Στη Θεσσαλονίκη έχουμε περίπου 1.300 νεφροπαθείς. Μια ομάδα που απειλείται από την πανδημία του κορωνοϊού ως ευπαθής περισσότερο από το γενικό πληθυσμό. Η Πολιτεία οφείλει να παρέχει όλες τις συνθήκες, προκειμένου η τακτική αιμοκάθαρσή τους να γίνεται με απόλυτη ασφάλεια από τον ιό, διότι ενδεχόμενη προσβολή τους ελλοχεύει κινδύνους για την ίδια τη ζωή τους.
Ήδη, όπως με πληροφορούν, δεκάδες αιμοκαθαιρόμενοι έχουν βρεθεί θετικοί στον κορωνοϊό και η μάχη τους είναι άνιση, διότι ταυτόχρονα με την αντιμετώπιση του ιού, πρέπει να συνεχίζουν απρόσκοπτα το πρόγραμμα αιμοκάθαρσης.
Στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, οι νεφροπαθείς της Θεσσαλονίκης έθεσαν ορισμένα αυτονόητα ζητήματα προς τις υγειονομικές αρχές. Παρότι όμως τα αιτήματά τους είναι απολύτως λογικά, ακόμη και σήμερα λύσεις δεν δόθηκαν.
Η ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλονται οι συμπολίτες μας αυτοί, σε κάθε νόσο, πόσω μάλλον στον κορωνοϊό είναι πολύ μεγάλη, διότι παράλληλα με την όποια ασθένεια, υπάρχει πάντα και η αιμοκάθαρση στη μέση. Η ταλαιπωρία που υφίσταται ένας νεφροπαθής είναι πολλαπλάσια από έναν υγιή άνθρωπο.
Ο κίνδυνος διασποράς του κορωνοϊού στη συγκεκριμένη ομάδα είναι πολύ μεγάλος. Γιατί; Επειδή στη διαδικασία της αιμοκάθαρσης εμπλέκεται πάντοτε το ίδιο προσωπικό της ειδικής μονάδας κάθε νοσοκομείου, το οποίο έχει να αντιμετωπίσει και τους θετικούς σε κορωνοϊό αιμοκαθαιρόμενους, ταυτόχρονα με τους νεφροπαθείς, που δεν έχουν προσβληθεί από τον ιό. Επίσης, ζήτημα είναι και οι χώροι αναμονής για την αιμοκάθαρση, παρά τα αυστηρά προληπτικά μέτρα που λαμβάνονται στα νοσοκομεία.
Δυο μείζονα ζητήματα, που όφειλε ήδη να έχει αντιμετωπίσει η Πολιτεία θέλω να επισημάνω.
Το πρώτο έχει να κάνει με τα τεστ για τον κορωνοϊό. Αυτά πρέπει να είναι τακτικά και δεν είναι, όπως μου λένε νεφροπαθείς. Μέχρι πριν λίγο καιρό οι νεφροπαθείς στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου και στον Άγιο Παύλο δεν είχαν υποβληθεί σε τεστ για τον κορωνοϊό. Δεν χρειάζεται σχολιασμό...
Για τους ασθενείς του Αγίου Παύλου έγινε τελικά τεστ, μετά την παρέμβαση στου Συλλόγου των Νεφροπαθών. Λες και χρειαζόταν να γίνει διαμαρτυρία, παρέμβαση ή οτιδήποτε άλλο...
Στους 150 νεφροπαθείς του Παπαγεωργίου δεν έχει γίνει, όπως μου λένε, κανένα τεστ ή όπως ακούγεται άρχισε να γίνεται αυτές τις μέρες. Πότε δηλαδή περιμένουν να κάνουν τεστ σε αυτή την ευπαθή πληθυσμιακή ομάδα; Όταν τελειώσει και το δεύτερο κύμα της πανδημίας; Με τη δική μου λογική επειδή μιλάμε για μια ευπαθή πληθυσμιακή ομάδα, τα τεστ έπρεπε να είναι πολλά και τακτικά.
Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει με το αίτημα του Συλλόγου Νεφροπαθών Νομού Θεσσαλονίκης να οριστεί ένα κρατικό νοσοκομείο ως νοσοκομείο αναφοράς για τους νεφροπαθείς που προβλήθηκαν από κορωνοϊό. Θα το γράψω πολύ απλά για να καταλάβει καθένας τη σημασία του αιτήματος. Αν αντιμετωπίζονται σε ένα χώρο οι θετικοί στον κορωνοϊό νεφροπαθείς, δεν κινδυνεύουν οι υπόλοιποι που δεν έχουν προσβληθεί από κορωνοϊό να κολλήσουν. Αυτονόητο, αλλά...
Στην Αττική μάλιστα, αναγνωρίζοντας από το πρώτο κύμα της πανδημίας το πρόβλημα, ορίστηκε ως τέτοιο νοσοκομείο το ΝΙΜΙΤΣ, ώστε να περιοριστεί ο κίνδυνος διασποράς του κορωνοϊού στην ευπαθή αυτή πληθυσμιακή ομάδα, που διατρέχει μεγαλύτερους κινδύνους. Είχε σχεδιαστεί να λειτουργήσει ως ανάλογο νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη ο Άγιος Παύλος. Δεν έγινε ποτέ. Παρότι μάλιστα στην πρώτη φάση της πανδημίας η θνητότητα στους αιμοκαθαιρόμενους ήταν πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Μετά τον Άγιο Παύλο συζητήθηκε η δημιουργία αυτής της αναγκαίας δομής στην επιταγμένη κλινική του Σαραφιανού. Διαπιστώθηκε ότι δεν είναι σε θέση να στηρίξει επείγοντα περιστατικά και πάντως δεν είναι η κατάλληλη.
Σήμερα συζητείται να λειτουργήσει όπως το ΝΙΜΙΤΣ, το Ιπποκράτειο νοσοκομείο. Επιτέλους όμως ας αποφασίσουν οι επικεφαλής του συστήματος Υγείας, γιατί το όλο ζήτημα σέρνεται εδώ και τόσους μήνες.
Μαθαίνω ότι υπάρχει η ελπίδα να υπάρξει η σχετική απόφαση για το Ιπποκράτειο μέσα στην εβδομάδα. Για κάποιους μπορεί να είναι ήδη αργά. Αλλά έστω και τώρα ας ληφθούν οι αποφάσεις το ταχύτερο, διότι μιλάμε για ανθρώπινες ζωές και κανείς δεν δικαιούται να τις θέτει σε κίνδυνο.