Με 2,020 το λίτρο της βενζίνης των 95 οκτανίων στα πρατήρια της Θεσσαλονίκης, με 17 ευρώ τη φέτα τυρί στα ψυγεία των σούπερ μάρκετ και το ελαιόλαδο στα 51 ευρώ το πεντάλιτρο -οι τιμές του Σαββάτου- δύσκολα παλεύεται η καθημερινότητα και πάντως δεν κερδίζεται καμία μάχη κατά της ακρίβειας. Αυτή είναι η πραγματικότητα κι αυτή είναι η μάχη που δίνουν καθημερινά οι καταναλωτές. Και δυστυχώς τη χάνουν.
Από όποια γωνία κι αν το δει κανείς, η ουσία είναι μία: η ακρίβεια έχει πλέον αθανασία. Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει ή, για να ‘μαστε και ακριβείς, τον γονατίζει. Η λυπητερή περιμένει κάθε μέρα στην ταμειακή τον καταναλωτή.
Στα 60 λεπτά της ομιλίας του το Σάββατο και στα 150 της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός, ανάμεσα στα τόσα που παρέθεσε παραδέχτηκε -γι’ άλλη μια φορά- πως η ακρίβεια είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των πολιτών. Είπε επίσης πως είναι παγκόσμιο φαινόμενο και πως τα επιδόματα είναι ο «επιδερμικός τρόπος» για την αντιμετώπισή της. Ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε πως η μόνιμη αύξηση των εισοδημάτων και οι έλεγχοι στην λειτουργία της αγοράς θα πολλαπλασιαστούν. Παραδέχτηκε επίσης πως «θα τη δώσουμε τη μάχη, αν και δεν είναι εύκολο να την κερδίσουμε…».
Δανείζομαι πάλι τη φράση του πρωθυπουργού που είπε πως «η ακρίβεια κάποια στιγμή θα αποκλιμακωθεί, οι αυξήσεις στους μισθούς θα μείνουν», να συμπληρώσω όμως πως η συνταγή τόσον καιρό δεν φαίνεται να βγαίνει.
Τα λέγαμε και πέρυσι, τα λέγαμε και προεκλογικά, τα επισημαίναμε και μετεκλογικά, τα λέγαμε και πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα αναμασήσαμε τα ίδια και τα ίδια, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η πραγματικότητα αυτή απαιτεί ρεαλιστικές λύσεις με πυγμή, θέληση και ξεκάθαρη ματιά. Η λογική πως ο ανταγωνισμός στην αγορά θα φέρει τη μείωση των τιμών, που επικαλούνται ορισμένοι φωστήρες ξεπατικώνοντας εγχειρίδια ακραίου φιλελευθερισμού, φάνηκε πως στα καθ’ ημάς δεν βγαίνει. Ανταγωνισμός υπήρχε και θα υπάρχει πάντα. Δεν υπάρχει καμία αρρυθμία σε αυτό. Όμως δεν υπάρχει και καμία αρρυθμία στην πορεία των τιμών. Σταθερά τραβάνε την ανηφόρα. Μια ματιά στα δελτία τιμών που ανακοινώνονται κάθε μήνα στα αγαθά είτε πρώτης είτε… δεύτερης είτε τρίτης ανάγκης, μας το επιβεβαιώνει. Σε κανένα μα κανένα αγαθό δεν υπήρξε μείωση τιμής. Αντίθετα, είδαμε και τις πατέντες με τις συσκευασίες να μικραίνουν, όχι στο μέγεθος -για να μην… τρομάξουμε κιόλας- αλλά στην ποσότητα εντός τους, με τις τιμές όμως το ίδιο αλμυρές. Είδαμε τις μεζούρες στα απορρυπαντικά να γίνονται από 56, 40 αλλά με την ίδια τιμή. Ίσως τώρα δούμε το γάλα με τη συσκευασία του ενός λίτρου να είναι 3/4 , αλλά με την ίδια τιμή. Και στο τέλος, πάλι, θα το φύσαμε και δεν θα κρυώνει.
Με ευχές δεν αντιμετωπίζεται η ακρίβεια. Ούτε και με κάποια πρόστιμα εντυπωσιασμού σε κραυγαλέες περιπτώσεις, στις οποίες τα τραστ και οι αθέμιτες συμμαχίες βγάζουν μάτι. Φυσικά, ούτε και με τα καλάθια του νοικοκυριού κι άλλες πατέντες, που μόνον εφέ κάνουν στα τηλεοπτικά δελτία χωρίς να πολεμούν την ακρίβεια.
Ο πρωθυπουργός μέσα σε όλο το βαρύ κλίμα των ημερών – από τον Έβρο και τη Δαδιά, τη Θεσσαλία-Ατλαντίδα, τους ψευτοκαπεταναίους και τη δολοφονία του Αντώνη στον Πειραιά– επιχείρησε να κάνει βήματα εμπρός. Το είπε ξεκάθαρα: προχωράω μπροστά κι εκτιμώ πως θα μου βγει. Μόνο που η άλλη μάχη, αυτή της ακρίβειας, με όποια αλλαγή της ατζέντας κι αν γίνεται, είτε με τις τριετίες που θα ξεπαγώσουν είτε με τις αυξήσεις σε μισθούς κ.λπ., θα συνεχίσει να δίνεται καθημερινά στα ταμεία των σούπερ μάρκετ.
Αδυνατώ, το ομολογώ, να δεχτώ πως και τον χειμώνα που μας έρχεται θα πάμε με την ίδια συνταγή. Δεν θέλω να παραδεχτώ πως η μη μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα δεν επιλέγεται ως μέτρο τιθάσευσης των τιμών των προϊόντων. Όπως επίσης δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι μειώσεις στον ΦΠΑ δεν περνούν στον καταναλωτή -στο χέρι των κυβερνώντων είναι να ελεγχθεί αυτό- κι ότι επιμένουμε στους υψηλούς φόρους. Ή γιατί δεν μειώνεται ο ειδικός φόρος στα Καύσιμα. Κι αυτός δεν θα περάσει στον καταναλωτή;
Από τους έμμεσους φόρους δεν ξεφεύγει κανείς. Και τυρί και λάδι θα πάρουμε ως φαν της μεσογειακής διατροφής, αλλά δεν πληρωνόμαστε τα ίδια με τους Δανούς, για να αγοράζουμε το γάλα στην ίδια τιμή και να παρηγοριόμαστε ότι είναι διεθνές πρόβλημα.
Απλά και ξεκάθαρα, όπως λένε και κορυφαίοι οικονομολόγοι: 1, η μείωση στους άμεσους φόρους φέρνει αποτελέσματα κι επενδύσεις και 2, η μείωση στους έμμεσους φόρους φέρνει ανάσες πραγματικές στους πολίτες. Διαλέγετε και παίρνετε. Το πρώτο λειτούργησε μέχρι τώρα. Ώρα για το δεύτερο.