Πώς γίνεται εφτά δημοσιογράφοι του Ηρακλή να κάνουν τον ισχυρό άνδρα του ελληνικού ποδοσφαίρου να χάσει την μιλιά του; Κι όμως γίνεται. Όταν αυτός ο άνδρας δεν νιώθει «καθαρός», όταν περνάει η ενοχή από μέσα του, όταν ιδρώνει την στιγμή που οι ρεπόρτερ του είπαν τις λέξεις Ηρακλής και Θεσσαλονίκη.
Όταν δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα μιλάς. Όταν δεν ντρέπεσαι για τις αποφάσεις σου τοποθετείσαι και δεν ψάχνεις για δικαιολογίες. Αλήθεια, αν τον ρωτούσαμε για την Εθνική και την ισοπαλία στη Λετονία θα μας έλεγε ότι έχει περάσει η ώρα, ότι πήγε 5.10 και πως αυτό πρέπει να το σεβαστούμε;
Με το να σκύβεις το κεφάλι, να μην κοιτάς στα μάτια αυτούς που σε ρωτούν και να βιάζεσαι να μπεις στο αυτοκίνητο με την συνοδεία σου σε βγάζει ολοκληρωτικά ηττημένο. Αν ήθελες να επιβληθείς, αν ήθελες να δείξεις ότι εσύ έχεις δίκαιο, αν ήθελες να αιτιολογήσεις τις αποφάσεις των οργάνων σου, θα σήκωνες το κεφάλι και θα απαντούσες σε όλες τις ερωτήσεις.
Με το να κρύβεσαι δείχνεις ενοχή. Γιατί κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δεν γνώριζες τι θα απαντήσεις. Πρόεδρος της ΕΠΟ είσαι, εσύ κάνεις κουμάντο και μάλιστα ξέρεις από έξω και ανακατωτά τα καταστατικά και τους νόμους.
Βέβαια θα μου πείτε πως αν απαντούσε σε μία ερώτηση θα ακολουθούσαν και άλλες και ύστερα να βλέπαμε τι θα έλεγε για όλα τα υπόλοιπα που έχουν οσμή σκανδάλου εδώ και μήνες.
Για το πότε το Διαιτητικό Δικαστήριο είναι αρμόδιο ή όχι, για το πώς ορισμένες ομάδες εξασφάλισαν άδεια συμμετοχής στο νέο πρωτάθλημα, για την λίστα της UEFA με τα στημένα παιχνίδια, για το «κοριόπολις» αλλά και όλα όσα έχουν απομακρύνει τον κόσμο από τα γήπεδα.
Από την στιγμή λοιπόν που εδώ και μήνες ο Πιλάβιος δεν απαντούσε στην πρόσκληση της ΕΣΗΕΜΘ για συνέντευξη τύπου στην Αθήνα, πήγε το βουνό στον Μωάμεθ. Το αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας των ρεπόρτερ του Ηρακλή πάνω κάτω ήταν αναμενόμενο, γιατί η σιωπή είναι «φίλη» του προέδρου της ΕΠΟ. Ίσως και η ενοχή…