεξουαλικού τύπου το οποίο αφορά σε παιδιά και καταλήγει στα χέρια είτε παιδόφιλων είτε κάθε λογής σεξουαλικών εγκληματιών και παραβατών, το μυαλό μας πάει στο ότι η παραγωγή έχει να κάνει με τρίτους. Δυστυχώς, όμως, η έρευνα δείχνει ότι πολύ συχνά το υλικό αυτό έχει δημοσιευθεί από τους ίδιους τους γονείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το υλικό αυτό προφανώς αναφέρεται σε ιδιαίτερες στιγμές με τα παιδιά τους, είτε όταν είναι στη θάλασσα είτε όταν κάνουν το πρώτο τους μπάνιο, από τη βάφτιση, από τον ύπνο κ.λπ. Διαδικασίες και υλικό το οποίο αντιλαμβάνεστε ότι τα παιδιά είναι ημίγυμνα ή γυμνά και οι γονείς τα ανεβάζουν διότι θεωρούν ότι είναι χαριτωμένα. Αλλά όλη αυτή η ανάρτηση, η διαδικασία και η έκθεση των παιδιών γίνεται ενώ δεν έχουν ρυθμίσει τους λογαριασμούς τους οι γονείς (σ.σ. είναι δημόσιος ενώ θα έπρεπε να είναι ιδιωτικός), έχουν φίλους αγνώστους με αποτέλεσμα να μην ξέρουν που θα καταλήξει η φωτογραφία του παιδιού», είπε η κ. Ιωάννου.
Περαιτέρω, επισημαίνει ότι η δημόσια ανάρτηση φωτογραφικού και βιντεοληπτικού υλικού των παιδιών τους είναι κάτι που θα τα συνοδεύει για πάντα στην ψηφιακή τους ζωή, δηλαδή ακόμα κι όταν θα ενηλικιωθούν, ενώ στο εξωτερικό, όπως στη Γαλλία κ.α., παιδιά όταν ενηλικιώθηκαν έσυραν τους γονείς τους στα δικαστήρια για τη δημοσιεύσει τέτοιων... αθώων φωτογραφιών που τα απεικόνιζαν γυμνά.
«Για αυτό κι εγώ το πρώτο πράγμα που λέω στους γονείς είναι ότι προτού δημοσιεύσουν το οτιδήποτε πρέπει να ξέρουν ποιος θα βλέπει αυτό το υλικό, πού θα φτάσει η φωτογραφία του παιδιού, και να σκεφτούν εάν οι ίδιοι θα ήθελαν κάποιος άλλος να δημοσιεύσει μια τέτοια φωτογραφία που να απεικονίζει αυτούς. Να σκεφτούν, ακόμη, πέρα από το κομμάτι του σεξουαλικού εγκλήματος, αν θέλουν αυτές οι φωτογραφίες να ακολουθούν για πάντα την ψηφιακή ζωή του παιδιού τους. Γιατί πολλές φορές έχουμε δει σε άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία, ότι τα παιδιά όταν ενηλικιώνονται έχουν το δικαίωμα να μηνύσουν τους γονείς τους γιατί σε κάθε αναζήτηση με το όνομά τους εντοπίζεται ένα ψηφιακό ίχνος με φωτογραφίες τέτοιου είδους από την παιδική τους ηλικία και τα παιδιά δεν είχαν συναινέσει για τη δημοσίευσή τους. Έχουμε δει δικαστικές διαμάχες μεταξύ παιδιών και γονέων» ανέφερε.
Η έκθεση γυμνών παιδιών στο διαδίκτυο μέσα από χαρούμενα στιγμιότυπα που αναρτούν στην άγνοιά τους οι γονείς αποτελεί ένα πρώτης τάξης υλικό για τους παιδόφιλους και τους κάθε λογής σεξουαλικών εγκληματιών οι οποίοι, ακόμα και στο λεγόμενο φανερό διαδίκτυο, αυτό το οποίο όλοι μας χρησιμοποιούμε καθημερινά, μέσα από τη χρήση hashtags μπορούν να βρουν το υλικό που ψάχνουν.
