Για μία συναυλία που άργησε επτά χρόνια, εξαιτίας του «ζωτικού ψεύδους» του ΣΥΡΙΖΑ, κάνει λόγο σε δημοσίευσή του ο υπουργός Επικράτειας, Άκης Σκέρτσος, αναφερόμενος στη χθεσινή συναυλία στη Θεσσαλονίκη κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Μεταξύ άλλων ο υπουργός αναφέρει ότι η συναυλία έγινε «για ένα "μη θέμα" καθώς ΔΕΝ υφίσταται καμία απολύτως ιδιωτικοποίηση του νερού» ενώ ταυτόχρονα κάνει αναφορά και σε μία συναυλία που «δεν έγινε στην ώρα». Συγκεκριμένα αναφέρει «ποια ήταν αυτή η ώρα; Μα, πριν από 7 χρόνια ακριβώς. Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετέφερε με το νόμο 4389/2016 για 99 χρόνια στο Υπερταμείο -δηλαδή υπό τον έλεγχο των δανειστών μας- την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, ως εγγύηση για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας».
Ο κ. Σκέρτσος συμπληρώνει ότι «ήταν ένα ακόμη από τα πολλά οδυνηρά και ταπεινωτικά κεφάλαια της άδοξης διαπραγμάτευσης του 2015 που οδήγησε τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ψηφίζουν με δυο χέρια στην κυριολεξία οτιδήποτε έφερναν μπροστά τους οι δανειστές…Ακόμη και υποθήκη τις εταιρίες ύδρευσης!» και προσθέτει:
«Πόσες συναυλίες έγιναν άραγε τότε για αυτή την υποθήκευση του "νερού" για 99 χρόνια; Νομίζω καμία. Ήταν ένα κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας που αποκάλυψε πολλά για πολλούς από εμάς αλλά μέσα σε όλα τα δεινά που έφερε, είχε και ένα καλό: αποκαθήλωσε οριστικά τους εμπόρους του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος μαζί με τους κάθε λογής πατριδοκάπηλους, αναγκάζοντας σε σιωπή -για κάποιο διάστημα τουλάχιστον- τους "επαγγελματίες" διαμαρτυρόμενους», προσθέτει.
Ο υπουργός τονίζει ότι η χθεσινή συναυλία έρχεται με καθυστέρηση 7 χρόνων και έχει λάθος αποδέκτη. «Και δυστυχώς αποκαλύπτει ότι τα "ζωτικά ψέμματα" παραμένουν ο βασικός τρόπος για να κάνει πολιτική στην Ελλάδα η αριστερά», σημειώνει.
Αναλυτικά όλη η δημοσίευσή του:
«Μια συναυλία που άργησε 7 χρόνια
Ο Ίψεν, ως ανατόμος της ανθρώπινης ύπαρξης, δημιούργησε τον όρο «ζωτικό ψεύδος» το 1884 εννοώντας την καθησυχαστική ιστορία που λέμε στους εαυτούς μας για να κρύψουμε μια οδυνηρή αλήθεια.
Είναι, άλλωστε, πάντα πιο εύκολο να λέμε ψέμματα στον εαυτό μας ή να φορτώνουμε σε κάποιον τρίτο τις δικές μας αποτυχίες, από την ειλικρινή και επίπονη αυτοκριτική. Αν πάντοτε φταίνε οι άλλοι «η κυβέρνηση…το σύστημα…τα συμφέροντα» και ποτέ εμείς, τότε δεν υπάρχει και ανάγκη για καμία δική μας διόρθωση και αλλαγή.
Μέσα από αυτόν δυστυχώς τον μηχανισμό των ζωτικών ψευδών αναπαράγεται διαρκώς και η εγχώρια αριστερά που είναι πάντοτε αλάνθαστη.
Τα σκεφτόμουν αυτά με αφορμή τη συναυλία που οργάνωσαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και καλλιτέχνες για τη δήθεν ιδιωτικοποίηση του νερού. Μια συναυλία που γίνεται σήμερα για ένα «μη θέμα» καθώς ΔΕΝ υφίσταται καμία απολύτως ιδιωτικοποίηση του νερού. Μια συναυλία όμως που ΔΕΝ έγινε και ποτέ στην ώρα της.
Ποια ήταν αυτή η ώρα; Μα, πριν από 7 χρόνια ακριβώς. Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετέφερε με το νόμο 4389/2016 για 99 χρόνια στο Υπερταμείο -δηλαδή υπό τον έλεγχο των δανειστών μας- την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, ως εγγύηση για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας.
Ήταν ένα ακόμη από τα πολλά οδυνηρά και ταπεινωτικά κεφάλαια της άδοξης διαπραγμάτευσης του 2015 που οδήγησε τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ψηφίζουν με δυο χέρια στην κυριολεξία οτιδήποτε έφερναν μπροστά τους οι δανειστές…Ακόμη και υποθήκη τις εταιρίες ύδρευσης!
Πόσες συναυλίες έγιναν άραγε τότε για αυτή την υποθήκευση του «νερού» για 99 χρόνια; Νομίζω καμία. Ήταν ένα κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας που αποκάλυψε πολλά για πολλούς από εμάς αλλά μέσα σε όλα τα δεινά που έφερε, είχε και ένα καλό: αποκαθήλωσε οριστικά τους εμπόρους του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος μαζι με τους κάθε λογής πατριδοκάπηλους, αναγκάζοντας σε σιωπή -για κάποιο διάστημα τουλάχιστον- τους «επαγγελματίες» διαμαρτυρόμενους.
Η χθεσινή συναυλία, λοιπόν, έρχεται με καθυστέρηση 7 χρόνων και έχει λάθος αποδέκτη. Και δυστυχώς αποκαλύπτει ότι τα «ζωτικά ψέμματα» παραμένουν ο βασικός τρόπος για να κάνει πολιτική στην Ελλάδα η αριστερά. Έπαθε αλλά δεν έμαθε και συνεχίζει με αυτό που μόνο ξέρει να κάνει: να δημιουργεί ψεύδη γεγονότα και ψευδείς συνειδήσεις. Ευτυχώς όμως όλοι εμεις οι υπόλοιποι και πάθαμε και μάθαμε.
Γι’αυτό σας ευχαριστούμε αλλα δεν θα πάρουμε ούτε από αυτό το ξαναζεσταμένο «πιάτο»…»