Με το ερώτημα «Κι αν χάσω;» και με μια προσωπική ανάρτηση, ο υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Νίκος Ταχιάος, αποτυπώνει τις τελευταίες σκέψεις του πριν από την αυριανή κάλπη.
Ο κ. Ταχιάος δεν αποφεύγει τις αιχμές και την τελευταία ώρα, όμως η ανάρτηση έχει πολύ πιο προσωπικό και ανθρώπινο χαρακτήρα. Κι αν το κείμενό του αρχίζει με μια αμφιβολία και με έναν διάχυτο προβληματισμό, καταλήγει στη σιγουριά και την αισιοδοξία ότι θα είναι αύριο ο δήμαρχος της πόλης.
Η ανάρτηση του κ. Ταχιάου είναι η εξής:
«ΚΙ ΑΝ ΧΑΣΩ;
Οι επικοινωνιολόγοι απαγορεύουν αυτήν την κουβέντα σε οποιονδήποτε υποψήφιο. Λοιπόν, εγώ τους κανόνες των επικοινωνιολόγων τους έχω γραμμένους στα παλιά μου τα παπούτσια. Το ξέρει αυτό ο αδελφός μου και κουμπάρος μου ο Περικλής και γι' αυτό τα βρίσκουμε χωρίς πολλά-πολλά. Απαντώ λοιπόν στο ερώτημα αυτό απαντώντας στο πολύ πιο σημαντικό για μένα δίλημμα «ΠΩΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΩ ΤΗΝ ΔΗΜΑΡΧΙΑ».
Ό,τι και να συμβεί, η επόμενη μέρα θα με βρει κοντά στους δυο πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μου, την Αναστασία και τον Γιώργο μας. Κι είναι το ενδεκάχρονο παιδί μας, αυτό που δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι «παίζει» και για να με πικάρει γράφει στα αυτοκόλλητα μου «ΠΑΟΚάρα ολέ», που δεν φεύγει ούτε στιγμή από το μυαλό μου.
Λένε ότι έρχεται μια μέρα που ο άνδρας παθαίνει το μεγαλύτερο σοκ της ζωής του, καθώς στον καθρέπτη του αναγνωρίζει στην εικόνα του εαυτού του, τον πατέρα που ανταγωνιζόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι μια φάση που την έχω περάσει. Ξεκίνησα στην αυτοδιοίκηση και την πολιτική πολύ μικρός. Θαρρούσα πως θα έφτανα σε ένα ύψος που για τον πατέρα μου ήταν αδιανόητο. Καβάλησα καλάμι, αφίππευσα, ξανανέβηκα, έπεσα, γκρεμοτσακίστηκα, τα κατάφερα και πάλι, άντεξα, δόξα τω Θεώ είμαι εδώ πιο ζωντανός από ποτέ και το παλεύω. Και στην πορεία όταν αντίκρυσα στον καθρέφτη μου τον πατέρα μου σε μία διαφορετική έκδοση, ένιωσα πως αυτό που έχω να τιμήσω είναι η μόνη κληρονομιά που μου αφήνει η οικογένειά μου, το όνομά μου και οι αξίες μας, προπάντων η αξιοπρέπεια.
Ο γιος μου ανήκει στην γενιά που θα έχει την ευκαιρία να ζει με τις ζωντανές εικόνες των πατεράδων της. Σκεφτόμουν την ημέρα που θα δει to χθεσινό debate στο TV100. Θέλω να έρθει η στιγμή που κοιτώντας στον καθρέφτη θα αναγνωρίσει έναν περήφανο άνθρωπο, μαχητικό, στιβαρό, με αυτοπεποίθηση, αυτάρκη και αυτόνομο, με αξίες και γνώση. Και να καταλάβει ότι αυτή είναι η κληρονομιά του πατέρα του. Θα με λυπούσε πολύ εάν το παράδειγμά του ήταν ένας τσόγλανος με καρφιτσωμένο αυτάρεσκο χαμόγελο. όπως θα με προτιμούσαν πολλοί επαγγελματίες της επικοινωνίας.
Κερδίσω ή χάσω, στον γιο μου θα επιστρέψω. Δίνω αυτήν την μάχη γιατί θέλω να τιμήσω όλα αυτά που μου μεταλαμπάδευσαν οι γονείς μου και οι οικογένειές τους και επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι στον πυρήνα όλων αυτών ήταν η πατριωτική Θεσσαλονικιώτικη, Μακεδονική και Ελληνική ταυτότητά τους.
Κι ας μην «ψάχνονται» οι επικοινωνιολόγοι και τα τρολς που επιστράτευσε το σύστημα που στο πρόσωπό μου βλέπει τον κίνδυνο μιας Θεσσαλονίκης αξιών. Αύριο το βράδυ, θα είμαι ο νέος δήμαρχος της πόλης».