Κριτική στον προϋπολογισμό του 2023 της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας που ψηφίστηκε χθες κατά πλειοψηφία από το Περιφερειακό Συμβούλιο ασκεί η παράταξη «Κοιτάμε Μπροστά στην Κεντρική Μακεδονία».
Όπως σημειώνει η παράταξη σε ανακοίνωσή της, «η ΠΚΜ θα όφειλε κατά την παρουσίαση του σχεδίου του Προϋπολογισμού προς ψήφιση να έχει εισηγητικές εκθέσεις από χωρικούς και θεματικούς Αντιπεριφερειάρχες, αλλά και να αναδείξει την προτεραιοποίηση σε άξονες ανά Περιφερειακή Ενότητα και ανά παραγωγικό κλάδο».
Παράλληλα, η παράταξη «Κοιτάμε Μπροστά» υπογραμμίζει ότι θα περίμενε «σαφέστερη και αναλυτικότερη παρουσίαση στις διακρατικές και διαπεριφερειακές συνεργασίες – συμφωνίες πλαίσιο, καθώς και σε έργα συγχρηματοδοτούμενα ή διμερείς συμφωνίες σε επιμέρους ή συνολικά πεδία».
Σημειώνεται ότι η παράταξη, στην οποία ηγείται ο Χρήστος Γιαννούλης, καταψήφισε τον προϋπολογισμό του 2023.
Συγκεκριμένα η παράταξη σημειώνει στην ανακοίνωσή της:
«Η χθεσινή συζήτηση για τον Προϋπολογισμό της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας (ΠΚΜ) του 2023 στο Περιφερειακό Συμβούλιο αποτέλεσε άλλη μια διαδικασία υποβάθμισης του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η ψήφιση ενός Προϋπολογισμού, μαζί με το ολοκληρωμένο πλαίσιο δράσης μιας Περιφέρειας, μπορεί να αποτελέσει κορυφαία διαδικασία όταν στηρίζεται πάνω στο τρίπτυχο Σχεδιασμός – Υλοποίηση – Απολογισμός και όταν έχει προκύψει ύστερα από συμμετοχικές διαδικασίες, διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών, τα επιμελητήρια, τους παραγωγικούς φορείς, όσους αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικής οικονομίας και με σεβασμό σε ένα πλέγμα κανόνων, δημοκρατίας και ελέγχου.
Μία περιφέρεια τόσο πολυδιάστατη όσο η ΠΚΜ θα όφειλε κατά την παρουσίαση του σχεδίου του Προϋπολογισμού προς ψήφιση να έχει εισηγητικές εκθέσεις από χωρικούς και θεματικούς Αντιπεριφερειάρχες, αλλά και να αναδείξει την προτεραιοποίηση σε άξονες ανά Περιφερειακή Ενότητα και ανά παραγωγικό κλάδο, ακριβώς επειδή με αυτόν τον τρόπο παρουσιάζεται το κοινωνικοοικονομικό πρόσημο και οι επιδιώξεις για συνοχή και ανάπτυξη.
Παράλληλα, όσον αφορά στα μεγάλα έργα υποδομών που αποτελούν πυλώνα για τη διατήρηση και συνέχιση κάθε τμήματος οικονομικής δραστηριότητας, έχει σημασία για εμάς αν και κατά πόσο λαμβάνεται υπόψιν στον σχεδιασμό και την ολοκλήρωση τους η κλιματική κρίση και ο εναρμονισμός με τους άξονες της ατζέντας Ευρώπη 2030. Με βάση την ελληνική και ευρωπαϊκή συγκυρία κρίνεται απαραίτητο ένα πλέγμα προστασίας απέναντι σε επάλληλες οικονομικές κρίσεις, με κορωνίδα την ενεργειακή κρίση που βιώνουμε ήδη και την επισιτιστική που πρόκειται να βιώσουμε σύντομα, ως τις πρώτες επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία στην ελληνική οικονομία. Για τους παραπάνω λόγους θα περιμέναμε σαφέστερη και αναλυτικότερη παρουσίαση στις διακρατικές και διαπεριφερειακές συνεργασίες – συμφωνίες πλαίσιο, καθώς και σε έργα συγχρηματοδοτούμενα ή διμερείς συμφωνίες σε επιμέρους ή συνολικά πεδία.
Αντιλαμβανόμαστε ότι εφόσον τα ταμειακά διαθέσιμα της ΠΚΜ αποτελούνται από εθνικούς πόρους, ευρωπαϊκά αναπτυξιακά εργαλεία και προγράμματα, αλλά και περιορισμένους ιδίους πόρους, πρέπει να φροντίζει η διοίκηση για όσο δυνατόν περισσότερα συνεχιζόμενα έργα και να μην προκύπτουν απεντάξεις ή μη τήρηση χρονοδιαγραμμάτων στην ολοκλήρωση τους.
Επίσης, η απαραίτητη αύξηση χρηματοδοτήσεων από χρονιά σε χρονιά θα πρέπει να αποδεικνύεται από το υλικό αποτύπωμα στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής κάθε κατοίκου της ΠΚΜ σε κάθε γωνιά της. Παράλληλα με την ισχυρή υποστήριξη κοινωνικής πολιτικής για πρόσβαση σε πολιτισμό, αθλητισμό αλλά και απαραίτητα κοινωνικά αγαθά όπως υγεία και παιδεία, αναφορικά πάντα με τις αρμοδιότητες που εγκύπτουν στην περιφερειακή εφαρμοσμένη πολιτική και διοίκηση. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος της περιφερειακής διακυβέρνησης, μαζί και με την γενναία επιλογή διεκδίκησης σαφήνειας και καθορισμού των αρμοδιοτήτων της αυτοδιοίκησης Β' βαθμού.
Η καταψήφιση του Προϋπολογισμού από την παράταξή μας είναι αποτέλεσμα και της πολιτικής μας διαφωνίας, όχι μόνο με το μορφολογικό τμήμα της παρουσίασης και διαβούλευσης του, αλλά και με την ουσία της έλλειψης πολιτικής και κοινωνικής στοχοθεσίας, που δεν θέλει τον πολίτη σύμμαχο και συνδιαμορφωτή αλλά εξαρτώμενο και επωφελούμενο χωρίς κανονιστικό πλαίσιο. Όταν τίθενται αυθαίρετες προτεραιότητες ωφέλειας, χωρίς να προσδιορίζονται χαρακτηριστικά και αφήνοντας "παραθυράκια", τότε καλλιεργούνται σχέσεις εξάρτησης».