Την ξέρει τη δουλειά. Το βιογραφικό του πλούσιο. Είναι ο μοναδικός υπουργός Προστασίας του Πολίτη, δηλαδή κάτι σαν Εθνικός μας Υπουργός Δημόσιας Τάξης, που ανέλαβε το εν λόγω υπουργείο σε πέντε διαφορετικές κυβερνήσεις. Και μετράμε: από μία φορά στις κυβερνήσεις Κώστα Σημίτη, Γιώργου Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμου και δύο φορές σε κυβερνήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο λόγος φυσικά για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που σήμερα στις 6 το απόγευμα ορκίζεται με τα υπόλοιπα νέα μέλη της κυβέρνησης στο Προεδρικό Μέγαρο. Πάντως ο πρωθυπουργός δεν προχώρησε σε δομικές αλλαγές στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Έκανε rotation, το είχε πει άλλωστε και νωρίτερα, αφού ανέλαβε για δεύτερη φορά τη διακυβέρνηση της χώρας. Παρακολουθώ το έργο των υπουργών κι αν χρειαστεί θα κάνω διορθωτικές κινήσεις, είχε πει ο κ. Μητσοτάκης. Κι αυτό έκανε. Μάλλον είδε, αυτό που λέμε πολύ απλά, ότι δεν τραβούσε και πολύ καλά το κυβερνητικό έργο στο θέμα της προστασίας του πολίτη και έδειξε την έξοδο στον μέχρι χτες υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Οικονόμου. Σίγουρα ο πρωθυπουργός και όλες τις έρευνες κοινής γνώμης που κατατάσσουν, μετά την ακρίβεια, στις πρώτες θέσεις, το θέμα της ασφάλειας, την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, της οπαδικής βίας, της νεανικής και καθόλα ανησυχητικής νεανικής παραβατικότητα που παίρνει σταδιακά διαστάσεις χιονοστιβάδας. Είπαμε την ξέρει τη δουλειά ο κ. Χρυσοχοΐδης, να δούμε εάν θα φέρει και αποτελέσματα. Το project πάντως είναι πολύ δύσκολο. Όπως δύσκολη είναι και η νέα αποστολή που ανέλαβε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Άφησε το υπουργείο Εργασίας και αναλαμβάνει την Υγεία. Κι αυτό γιατί, όπως λένε πολλοί, δώσε στον Γεωργιάδη μεταρρυθμίσεις και… πάρτου την ψυχή. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στις βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι οι αλλαγές στην υγεία και πολύ περισσότερο στην ανασύσταση ενός νέου ΕΣΥ. Και να δούμε στην πράξη τι θα φέρει στον νέο υπουργικό θώκο ο κ. Γεωργιάδης κι αν θα αποδείξει με έργο ότι «πάνω από όλα είναι η υγεία». Δύο σημεία ακόμη που κρατάμε από τον χτεσινό ανασχηματισμό είναι και τα διαπιστευτήρια – ψήφος εμπιστοσύνης που έστειλε ο πρωθυπουργός σε δύο πρόσωπα: στη Δόμνα Μιχαηλίδου, ως νέα υπουργός Εργασίας, και στην αναβάθμιση ως υπουργού Επικρατείας, του πολύ στενού του συνεργάτη και νυν κυβερνητικού εκπροσώπου, Παύλου Μαρινάκη.
