Χωρίς αμφιβολία το θέμα των ημερών είναι ο νόμος για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Με την πρωτοβουλία του να φέρει το θέμα αρχικά στο υπουργικό συμβούλιο, μετά να το θέσει σε δημόσια διαβούλευση και προς τα τέλη Ιανουαρίου να το εισάγει στη Βουλή για να γίνει νόμος του κράτους, άλλαξε την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με τα Χριστούγεννα που πλησιάζουν, αλλά και την κόπωση του προηγούμενου διαστήματος από τα πολλά, σοβαρά και μεγάλα, θέματα του δημοσίου βίου, τα μη κρατικά πανεπιστήμια δεν είναι απλώς ένα… κερασάκι στην τούρτα, αλλά εκπροσωπεί (σχεδόν) ολόκληρη την… τούρτα. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι δεν καταγράφονται αρνητικές αντιδράσεις στον απόλυτο βαθμό του παρελθόντος, αφού ακόμη και τα κόμματα της Αριστεράς που στοιχίζονται απέναντι στη ρύθμιση προβάλλουν ως επιχειρήματα την πιθανή απαξίωση των δημοσίων πανεπιστημίων -ιδιαίτερα της περιφέρειας-, αλλά και τα συνταγματικά κολλήματα που ενδεχομένως υπάρχουν από το άρθρο 16. Για αυτή καθαυτή την ουσία του θέματος της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων λέγονται ελάχιστα, αφού το κυρίως επιχείρημα δεκαετιών «θα πουλούν πτυχία» έχει σαφώς ατονήσει και αδυνατίσει. Πάντως, αμέσως μετά τις γιορτές ο διάλογος θα επανέλθει. Πιθανόν θα δημιουργηθούν εντάσεις, αλλά μάλλον λιγότερες από αυτές που θα προέκυπταν λίγα μόλις χρόνια πριν. Βλέπετε, οι καιροί ωριμάζουν τις καταστάσεις. Έστω και καθυστερημένα…
Για τη σύγχρονη αλληλεγγύη η νέα έντυπη Voria.gr
Τα Χριστούγεννα είναι περίοδος αλληλεγγύης κι επομένως απολύτως κατάλληλη για να αναδειχθούν θέματα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Διότι ο συγκεκριμένος τρόπος και οι δράσεις που επιβάλλει δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από το σύγχρονο πρόσωπο της αλληλεγγύης. Αυτό ακριβώς το πνεύμα αναδεικνύει η νέα έντυπη Voria.gr, που κυκλοφορεί σήμερα και θα διανέμεται τις επόμενες ημέρες σε κεντρικά σημεία του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης. Διότι -κακά τα ψέματα- η ανάδειξη του κοινωνικού ρόλου των επιχειρήσεων συνιστά δίκαιη πράξη, που προβάλλει πλευρές της επιχειρηματικής δραστηριότητας που σε καθημερινή βάση μπορεί να περνούν κάτω από το ραντάρ της προσοχής μας. Στο ειδικό αυτό τεύχος της τυπωμένης στο χαρτί Voria.gr καταγράφονται συγκεκριμένες δράσεις που αποδεικνύουν ότι αφενός η λειτουργία των επιχειρήσεων είναι μια κοινωνική πράξη μεγάλης αξίας και αφετέρου ότι οι ίδιες επιχειρήσεις λαμβάνουν πρόσθετες συγκεκριμένες και στοχευμένες πρωτοβουλίες για τη στήριξη της κοινωνίας. Χαρακτηριστική περίπτωση τους τελευταίους μήνες οι μεγάλες καταστροφές στη Θεσσαλία, οι οποίες σταδιακά αποκαθίστανται και με την συνδρομή επιχειρήσεων, που συμβάλλουν όσο και όπως μπορούν στην προσπάθεια να… αναστηθεί μια περιφέρεια που πνίγηκε από τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου.
