Διαχρονικά παρακολουθώντας αν όχι όλα, τα περισσότερα Συμβούλια Κορυφής της ΕΕ και διαβάζοντας κάθε φορά τα κοινά ανακοινωθέντα, δεν ήταν και λίγες οι στιγμές που… όλο και κάποια τούφα ένιωθα ότι μου έφευγε από το κεφάλι. Κι αυτό γιατί, ενώ δεν ανήκω στους ευρωσκεπτικιστές, αλλά ξεκάθαρα στους ευρωπαϊστές, ένιωθα πως αρκετές αποφάσεις δεν λειτουργούσαν για το καλό της ΕΕ και επομένως για το καλό των Ευρωπαίων συμπολιτών μου. Επίσης, διαχρονικά, ο εκάστοτε πρωθυπουργός μας -φαντάζομαι κι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν το ίδιο- γύριζε με δηλώσεις του τύπου «ήταν μια δύσκολη διαπραγμάτευση, αλλά η Ελλάδα πήρε αυτά που δικαιούνταν». Μετά… πίναμε ένα ποτήρι νερό και καταπίναμε αμάσητο ό,τι μας είχε σερβιριστεί στο ευρωπαϊκό πιάτο.
Τα ίδια grosso modo συνέβαιναν κι όταν οι εκάστοτε θεματικοί υπουργοί συνεδρίαζαν και μετά έρχονταν οι σχετικές ανακοινώσεις. Η συνταγή ήταν ίδια. Και το ποτήρι με το νερό ξαναγέμιζε και πάλι καταπίναμε αμάσητο το ανακοινωθέν.
Και τα επακόλουθα όμως αυτών των μέτρων που κάθε φορά εξήγγειλλαν οι Βρυξέλλες, κι αυτά διαχρονικά τα βρίσκαμε μπροστά μας. Όχι άμεσα, αλλά στο διάβα του χρόνου. Άλλωστε και οι Βρυξέλλες -ως γνωστόν- με την γραφειοκρατία, τα παζάρια και τις συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι, θέλουν κι αυτές τον χρόνο τους. Λάου λάου παίρνεις τα μέτρα, λάου λάου βλέπεις τα αποτελέσματά τους.
Με αυτό το μοντέλο φτάσαμε και στην αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, στη νέα ΚΑΠ. Αρχικά δεν ασχοληθήκαμε με το θέμα. Ούτε είδαμε να παίζει ψηλά στην προεκλογική συζήτηση για το τι θα κάνει ο καθένας που διεκδικούσε την ψήφο μας στις κάλπες που στήθηκαν. Πέρασε στο ντούκου η νέα ΚΑΠ. Τώρα όμως που μπαίνει σε εφαρμογή, ανοίγουν πλέον τα χαρτιά και βλέπουμε τι αλλάζει στη ζωή των αγροτών μας, δηλ. των δικών μας ανθρώπων, γιατί ό,τι αφορά την αγροτική μας παραγωγή -ας μην γελιόμαστε- με τον έναν ή τον άλλον τρόπο -και κυρίως από τη Θεσσαλία και πάνω- μας αφορά όλους.
Εν ολίγοις, η νέα ΚΑΠ «τρέχει» στο όνομα της «πράσινης» Ευρώπης, που σημαίνει πως πάνω από όλα μπαίνει το αποτύπωμα της πρωτογενούς παραγωγής πάνω στο περιβάλλον της Ευρώπης. Ναι, η στόχευση είναι αυτή, αλλά το πώς φτάνουμε σε αυτήν είναι άλλη κουβέντα. Σταχυολογώντας τα επιμέρους μέτρα προκύπτει πως οδηγούμε τους Ευρωπαίους αγρότες στο να μην… πολυκαλλιεργούν, για να κάνουμε την Ευρώπη πιο πράσινη και τις ανάγκες της ΕΕ σε αγροτικά προϊόντα θα τις καλύψουμε από άλλες, τρίτες χώρες. Μη μου πείτε πως σε μια αφελή ανάγνωση αυτό δεν ακούγεται όμορφα! Καθαρή η Ευρώπη και θα τα παίρνουμε από αλλού. Τι θέλετε, λεμόνια; Η Τουρκία να ‘ναι καλά. Τι θέλετε, βαμβάκι; Η Αίγυπτος κοντά είναι. Ποιος ζήτησε βοδινό κρέας; Μην αγχώνεστε, θα έρθει το βαπόρι από την Αργεντινή. Καλά, ζητήσατε σκόρδα; Η Ινδία δεν είναι δα και σε άλλον πλανήτη. Αλλά το σπίτι μας, δηλ. η ΕΕ, θα είναι πιο φιλική στο περιβάλλον, πιο πράσινη και πιο ανθεκτική στις επιταγές της κλιματικής κρίσης!