Τα κείμενα της Λωζάννης, οι… αναγνώσεις του σήμερα
Πολλές φορές λένε κάποιοι πως είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς. Μάλιστα πάντα ισχύει και το ποιος λέει τι. Κάθε φορά αυτό το τελευταίο έχει μεγάλη σημασία σε όλα τα πεδία. Έτσι έγινε και με τις δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ, πρώην υφυπουργού Παιδείας και αναπληρωτή καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής, Άγγελου Συρίγου, για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Ο κ. Συρίγος σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη άναψε μια φωτιά στο Μαξίμου, αφού εν πολλοίς έβαλε θέματα που, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι παρωχημένα στα κείμενα της Συνθήκης. Το πήρε το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ και το σήκωσε με αιχμή τα περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών που αναφέρονται στη Συνθήκη του 1923 με πυρά κατά του κ. Συρίγου. Χτες το πρωί ο κ. Συρίγος με μπαράζ δηλώσεών του σε τηλεοπτικά παράθυρα έδωσε διευκρινίσεις μιλώντας για παρερμηνεία των δηλώσεών του. Επικουρικά για το σβήσιμο της φωτιάς λειτούργησαν και οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη πως δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Πάντως, εκτός όλων των άλλων, αυτό που μένει είναι το εξής: τα θέματα της Συνθήκης της Λωζάνης τα ανοίγει συχνά πυκνά για τους προφανείς δικούς της λόγους η Άγκυρα. Το να βάζουμε εμείς από μόνοι μας το θέμα στη δημόσια συζήτηση έχει άλλη ανάγνωση. Και σε ό,τι αφορά το θέμα εάν οι δηλώσεις Συρίγου είχαν παρανομαστή την ιδιότητά του ως πανεπιστημιακού δασκάλου στο Πάντειο ή ως μέλους της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ο διαχωρισμός φυσικά και είναι δύσκολος, ίσως και ανέφικτος. Μάλιστα, χτες το βράδυ η πρώτη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ για το νέο κυβερνητικό σχήμα είχε και πάλι αναφορές στις δηλώσεις του κ. Συρίγου κι όχι στις δομικές αλλαγές του νέου υπουργικού συμβουλίου.
Ο Βασίλης Καρράς και το Άγιον Όρος
Η βαθιά πνευματική σχέση του Βασίλη Καρρά με τον Άγιον Όρος είχε ως αφετηρία και βάση το Κελί Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ή Κελί Καζάκου, το οποίο είναι ένα από τα παλαιότερα της Αθωνικής Πολιτείας, με ιστορία πάνω από 700 χρόνια, που ανήκει στη Μονή Ιβήρων και βρίσκεται στις Καρυές. Εκεί εγκαταβιούσε ο μακαριστός Μιχαήλ, ένας μοναχός που ζούσε ασκητικά και απομονωμένος από κοσμικότητες. Ο μοναχός Μιχαήλ προερχόταν από την παλιά αδελφότητα της Μονής Βατοπεδίου και ακολουθούσε έναν πολύ ασκητικό τρόπο ζωής, πνευματικό, θεωρώντας όλα τα υλικά αγαθά ως ασημαντότητες, ενώ δεχόταν ελάχιστο κόσμο. Ένας από αυτούς ήταν και ο Βασίλης Καρράς που αναζητούσε καταφύγιο ηρεμίας στο Κελί 3-4 φορές τον χρόνο. Έμπαινε πάντα με το πλοίο της γραμμής και έμενε κάποιες μέρες για να ηρεμήσει και να αποφορτιστεί. Απολάμβανε τις συζητήσεις με τον Μιχαήλ, τον βοηθούσε ακόμη και στα διακονήματα και μάλιστα είχαν τον ίδιο πνευματικό, στον οποίον εξομολογείτο. Ο γέροντας Μιχαήλ εκοιμήθη πριν από 3-4 χρόνια και ο άρχοντας της νύχτας είχε λυπηθεί πολύ. Για την ιστορία να αναφερθεί πως το Κελί του Καζάκου πήρε το όνομά του από τον π. Κωνσταντίνο, έναν από τους πρώτους μοναχούς που πήγαν εκεί στο τέλος του 19ου αιώνα, ο οποίος καταγόταν από τους Κοζάκους του ποταμού Ντον στη νότια Ρωσία, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα.
Η Θεσσαλονίκη του Τέλη Μυστακίδη, η προσφορά στη «Μέλισσα»
Αποδεικνύει την αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Θεσσαλονίκη, σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται. Αναδεικνύει την ιστορία της, επενδύει σε αυτήν και κινείται διακριτικά, αλλά ουσιαστικά. Με τη σεμνότητα ενός αυτοδημιούργητου δισεκατομμυριούχου και το γνωστό πάθος του για τη Θεσσαλονίκη, ο Τέλης Μυστακίδης προχώρησε σε μία ακόμη σημαντική φιλανθρωπική κίνηση. Έκανε μια γενναία δωρεά στο ορφανοτροφείο θηλέων «Μέλισσα», με την πολύχρονη ιστορία και προσφορά στην πόλη. Ο κ. Μυστακίδης ήρθε σε επικοινωνία με τους υπεύθυνους του ορφανοτροφείου, άκουσε τις ανάγκες των κοριτσιών και ανέλαβε να ικανοποιήσει άμεσα κάποια ζητήματα και να διευκολύνει την καθημερινότητά τους. Αγάπη για την πόλη καταγωγής του και κοινωνική ευαισθησία με αποδείξεις. Όχι με λόγια.
