Αν κάποιος ελέγξει τα στοιχεία από τις μετακινήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης, θα διαπιστώσει πως περιορισμός στο υποτιθέμενο lockdown δεν υπήρξε. Μια αναμενόμενη μείωση κατά 10% την καταγράφουν τόσο τα επίσημα στοιχεία, όσο και οι άνθρωποι των συνεργείων, που βρίσκονται στον δρόμο.
Αυτό μάλιστα συμβαίνει τόσο με τα σχολεία κλειστά όσο και με το λιανεμπόριο και την «ευρεία» εφαρμογή της τηλεργασίας. Είναι προφανές ότι οι μετακινήσεις συνεχίζονται σε μια «κανονικότητα», που δεν βοηθάει μεν στον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού, βοηθάει όμως στον ψυχισμό των πολιτών, που έχουν κουραστεί από τα μέτρα.
Η ευκαιριακή «απελευθέρωση» για την Καθαρά Δευτέρα είναι προβληματική. Όσο κι αν ορισμένοι σκέφτονται πως παίρνουν μια «ανάσα» για μια μέρα ή ότι μια μέρα δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά στη διασπορά του κορωνοϊού, προσωπικά μου μοιάζει με καθρεφτάκι στους... ιθαγενείς. Άλλοι -πολλοί φαντάζομαι- πιθανώς να βλέπουν ουσία σε όλο αυτό.
Εφόσον ο καιρός δεν το επιτρέψει, τότε είναι εκείνος που θα σώσει την παρτίδα. Κι αυτό είναι απαράδεκτο για την Πολιτεία. Να περιμένεις δηλαδή ως οργανωμένη Πολιτεία να κάνει κακό καιρό για να περάσεις το μήνυμα στους πολίτες ότι η Πολιτεία σας έδωσε μια μέρα «ελευθερίας», αλλά μας τα χάλασε ο καιρός.
Εφόσον ο καιρός το επιτρέψει όμως τι γίνεται; Στη Θεσσαλονίκη γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι θα γίνει. Θα γεμίσει το Σέιχ Σου με κόσμο, θα γεμίσουν τα πρώην στρατόπεδα, η παραλία και όλοι οι ανοιχτοί χώροι εντός και εκτός πολεοδομικού συγκροτήματος με κόσμο, που θα αρπάξει την ευκαιρία να ξορκίσει τη... μαυρίλα του τελευταίου έτους.
Και τον λογαριασμό από ενδεχόμενους συνωστισμούς ποιος θα τον πληρώσει;
Σε μια περίοδο, που τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι η Θεσσαλονίκη ζει τις μέρες του αντίστοιχου διαστήματος από τα τέλη Οκτωβρίου ως τις αρχές Νοεμβρίου σε επίπεδο ιικού φορτίου, η Πολιτεία τι κάνει; Αποφασίζει να δώσει μια μέρα χαλάρωσης για να χρυσώσει το χάπι της αγανάκτησης από τον «εγκλεισμό». Αλήθεια κάτι ανάλογο δεν έγινε εκείνη την περίοδο με τους εορτασμούς του τριημέρου 26ης – 28ης Οκτωβρίου;
Εύχομαι όλα αυτά να είναι ανεδαφικές ανησυχίες και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλα να πάνε καλά, ο κόσμος να διασκεδάσει και να γιορτάσει την Καθαρά Δευτέρα όπως της πρέπει. Η Πολιτεία όμως οφείλει να κρατήσει μια πιο υπεύθυνη στάση, εφόσον κεντρικός στόχος και προσδοκία όλων μας είναι όχι να περάσουμε μια όμορφη μέρα, αλλά να επιστρέψουμε στην κανονικότητα οριστικά το ταχύτερο.
Με την απόφαση που ελήφθη ουσιαστικά η κυβέρνηση απώλεσε και την επαναλαμβανόμενη δικαιολογία της ατομικής ευθύνης. Τυχόν φαινόμενα υπερβολικής συνάθροισης πολιτών στον ίδιο χώρο δεν θα συνιστούν ευθύνη των πολιτών, αλλά αποκλειστικά ευθύνη της δικής της απόφασης.
Διότι, αν είναι να δίνεις τυπικά στους πολίτες την ευκαιρία να πετάξουν χαρταετό και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί τους στερήσουν τη μισή χαρά, έκανες ως Πολιτεία μια τρύπα στο νερό. Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Τόσο, που είναι άξιο απορίας εάν άξιζε τον κόπο η συγκεκριμένη απόφαση.
Θα τα δείξει όλα η συνέχεια. Μάλιστα, εάν δώσει η τύχη (σ' αυτή έχουμε εναποθέσει πολλά πράγματα τον τελευταίο χρόνο) και παρά τον συγχρωτισμό δεν έχουμε αύξηση της διασποράς, τότε είναι προφανές ότι η Πολιτεία θα έχει μια καλή αιτία στα χέρια της, για να προχωρήσει στο πραγματικό ζητούμενο, δηλαδή στο άνοιγμα των σχολείων, του λιανεμπορίου, των μετακινήσεων, της εστίασης και του τουρισμού.
Μακάρι αύριο να πάνε όλα καλά και η Καθαρά Δευτέρα να μην είναι μόνο η αρχή της Σαρακοστής, αλλά και η αρχή της επιστροφής στην κανονικότητα και της σταδιακής απαλλαγής από τον εφιάλτη της πανδημίας. Κάθε άλλο σενάριο, που θα μας πάει πίσω ως κοινωνία και θα καθυστερήσει την άρση των περιορισμών θα έχει συνέπειες για όσους λαμβάνουν αποφάσεις. Όπως πάντα, πρόκειται για ένα ρίσκο. Να προσέξουν μην αποδειχθεί αχρείαστο και επιβαρυντικό, διότι θα κοστίσει πολύ περισσότερο σε σχέση με το μη πέταγμα του χαρταετού...