Πρώτον, καθίστε φρόνιμα γιατί αλλιώς την Ευρώπη και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες θα τους βλέπετε με τα κιάλια ή μόνον από την τηλεόραση. Δεύτερον, καθίστε φρόνιμα γιατί θα περάσει ο κλειδαράς και θα βάλει λουκέτο στους συνδέσμους των οπαδών και θα έχετε έναν όλο κι όλο κι αυτός θα εδρεύει στα κεντρικά της ομάδας.
Σε αυτές τις δύο προτροπές – αποφάσεις -προαναγγελίες συνοψίζονται όσα μάθαμε χτες διά στόματος του πρωθυπουργού πώς θα αντιμετωπιστεί η οπαδική βία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη συνάντηση που είχε με πέντε προέδρους -UEFA και τεσσάρων ΠΑΕ- στις δηλώσεις του για την οικοδόμηση ενός τείχους προστασίας απέναντι στη βία, έδειξε πως όλες αυτές τις μέρες, μια βδομάδα και παραπάνω από το μοιραίο βράδυ της δολοφονίας του 29χρονου Μιχάλη Κατσουρή στη Νέα Φιλαδέλφεια, δούλευε ένα σχέδιο. Και χτες το ανακοίνωσε.
Κι άλλες φορές στο παρελθόν, (η πιο πρόσφατη ήταν το ΄22, τις μέρες μετά από τότε που δολοφονήθηκε ο Άλκης , έχουμε ακούσει -πάντα δυστυχώς μετά από κάποιο τραγικό γεγονός, εντός ή και εκτός γηπέδων- οι σύνδεσμοι έχουν κλείσει κλπ. κλπ. Θα δούμε τι θα βγει, τι θα εφαρμοστεί και κυρίως με τι αποτέλεσμα. Μόλις προχτές εδώ στις διπλανές στήλες της Voria η δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγο και τ. Αντιπρόεδρος του ΔΣΘ Γιάννα Παναγοπούλου έγραφε συγκεκριμένα για την οπαδική βία: «Νόμοι υπάρχουν, αρκεί να εφαρμόζονται». Τελεία. Δηλ. αυτό που λέμε όλοι για όλα, απλώς μη μας ακουμπήσει…
Να δούμε πόσο και εάν τα «καθίστε φρόνιμα, γιατί…» τρέξουν και πώς. Οι κυνηγοί λένε πως το καλό το κυνηγόσκυλο δεν μετράει εάν φερμάρει (μυρίζει) τον λαγό, αλλά τελικά πόσους πιάνει… Ωστόσο, δεν χρειάζεται να θρηνούμε κάποιον, τον Μιχάλη σήμερα, τον Άλκη χτες, τον, τον, τον, τόσους όλα τα προηγούμενα χρόνια, για να επανέρχονται μέτρα, ή ιδέες ανεφάρμοστες που πέρασαν σαν κομήτες και πάνε…
Τώρα εάν θα δούμε να μετονομάζονται σύνδεσμοι σε «Οι φίλοι της βεραμάν βατομουριάς», αλλά δεν θα έχουν σχέση με τα συμπαθέστατα φρούτα (ως γνωστόν δεν βγαίνουν καν σε αυτό το χρώμα βέβαια) για να τρέξουν το ίδιο… σπορ, μένει να το δούμε.
Ορφανός ο δήμος από τον Ορφανό
Οι καλοκαιρινές μπόρες λένε πως και ξαφνικές είναι και δυνατές. Ο Vivaldi τότε στα 1718 όταν έγραψε τις «Τέσσερις εποχές» το απέδειξε θαυμάσια. Εκεί που στην Primavera (Άνοιξη) όλα τρέχουν χαρούμενα κι όμορφα, έρχεται το Estate (Καλοκαίρι) και ξάφνου οι νότες του Antonio φέρνουν αστραπές και βροντές. Κάπως έτσι χτες -σαν κεραυνός εν αιθρία που λέμε στην καθομιλουμένη- αμέσως μετά της Παναγίας, έριξε ένα αστραπόβροντο στην ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη ο Γιώργος Ορφανός. Με μια διαδικτυακή ανάρτηση ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την διεκδίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο.
Ο κ. Ορφανός με πολλή μεγάλη εμπειρία από τα πολιτικά σε κεντρικό επίπεδο, αλλά και φυσικά στα αυτοδιοικητικά άλλη τόση, ίσως και περισσότερη, προφανώς έχει τους λόγους του. Ας μείνουμε στα περί «αξιοπρέπειας» που ανέφερε στο σημείωμα αποχώρησης. Το σίγουρο είναι πως ανακατεύεται ξανά η δημοτική… τράπουλα για το να μείνει… ορφανός ο δήμος από την υποψηφιότητα Ορφανού. Και τώρα τα… ορφανά στελέχη της παράταξης σίγουρα δεν ακούνε Vivaldi, αλλά κάτι πιο… ροκ. Ίσως και σκληρό.
Οι νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες και το συλλαλητήριο των 17 ευρώ
«Όχι» στη νέα... ηλεκτρονική ταυτότητα σχεδιάζουν να πουν την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου πολίτες που μάλλον φαίνεται πως δεν έχουν και την καλύτερη σχέση με την τεχνολογία. Τις τελευταίες μέρες έχει προκαλέσει έντονη συζήτηση στα social media το κάλεσμα σε «μεγαλειώδη συλλαλητήρια», πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην πρωτεύουσα, κατά των νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων. Οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων καλούν τον κόσμο να πει «όχι» στις νέες ταυτότητες, στην «ψηφιακή, ηλεκτρονική σκλαβιά» και στην «ταυτοποίηση προσώπου».
Μάλιστα, το εν λόγω «όχι» μόνο φθηνό δεν είναι, καθώς υπάρχει και χρηματικό ποσό για τη συμμετοχή στη διαμαρτυρία, το οποίο ανέρχεται στα 17 (!) ευρώ. Όπως ήταν φυσικό, εγείρει μερικά ερωτήματα. Η συγκεκριμένη διαμαρτυρία, όπως και πολλές άλλες που είχαν προηγηθεί κατά καιρούς στην πόλη, φαίνεται ήδη να συγκεντρώνει θετικά σχόλια από μερίδα πολιτών, οι οποίοι είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να πουν με μια… μονοκοντηλιά, «όχι» στην τεχνολογία και κατ΄ επέκταση την επιστήμη εν γένει.