Ρύποι κατά… ριπάς
Η Θεσσαλονίκη είναι μία βρόμικη πόλη. Το μαρτυρούν οι ξεχειλισμένοι κάδοι απορριμμάτων, τα μαύρα πλέον πλακάκια στα πεζοδρόμια της πόλης, τα πεσμένα παντού φύλλα, το κάθε λογής σκουπίδι που μπορεί να βρει κάποιος πεταμένο κάτω. Ρύποι παντού. Κατά… ριπάς. Αν μη τι άλλο, η πρωταρχική παιδεία έρχεται από το σπίτι και την οικογένεια, ωστόσο στη διαμόρφωση περιβαλλοντικής κουλτούρας χρειάζεται και οφείλει να πρωταγωνιστεί η ίδια η Πολιτεία. Σε οποιοδήποτε σημείο κι αν βρεθεί κανείς, όποιον δρόμο κι αν περπατήσει, ένα σκουπίδι κυριαρχεί στο βλέμμα. Οι κατά καιρούς δράσεις Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και οι περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες διάφορων φορέων, όπως είναι ξεκάθαρο σε όλους, δεν αρκούν. Μόνο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, οι κάδοι που έχουν ενσωματωμένα τασάκια είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Στις στάσεις, όπου οι περισσότεροι καπνιστές θα κάνουν ένα τσιγάρο περιμένοντας το λεωφορείο, θα περίμενε κανείς, να είναι προαπαιτούμενο τέτοιου είδους κάδοι! Κι όμως, όχι μόνο δεν είναι, αλλά και στα σημεία που υπάρχουν τα υποτυπώδη τασάκια είναι διαλυμένα ή έχει αφαιρεθεί ο πάτος που συγκρατεί μέσα τα αποτσίγαρα. Στους καπνιστές έχει εμποτιστεί πλέον η συνήθεια να πετούν το τσιγάρο στο… μεγάλο τασάκι του πεζοδρομίου... Θα εμποτιστεί άραγε ποτέ η συνήθεια στις αρμόδιες αρχές να καλλιεργούν κι όχι μόνο να απαιτούν την περιβαλλοντική συνείδηση;
Ο Λάνθιμος και η Ελλάδα
Με το βραβείο του Χρυσού Λέοντα της Βενετίας, εφτά υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες και -προσεχώς- αρκετές για τα Όσκαρ, όπως λένε οι πληροφορίες από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το Poor Things, η έβδομη μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, θα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από την 1η Ιανουαρίου 2024. Θα προηγηθούν κάποιες previews προβολές στις 26 και 27 Δεκεμβρίου. Ήδη πάντως η ταινία προβλήθηκε σε ειδική εκδήλωση το βράδυ της περασμένης Κυριακής στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσία του σκηνοθέτη και ταυτόχρονα στο Ολύμπιον της Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Νωρίτερα την ίδια μέρα ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης έδωσε συνέντευξη τύπου και εκεί ρωτήθηκε για το αν θα μπορούσε να γυρίσει το Poor Τhings στην Ελλάδα. Η απάντησή του: «Δεν θα μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα, όχι. Υπάρχουν δυο διαφορετικά κομμάτια, η χρηματοδότηση είναι το ένα και το πού θα μπορούσε πρακτικά να γυριστεί ένα άλλο. Όταν ψάχναμε ένα μέρος για τα γυρίσματα και καταλήξαμε στη Βουδαπέστη, όλες οι επιλογές ήταν ανοικτές, ακόμα και της Ελλάδας, αλλά αυτή αποκλείστηκε άμεσα, γιατί δεν υπάρχουν εδώ ούτε τα στούντιο, ούτε η τεχνική γνώση και εμπειρία της κατασκευής τέτοιου επιπέδου σκηνικών. Το θέμα ήταν πού θα βρεθούν τα μεγαλύτερα στούντιο, γιατί χρειαστήκαμε πολύ μεγάλα στούντιο και η Ουγγαρία έχει κάποια από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, συν την παράδοση στην κατασκευή σκηνικών». Κατ’ αρχήν έχει δίκιο ο άνθρωπος. Εν πάσει περιπτώσει οι άνθρωποι της παραγωγής του και ο ίδιος με την εμπειρία του κάτι περισσότερο γνωρίζουν και κάτι παραπάνω καταλαβαίνουν. Από την άλλη υπάρχει και η Θεσσαλονίκη, που με βήματα σταθερά και συνεχώς ανοδικά χτίζει μια καλή παράδοση σε κινηματογραφικές ταινίες χολιγουντιανών και οσκαρικών προδιαγραφών. Με την πρώτη ευκαιρία ας το θυμίσουμε στον Γιώργο Λάνθιμο και πού ξέρετε; Μπορεί να το ξανασκεφτεί...
Χριστουγεννιάτικο δέντρο σε εκκλησία
Γερμανικές συνήθειες φαίνεται πως αποκτούν ιεροί ναοί της Θεσσαλονίκης που, αίφνης, φορούν χριστουγεννιάτικες... φορεσιές. Ο λόγος για ιερό ναό στην περιοχή της Ανθέων, οι υπεύθυνοι του οποίου τοποθέτησαν στην είσοδό του δύο χριστουγεννιάτικα δέντρα, στολισμένα με κορδέλες και λουλούδια, μπαίνοντας με τον τρόπο αυτό για τα καλά στο πνεύμα των εορτών. Ο στολισμός των εκκλησιών με δέντρα, κεριά, εορταστικό φωτισμό απαντάται συνήθως σε εκκλησίες της Γερμανίας που θεωρείται η πατρίδα του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα το έλατο ήρθε για πρώτη φορά στα χρόνια του Βαυαρού βασιλιά Όθωνα. Μάλιστα λέγεται πως όταν τοποθετήθηκε για πρώτη φορά το 1833 στολισμένο έλατο στην Αθήνα, στο Πεδίον του Άρεως, ο κόσμος έκανε ουρές για να το χαζέψει, ενώ υπήρχαν και αστυνομικοί που επιτηρούσαν προκειμένου να μην κλαπεί κάποιο από τα περίτεχνα στολίδια.
Σχεδόν δύο αιώνες μετά και οι εκκλησίες της Θεσσαλονίκης φαίνεται να θέλουν να εναρμονιστούν με τα έθιμα που έχουμε αποκτήσει για τα Χριστούγεννα. Το ερώτημα είναι αν θα βρεθούν άλλοι μιμητές. Στον συγκεκριμένο, πάντως, ναό οι πιστοί μπαίνοντας στον πρόναο αφενός δείχνουν να απορούν με αυτό που βλέπουν και αφετέρου να ανθυπομειδιούν από ικανοποίηση, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ας μη ξεχνάμε πως τα χριστουγεννιάτικα δέντρα είναι εξόχως αγαπητά, καθώς συμβολίζουν μία καθ’ όλα ιδιαίτερη, όμορφη και γλυκιά περίοδο του έτους.