Ένας αφηρημένος γονιός
Δεύτερη ημέρα του χρόνου, απόγευμα και η κινητικότητα έξω από το Ποσειδώνιο κολυμβητήριο είναι αυξημένη. Γονείς προσέρχονται με τα αυτοκίνητα τους για να αφήσουν τα παιδιά τους για την κολυμβητική τους δραστηριότητα. Ένας εξ αυτών έχει μόλις παρκάρει, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, παίρνει μαζί του το ένα του παιδί, κλειδώνει το αυτοκίνητο και ξεκινούν να πάνε μαζί προς την είσοδο του κολυμβητηρίου. Μόνο που στο πίσω μέρος του οχήματος υπάρχει και άλλο ένα παιδί, το οποίο είναι μέσα κλειδωμένο, αντιλαμβάνεται ότι μένει μόνο του και αρχίζει να φωνάζει και να κλαίει. Το κοριτσάκι που είναι μαζί με τον μπαμπά αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά και κοντοστέκεται, όπως και κάποιοι περαστικοί, οι οποίοι κοιτούν άναυδοι και είναι έτοιμοι να επέμβουν. Στα δευτερόλεπτα ο μπαμπάς αντιλαμβάνεται ότι κάτι συμβαίνει, γυρνάει το βλέμμα του προς το αυτοκίνητο και αντιλαμβάνεται ότι έχει ξεχάσει μέσα το άλλο παιδί. Με ένα αμήχανο χαμόγελο και υπό τα αυστηρά βλέμματα των υπολοίπων τρέχει στο όχημα, το ανοίγει και με εμφανή την αμηχανία λέει προς το παιδί που είχε κλειδώσει μέσα και έκλαιγε: "γράψε λάθος, δεν έγινε και τίποτα". Μικρή λεπτομέρεια, ο συγκεκριμένος δεν φρόντισε να δει ότι είχε παρκάρει, έστω και για λίγο, μέσα στην ειδική θέση στάθμευσης για ΑμεΑ.
Το καλό (γλυκό) δεν κρύβεται
Με την άνοδο των τιμών στα υλικά, όσες επιχειρήσεις έχουν ως αντικείμενο την επεξεργασία τροφίμων και τη μεταποίηση ήρθαν αντιμέτωπες με ένα δυνατό στοίχημα. Ή να ανεβάσουν τις τιμές για να διατηρήσουν ποιότητα ή να ρίξουν την ποιότητα για να κρατήσουν λογικές τιμές. Κι όμως υπάρχουν και αυτοί που ισορρόπησαν σε ένα τεντωμένο σχοινί, κρατώντας και ποιότητα και τιμές σε εξαιρετικά επίπεδα. Χαρακτηριστική ήταν η εικόνα σε γνωστό ζαχαροπλαστείο της δυτικής Θεσσαλονίκης, ανήμερα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Θα μου πείτε όλα τα συγκεκριμένα μαγαζιά έχουν κόσμο εκείνη την ημέρα. Εκεί όμως μιλάμε για κυκλοφοριακό κομφούζιο, όπου πήγε να ψωνίσει ιδιοκτήτης Opel Corsa, αλλά και ιδιοκτήτης Ferrari, και μάλιστα ταυτόχρονα. Για την ουρά δεν το συζητάμε, τύφλα να έχουν τα new aged ζαχαροπλαστεία στο κέντρο. Στην ερώτηση γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη προτίμηση στη συγκεκριμένη επιχείρηση με ιστορία περίπου 20 ετών, η απάντηση είναι ότι βγάζει ποιοτικά γλυκά, χωρίς να σε γδέρνει στην τσέπη όπως κάποιοι άλλοι κάνουν με επιτυχία…