Πόσο θα αλλάξει ως το τέλος Μαρτίου το παζλ των υποψηφιοτήτων στον δήμο Θεσσαλονίκης σε σχέση με τώρα; Το ερώτημα υποκρύπτει την εκτίμηση ορισμένων ότι κάποιοι, όχι πολλοί πάντως, από τους είκοσι και πλέον υποψηφίους, πιθανότατα θα αποσυρθούν. Πρόκειται ασφαλώς για εκείνους οι οποίοι σε όλες τις έως τώρα δημοσιευθείσες δημοσκοπήσεις συγκεντρώνουν πολύ χαμηλά ποσοστά και επιπλέον, δεν έχουν πίσω τους κάποιο πολιτικό υποκείμενο το οποίο να τους στηρίζει και στο οποίο να λογοδοτούν.
Διότι, πόσο φρόνιμο είναι αλήθεια, να στήνεις κοτζάμ συνδυασμό, να δεσμεύεις καμιά εβδομηνταριά ανθρώπους για το ψηφοδέλτιό σου, μόνο και μόνο για να κυνηγήσεις ένα ταπεινό 2% προκειμένου να μπεις, εσύ μόνος, ως επικεφαλής, στο δημοτικό συμβούλιο; Με την ελπίδα ότι θα έρθουν έτσι τα πράγματα ώστε αυτή η μία έδρα να αποδειχθεί κρίσιμη για τη συγκρότηση δημοτικής πλειοψηφίας, ελέω της αλά καρτ απλής αναλογικής;
Σκέψεις για αποχώρηση είναι βέβαιο ότι κάνουν ορισμένοι. Ωστόσο, οι τελικές αποφάσεις δεν πρόκειται να ληφθούν πριν από τον τέλος του μήνα. Έως τότε θα υπάρξουν άλλοι τουλάχιστον δύο κύκλοι δημοσκοπήσεων μέσω των οποίων θα έχει αποσαφηνιστεί σε μεγάλο βαθμό η δυναμικότητα του κάθε υποψηφίου. Θα έχει ξεκαθαρίσει ποιοι θα δώσουν τη μάχη του δεύτερου γύρου, ποιοι μπορούν να πετύχουν ποσοστό ικανό να τους αναδείξει σε σημαντικούς πυλώνες της νέας δημοτικής πλειοψηφίας και ποιοι θα κινηθούν στο όριο εκπροσώπησης στο δημοτικό συμβούλιο.
Και βεβαίως, εξαρτάται και από τις φιλοδοξίες που έτρεφε ο καθένας όταν μπήκε σε αυτήν την περιπέτεια. Διότι μπορεί για έναν υποψήφιο το 3% ή 4% να είναι ικανοποιητικό εάν ο εξ αρχής στόχος του ήταν απλώς και μόνο να καθίσει στα δημοτικά έδρανα και συγχρόνως, ένα 8% ή και 10% να θεωρηθεί αποτυχία για κάποιον άλλον ο οποίος είχε βάλει ως μοναδικό στόχο τον δημαρχιακό θώκο.
Έτσι, θα φτάσει η στιγμή που ο καθείς θα βάλει στη ζυγαριά τις δημοσκοπικές επιδόσεις του από τη μια και τις φιλοδοξίες, αλλά και την πολιτική υστεροφημία του από την άλλη. Και θα λάβει τις αποφάσεις του.