Η άνετη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές, που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη εάν συνυπολογιστούν τα αποτελέσματα στις περιφέρειες και στους δήμους της χώρας, και τελικά οδηγεί σε πρόωρες εκλογές στα τέλη Ιουνίου, είναι κάτι που ευνοεί την οικονομία. Κι αυτό διότι στο κομβικό σταυροδρόμι το οποίο βρίσκεται η Ελλάδα, κάπου ανάμεσα σε άτυπα μνημόνια και ενισχυμένη επιτήρηση, η μόνη διέξοδος που υπάρχει είναι η υγιής και διατηρήσιμη ανάπτυξη, μέσω του ιδιωτικού τομέα.
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα η προεκλογική περίοδος δεν αφορούσε τις ευρωεκλογές. Η συντριπτική πλειοψηφία των θεμάτων που ανέδειξαν τα κόμματα, αλλά και το 100% των κινήσεων της κυβέρνησης, αφορούσαν την εθνική διακυβέρνηση. Ως συνήθως τα ευρωπαϊκά θέματα πέρασαν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, ενώ οι πολίτες κλήθηκαν ευθέως στην κάλπη να επιδοκιμάσουν ή να απορρίψουν την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας. Χωρίς αμφιβολία ήταν οι πιο… εθνικές από όλες τις ευρωεκλογές που διεξήχθησαν τις τελευταίες ημέρες στις χώρες της Ευρώπης.
Με βάση όλα αυτά οι δυνάμεις της ιδιωτικής οικονομίας αντιμετώπισαν όλη την τελευταία περίοδο ως πρόκριμα για ευρύτερες εξελίξεις, οι οποίες τελικά έρχονται με τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Είχαν την ελπίδα –όπως έδειχναν οι δημοσκοπήσεις- ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήταν ξεκάθαρο. Ότι η Νέα Δημοκρατία θα επικρατήσει πέραν πάσης αμφιβολίας και το τοπίο θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει. Από σήμερα όλοι, πλέον, βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Από τους ξένους επενδυτές, μέχρι τους μεγάλους, μεσαίους και μικρούς Έλληνες επιχειρηματίες και επαγγελματίες.
Στα χρόνια της διακυβέρνησης Τσίπρα, με υπουργό Οικονομικών τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, στο επίκεντρο της ελληνικής οικονομίας βρέθηκε ο δημόσιος τομέας και τα δημοσιονομικά δεδομένα. Πρόκειται ασφαλώς για μια αναγκαία πολιτική, η άσκηση της οποίας, όμως, έγινε μονομερώς και επιθετικά. Τα δημόσια οικονομικά «καλουπώθηκαν», με βασικό όχημα την αύξηση των δημοσίων εσόδων, δηλαδή την ένταση της φορολογικής επίθεσης προς τον ιδιωτικό τομέα. Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια οι δαπάνες του δημοσίου ούτε μειώθηκαν, ούτε εξορθολογίστηκαν στο βαθμό που θα έπρεπε για μια χρεοκοπημένη χώρα. Το ελληνικό δημόσιο ούτε καν έχει εξοφλήσει τους ιδιώτες, στους οποίους χρωστάει πάνω από δύο δισ. ευρώ, παρά τις σχετικές συμφωνίες με τους ευρωπαίους εταίρους και δανειστές.
Η αίσθηση ότι η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ευνοούν την φιλελευθεροποίηση του οικονομικού συστήματος και την άσκηση της επιχειρηματικότητας, ασφαλώς έπαιξε το ρόλο της στις ευρωεκλογές, που στην Ελλάδα είχαν εθνικά χαρακτηριστικά. Η επιμονή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ατζέντα για μειώσεις φόρων, διευκόλυνση επενδύσεων και δημιουργία νέου κοινωνικού πλούτου αποδείχθηκε ότι συγκινεί. Η γιγάντωση του κράτους και η ανταγωνιστική λειτουργία του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα δεν είναι δημοφιλείς πρακτικές για μεγάλα ποσοστά των Ελλήνων πολιτών. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει μια κρατικοδίαιτη οικονομία από την οποία ωφελείται και ο ιδιωτικός τομέας!
Ασφαλώς τα προβλήματα του ελληνικού συστήματος δεν λύνονται από το αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης. Ούτε καν με την αλλαγή της κυβέρνησης, που είναι σήμερα το πιθανότερο σενάριο για την 1η Ιουλίου. Όλα θα κριθούν από τις εξελίξεις στην πραγματική οικονομία, που αποτελεί το μεγάλο στοίχημα της χώρας.