Οι μαύρες τρύπες του κακού μείγματος οικονομικής πολιτικής, που εφαρμόστηκε την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της κρίσης, αρχίζουν πλέον να κάνουν την εμφάνιση τους. Γιατί πλέον επιβεβαιώνεται τόσο από Έλληνες όσο κι από ξένους ουδέτερους παρατηρητές, ότι η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε αλλά ποτέ δεν μεταρρυθμίστηκε, κατά τη διάρκεια όλης αυτής της κρίσιμης περιόδου. Και κάπως έτσι φαίνεται να χάθηκε οριστικά η ευκαιρία της καλύτερης επόμενης μέρας για τη χώρα μας.
Το γεγονός έχει άμεση επίπτωση, πέραν όλων των άλλων και στην κατανάλωση, αλλά και στο επιχειρείν. Είναι ενδεικτική η μειωμένη ζήτηση που παρατηρείται στην αγορά, γεγονός το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τη συμπίεση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων της λιανικής. Κι επειδή η αγορά λειτουργεί ως αλυσίδα, το γεγονός αυτό, με τη σειρά του, είχε ως αποτέλεσμα, οι επιχειρήσεις αυτές να προχωρήσουν σε μείωση των λειτουργικών εξόδων κατά 11% και των επενδύσεων κατά 57%. Και κάπως έτσι, ο κύκλος φτάνει εκεί από όπου ξεκίνησε: στην παντελή έλλειψη ανάπτυξης για τη χώρα.
Τελικώς, το μόνο παρήγορο που προκύπτει από όλη αυτή τη διαδικασία είναι ο εξωστρεφής προσανατολισμός που απέκτησαν πολλές από τις ελληνικές επιχειρήσεις στην προσπάθεια που έκαναν για να επιβιώσουν. Στο πλαίσιο αυτό επεκτάθηκαν σε νέες αγορές και αύξησαν τις εξαγωγές τους. Ωστόσο, η οικονομική δραστηριότητα μετατοπίστηκε σε χαμηλότερης προστιθέμενης αξίας κλάδους, όπως για παράδειγμα η μετακίνηση από τις υπηρεσίες και τις κατασκευές, σε κλάδους όπως ο τουρισμός.