Ας πούμε ότι δουλεύει αυτό το σύστημα κι ότι όλα έρχονται από τρίτες χώρες με το πάτημα ενός κουμπιού, δεν μας λείπει η παραγωγή προς κατανάλωση, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο στο διαμετακομιστικό εμπόριο. Ο Ευρωπαίος αγρότης, ο Έλληνας αγρότης τι ακριβώς θα απογίνει; Γιατί, τι του λέει η νέα ΚΑΠ; Ουσιαστικά, του λέει αποχαιρέτα τις καλλιέργειες. Δεν συμφέρεις, ξοδεύεις πολύ νερό, ρεύμα, πετρέλαιο, οπότε αποχαιρέτα τα χωράφια σου και στο πλαίσιο αυτό αποχαιρέτα την ύπαιθρο, τα χωριά, τις κωμοπόλεις, τα μικρότερα αστικά κέντρα.
Φυσικά, είδαν τώρα τις αντιδράσεις στις Βρυξέλλες, όπου συγκεντρώθηκαν αγρότες και κτηνοτρόφοι από τη Γερμανία, τη Γαλλία, από το Βέλγιο προφανώς, ακόμη κι από τη μακρινή Πορτογαλία κι είπαν όλοι μαζί το απλό: No farmer, no food. Σε απλά ελληνικά δηλ., χωρίς εμάς δεν θα έχετε να φάτε. Και οι Βρυξέλλες, δηλ. η ηγεσία της ΕΕ, με τα γνωστά αντανακλαστικά… βραδύποδα, τώρα τρέχει να μετριάσει τη ζημιά, καθώς διαπιστώνει πως αυτά που αποφασίστηκαν δεν περνούν αμάσητα από τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων παραγωγών, καλλιεργητών και κτηνοτρόφων, γιατί εδώ πρόκειται για τη ζωή τους ολόκληρη.
Τα προηγούμενα 24ωρα είδαμε και τους δικούς μας αγρότες να κινητοποιούνται, με το βάρος στην περίοδο της μεγάλης έκθεσης Agrotica. Έδωσαν δυναμικό «παρών», η κυβέρνηση κι ο πρωθυπουργός έκαναν ρελάνς με την ανακοίνωση δέσμης μέτρων, οι αγρότες αυτά τα είδαν… ασπιρίνες, αποχαιρέτησαν τη ΔΕΘ κι αύριο στη Νίκαια της Λάρισας αποφασίζουν για κλιμάκωση, θα δούμε πώς, των αντιδράσεών τους.
Αυτήν τη φορά οι αγροτικές κινητοποιήσεις δεν έμοιαζαν σε τίποτα με τις προηγούμενες. Με τα μπλόκα στους δρόμους και τους αποκλεισμούς. Τα αιτήματά τους για το κόστος παραγωγής, το κόστος της ενέργειας, του ανταγωνισμού, το ύψος των τιμών στα προϊόντα τους, τους ελέγχους τιμών από το χωράφι στο ράφι, όλα αυτά τα ουσιώδη κυριάρχησαν στη δημόσια συζήτηση. Ο λόγος τους ήταν πειστικός κι όπως φάνηκε και στη δημοσκόπηση της PULSE, έχουν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας στο πλευρό τους: στο σχετικό ερώτημα η πλειονότητα των ερωτηθέντων απάντησε πως οι αγρότες έχουν δίκιο στα αιτήματά τους. Αυτό μάλλον το κατάλαβε, κατόπιν εορτής, κι ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που στις αρχές των κινητοποιήσεων «έβλεπε» κομματικές υποκινήσεις και μερικά 24ωρα αργότερα μιλούσε για «ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας» και τα γνωστά τετριμμένα.
Τώρα λοιπόν είναι η ώρα να δούμε πώς θα αντιμετωπιστούν τα πραγματικά ζητήματα των αγροτών. Από τη μια έχουμε κατεστραμμένη την καρδιά της παραγωγής στη Θεσσαλία λόγω του «Daniel» κι από την άλλη τα ψίχουλα περί μείωσης φόρων, επιτάχυνσης των αποζημιώσεων και ελέγχου των ελληνοποιήσεων. Οι καταγγελίες που ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες από πλευράς των αγροτών για τις καθυστερήσεις, για τους φόρους, το κόστος της ενέργειας, αλλά και την εισαγωγή ύποπτων αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες δεν πρέπει να περάσουν αυτήν τη φορά στο ντούκου. Και φυσικά οι υπερπτήσεις των τιμών από το χωράφι στο ράφι, ένα θέμα που μας αφορά όλους χωρίς καν να είναι σχετικό με τη νέα ΚΑΠ, αλλά δικό μας εξ ολοκλήρου. Κι αυτό δεν καταπίνεται όσο νερό και να πιεις…