Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει «λίγη» παραπάνω προσοχή στη Θεσσαλονίκη και να λύσει ένα ζήτημα που είναι διαχρονικό, έγινε συνήθεια και όλοι μέχρι σήμερα βρίσκουν πολλές δικαιολογίες για να μην το αναγνωρίζουν ως πρόβλημα.
Το πρόβλημα αυτό είναι ότι όλα, μα όλα τα σημαντικά έργα δεν ολοκληρώνονται εντός χρονοδιαγραμμάτων. Για την ακρίβεια πρέπει να βάλει το συγκεκριμένο ζήτημα σε απόλυτη προτεραιότητα και χρονικά έπρεπε ήδη να το έχει κάνει από την προηγούμενη τετραετία...
Καθένας αντιλαμβάνεται ότι μπορούν να υπάρξουν δικαιολογίες και αιτίες, που αυτό συμβαίνει αν εξετάσει κάθε έργο ξεχωριστά. Αν κάποιος όμως δει όλη την εικόνα των έργων και των παρεμβάσεων στην πόλη, δεν μπορεί να παραβλέψει πως όλα τα έργα καθυστερούν σημαντικά και είναι αυτή η καθυστέρηση, που έχει δημιουργήσει αποστροφή στην τοπική κοινωνία στις εξαγγελίες, τις ανακοινώσεις και τα εργοτάξια, στους πολιτικούς και τα κόμματα.
Δεν γνωρίζω γιατί γίνεται αυτό πραγματικά. Αλλά όπου κι αν κοιτάξω, σε έργα του παρελθόντος που ακόμα δεν ολοκληρώθηκαν και σε έργα που εξαγγέλθηκαν και υποτίθεται δρομολογήθηκαν, η εικόνα είναι η ίδια.
Αναφέρω ως πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του μετρό, η ολοκλήρωση και λειτουργία του οποίου πηγαίνει από χρόνο σε χρόνο, από εξάμηνο σε εξάμηνο ή σωστότερα παίρνοντάς το ανάποδα από δεκαετία σε δεκαετία.
Το κακό είναι όμως ότι δεν είναι μόνο το μετρό. Αν ήταν μόνο αυτό δεν θα είχαμε τη γενικευμένη απογοήτευση των πολιτών. Είναι και πολλά άλλα σημαντικά έργα, για τα οποία υπεύθυνη είναι κυρίως η σημερινή κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να μετράει ήδη ανακολουθίες και ασυνέπειες, που βαρύνουν το κλίμα στην τοπική κοινωνία για την ίδια.
Τα... χτυπήματα είναι απανωτά. Ο έκτος προβλήτας του λιμανιού της Θεσσαλονίκης απαξιώνεται στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων. Αδίκως; Πάλι πήγε πίσω. Οι συνδέσεις του λιμανιού με το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί χρόνια τώρα, αλλά ακόμα εκκρεμούν. Η ανάπλαση της ΔΕΘ πάει κι έρχεται, πίσω μπρος. Το Μουσείο Ολοκαυτώματος είναι άλλη μια ιστορία καθυστέρησης. Ακόμα και το ThessIntec, που είναι από τα τελευταία έργα, τα οποία υποτίθεται δρομολογήθηκαν. Είναι σκόπιμο να αναφέρω κι άλλα; Όπως η νέα παράταση στο Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά για έναν χρόνο ή τα πισωγυρίσματα στο πρώην στρατόπεδο Γκόνου ή ακόμα και οι καθυστερήσεις για το νέο Ογκολογικό Νοσοκομείο στο στρατόπεδο Καρατάσιου, ή το στρατόπεδο στο Κορδελιό που ανακοινώθηκε πρότζεκτ, του οποίου η τύχη αγνοείται; Παρατάσεις; Παντού. Θυμίζω τον δρόμο Θεσσαλονίκη – Έδεσσα ή τα έργα διαχείρισης απορριμμάτων...
Δεν είναι πρόθεσή μου να το λυσσάξω, αλλιώς θα ήταν ευκολάκι. Είναι ήδη ευκολάκι για όλους τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Και για έναν επιπλέον λόγο. Επειδή ανάλογη είναι η εικόνα και πολλών δημοτικών έργων. Το αναφέρω επειδή πολλοί στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν τι φταίει με τις υποδομές στη Θεσσαλονίκη, με τα έργα στη Θεσσαλονίκη, ψάχνουν και βρίσκουν υπεραπλουστευμένες απαντήσεις, που φυσικά δεν αντέχουν σε κριτική. Το επισημαίνω για εκείνους που έχουν προαποφασίσει ότι τάχα μου δήθεν φταίει το πολιτικό και αυτοδιοικητικό προσωπικό της περιοχής και για τους άλλους που αντιμετωπίζουν τις υποδομές με κομματικό πρόσημο και τους φταίει η κυβέρνηση ή η Αθήνα συνολικά. Ένας αχταρμάς όλα.