Τα επίμαχα hastags
«Όταν μιλάμε για το επιφανειακό ιστό -δηλαδή για το διαδίκτυο που χρησιμοποιούμε όλοι- υπάρχουν hashtag, που συνήθως είναι bathtime, naptime, swimmingtime, children κ.ά., τα οποία κατά ένα μεγάλο ποσοστό προκύπτουν από αναρτήσεις και από φωτογραφίες που έχουν ανεβάσει οι ίδιοι οι γονείς ή συγγενείς» είπε η κ. Ιωάννου προσθέτοντας ότι περαιτέρω «υπάρχουν και οι πιο προχωρημένες αναζητήσεις που έχουν να κάνουν είτε μέσω λογισμικών που δίνουν την πρόσβαση στο σκοτεινό διαδίκτυο είτε μετά στο τι έχει προλάβει το κάθε αρπακτικό να έχει αποθηκεύσει στους σκληρούς δίσκους και στη συνέχεια, όπως και σε αυτήν την περίπτωση που εξετάζεται τώρα με τον συγγραφέα, να μοιράζεται μέσω διαδικτύου με τρίτους και άρα με βάση συγκεκριμένες αναζητήσεις να προκύπτει σωρεία αρχείων που είχαν αποθηκευθεί στις προσωπικές συσκευές», εξήγησε η ίδια.
Η πανδημία και η αύξηση της παιδικής πορνογραφίας
Τα δύο χρόνια της πανδημίας και ο εγκλεισμός στα σπίτια μας λόγω των περιοριστικών μέτρων ήρθαν και λειτούργησαν ως ελατήριο εκτίναξης και αποκάλυψης πολλών περιστατικών σεξουαλικών εγκλημάτων.
«Έχει μια βάση, όχι στο επίπεδο ότι η πανδημία μας έφερε ένα φαινόμενο ή ένα έγκλημα το οποίο δεν υπήρχε, αλλά σκεφτείτε ότι τα τελευταία δύο χρόνια ο μόνος τρόπος επικοινωνίας, εκπαίδευσης, διασκέδασης ήταν μέσω της τεχνολογίας. Το διαδίκτυο έχει υπερφορτωθεί με πολύ περισσότερο υλικό ενδεχομένως από ό,τι πριν. Γιατί όλες οι δραστηριότητες όλων μας είτε είχαν να κάνουν με κοινωνικοποίηση μας περνούσαν μέσα από διαδίκτυο. Και όντως έρευνες που έχουν γίνει δείχνουν ότι το επίπεδο σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών μέσω εικόνας έχει παγκοσμίως αύξηση 60%» είπε.
Η χρήση της τεχνολογίας μέσω κινητών, τάμπλετ και υπολογιστών από μικρή ηλικία των παιδιών είναι μια πραγματικότητα και ένα ερώτημα που απομένει να απαντηθεί και από την Πολιτεία είναι η απουσία μαθημάτων κυβερνοασφάλειας μέσα από τα σχολεία.
«Έχω ραντεβού με την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, για αυτό το θέμα. Είναι κάτι το οποίο εμείς ζητάμε εδώ και αρκετά χρόνια. Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουν πιάσει τόπο οι προσπάθειές μας και οι αγωνίες μας. Για εμένα είναι απαραίτητο να προστεθεί αυτό το μάθημα στα σχολεία. Πλέον τα παιδιά γεννιούνται στην τεχνολογία και θα πρέπει να μάθουν να τη χρησιμοποιούν και να την απολαμβάνουν και να μη μπλέξουν σε επικίνδυνα μονοπάτια. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τα παιδιά ως θύματα αλλά και ως θύτες γιατί πολύ συχνά και τα ίδια τα παιδιά είναι πολύ σκληρά απέναντι και σε άλλους συνομήλικούς τους. Έχω συναντήσει περιπτώσεις όπου η διακίνηση τέτοιου είδους υλικού έγινε από παιδιά, με φωτογραφίες που είχαν τραβηχτεί από εκδρομές, σε σχολικές τουαλέτες κ.ο.κ.», κατέληξε η κ. Ιωάννου.