Απάντηση τόσο εύκολη δεν έχω. Και δεν έχω επειδή δεν μου φταίει μία κυβέρνηση ή μόνο η σημερινή κυβέρνηση. Είναι πιο παλιό και πιο βαθύ το ζήτημα. Δεν μου φταίνε οι δήμαρχοι, οι περιφερειάρχες ή οι διοικητές οργανισμών και φορέων και δεν μπορώ να τους τσουβαλιάσω. Είναι ένα γενικότερο ζήτημα, ένα πρόβλημα, που δεν έχει εύκολη απάντηση. Ως προς τα αίτια που το προκαλούν.
Κι αυτό είναι το ευχάριστο, όσο παράξοδο κι αν φαίνεται. Επειδή μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, χωρίς να περιμένουμε την απόδοση ευθυνών. Για να μη χαθεί η μπάλα, προτείνω να βάλει η σημερινή κυβέρνηση μια κόκκινη γραμμή με το παρελθόν και να πιάσει το πράγμα από την αρχή, στις υποδομές και τα έργα αρμοδιότητάς της στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή.
Να πάψει να βρίσκει δικαιολογίες που καθυστερούν τα έργα και να τα βάλει σε μια ρότα υλοποίησης με ένα σφιχτό χρονοδιάγραμμα, ρεαλιστικό, ώστε να αρχίσει να παραδίδει έργα στην ώρα τους και να βελτιώσει έτσι την εικόνα που έχει ο πολίτης συνολικά για την Πολιτεία.
Δεν ενδιαφέρει τον πολίτη αν κάποιος έκανε ένσταση και καθυστερεί ένα έργο, ούτε αν ο προσυμβατικός έλεγχος καθυστερεί, ούτε άλλες (κρίσιμες για το έργο) λεπτομέρειες και διαδικασίες. Τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και ορθώς. Διότι αποτέλεσμα δεν βλέπει πολλά χρόνια τώρα. Και να μην το βλέπει επαναλαμβάνω σε ένα έργο το καταπίνει, σε δύο το ανέχεται, σε τόσα όμως; Σε όλα;
Θυμίζω το πολυδιαφημισμένο σχέδιο της κυβέρνησης «30+ έργα για τη Θεσσαλονίκη του 2030». Ήταν η ΔΕΘ του 2022 όταν παρουσιάστηκε από τον πρωθυπουργό. Ας μην έχει την τύχη που είχαν όλα τα άλλα σχέδια για τη Θεσσαλονίκη των προηγούμενων δεκαετιών. Όχι ως ευχή, ως επισήμανση ότι κάποιος πρέπει για λογαριασμό της κυβέρνησης να δουλέψει αυτό το σχέδιο, να το συντονίσει, να φροντίσει για την υλοποίηση όλων των υποδομών που προβλέπει. Και τέτοιος άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων δεν υπάρχει ακόμα. Να ένα κενό που θα μπορούσε να καλύψει η κυβέρνηση και να κάνει δουλίτσα.
Κι επειδή η πολιτική πια γίνεται και με τις υποδομές, να υπογραμμίσω κάτι που ίσως «πονάει» περισσότερο εκείνους που έχουν τις αποφασιστικές αρμοδιότητες.
Η Νέα Δημοκρατία στη Θεσσαλονίκη καταγράφει χαμηλότερα εκλογικά ποσοστά από τον μέσο όρο της πανελλαδικά. Κι αν ορισμένοι προσπαθούν να βρουν τους λόγους που αυτό συμβαίνει σε ιδεολογικές και πολιτικές βάσεις, καλό θα ήταν να σκεφτούν μήπως ο Θεσσαλονικιός ψηφίζει και με βάση το έργο που βλέπει να υλοποιεί κάθε κυβέρνηση. Μήπως η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην κοινωνία την αναγκάζει σε ψήφο διαμαρτυρίας ή σε τιμωρητική ψήφο; Συνεχίζοντας πάντως έτσι, με διαρκείς παρατάσεις, με καθυστερήσεις και με ανολοκλήρωτες υποδομές, πολιτικά η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο στις επόμενες εκλογές. Αυτό ίσως πονάει και εκτός Θεσσαλονίκης, περισσότερο μάλιστα από τα έργα που εξαγγέλλονται και δεν γίνονται στην ώρα τους, κάτι το οποίο κάποιοι επί πολλά χρόνια το προσπερνούν και έφτασαν να πιστεύουν ότι συνιστά και κανονικότητα. Έλα που δεν συνηθίζεται...
Ειδικά τελευταία μαζεύτηκαν πολλά...