Η διαμόρφωση του πλαισίου διαλόγου για το νέο ενιαίο μισθολόγιο των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα ήταν το αντικείμενο της συνάντησης που είχαν σήμερα το απόγευμα ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Γιώργος Παπακ
Η διαμόρφωση του πλαισίου διαλόγου για το νέο ενιαίο μισθολόγιο των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα ήταν το αντικείμενο της συνάντησης που είχαν σήμερα το απόγευμα ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Ραγκούσης και ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου με το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ.
Όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών, η Κυβέρνηση προσβλέπει σε έναν εποικοδομητικό διάλογο για τη διαμόρφωση του ενιαίου μισθολογίου, το οποίο στόχο θα έχει ένα δικαιότερο σύστημα μισθοδοσίας των υπαλλήλων του Δημοσίου, μέσα από ένα νέο σύστημα αμοιβών.
Αυτό θα πρέπει να συνδέεται με την αξιολόγηση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων των υπαλλήλων, να ακολουθεί το σύστημα σταδιοδρομίας, να συνδέεται με τη σπουδαιότητα των ασκούμενων καθηκόντων και την κατοχή θέσεων ευθύνης, να σχετίζεται με το παραγόμενο αποτέλεσμα, να συγκλίνει από άποψη δομής και τάσεων προς τα ευρωπαϊκά συστήματα αμοιβών, να λαμβάνει υπόψη τις γενικότερες συνθήκες εργασίας.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, η μισθολογική δαπάνη του Δημοσίου αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος, περίπου 32%, των πρωτογενών δαπανών του Κρατικού Προϋπολογισμού. Από το 2001 οι δαπάνες για μισθούς έχουν αυξηθεί κατά περίπου 80%.
«Το 2001 το σύνολο των μισθολογικών παροχών μόνο για την Κεντρική Κυβέρνηση - δηλαδή χωρίς τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα και τους ΟΤΑ - ήταν 10.077 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το 2009 έφθασε τα 18.001. Η ίδια κατηγορία μισθολογικών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2001 ήταν 6,9%, ενώ το 2009 έφθασε το 7,6% του ΑΕΠ» αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.
Σημειώνεται ακόμη ότι: «Από την διάρθρωση των μισθολογικών δαπανών προκύπτει ότι υπάρχει μεγάλη ασυμμετρία αμοιβών μεταξύ των υπαλλήλων. Αυτό ισχύει τόσο όσον αφορά στη σχέση καταληκτικού προς εισαγωγικό μισθό, καθώς δεν υπάρχει διαφοροποίηση όσο κινούμαστε από την Υποχρεωτική στη Πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αλλά και όσον αφορά τη διαφοροποίηση των μηνιαίων αποδοχών ανά Υπουργείο».
Μάλιστα αναφέρεται ότι «η Ελλάδα παρουσίασε την μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση στους ονομαστικούς μισθούς στο δημόσιο τομέα σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ την περίοδο 1999-2009 η αμοιβή ανά εργαζόμενο στο δημόσιο τομέα αυξήθηκε κατά 117%».
Τέλος, όπως αναφέρει η ανακοίνωση, τα ερωτήματα που τέθηκαν στην έναρξη του διαλόγου είναι τα εξής:
-Εφαρμογή ενός ενιαίου μισθολογίου με διαφοροποίηση ανάμεσα σε νεοεισερχόμενους και νυν υπάλληλους;
-Ποια επιδόματα θα πρέπει να ενσωματωθούν στο βασικό μισθό;
-Ποια πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ εισαγωγικής και καταληκτικής αμοιβής;
-Ποια πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ αμοιβών που αντιστοιχούν σε υπάλληλους με διαφορετική εκπαίδευση;
-Πρέπει να συνδέεται η αμοιβή με κριτήρια όπως θέση ευθύνης, ειδικότητα, επίπεδο και σχέση συναλλαγής και παροχής υπηρεσιών προς τον πολίτη;
-Ποια θα πρέπει να είναι η σχέση σύνδεσης αμοιβής και απόδοσης στο δημόσιο τομέα;
-Πρέπει να υπάρχει κλαδική διαφοροποίηση;
-Προτάσεις για διαδικασίες για τα επόμενα βήματα του διαλόγου.
Όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών, η Κυβέρνηση προσβλέπει σε έναν εποικοδομητικό διάλογο για τη διαμόρφωση του ενιαίου μισθολογίου, το οποίο στόχο θα έχει ένα δικαιότερο σύστημα μισθοδοσίας των υπαλλήλων του Δημοσίου, μέσα από ένα νέο σύστημα αμοιβών.
Αυτό θα πρέπει να συνδέεται με την αξιολόγηση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων των υπαλλήλων, να ακολουθεί το σύστημα σταδιοδρομίας, να συνδέεται με τη σπουδαιότητα των ασκούμενων καθηκόντων και την κατοχή θέσεων ευθύνης, να σχετίζεται με το παραγόμενο αποτέλεσμα, να συγκλίνει από άποψη δομής και τάσεων προς τα ευρωπαϊκά συστήματα αμοιβών, να λαμβάνει υπόψη τις γενικότερες συνθήκες εργασίας.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, η μισθολογική δαπάνη του Δημοσίου αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος, περίπου 32%, των πρωτογενών δαπανών του Κρατικού Προϋπολογισμού. Από το 2001 οι δαπάνες για μισθούς έχουν αυξηθεί κατά περίπου 80%.
«Το 2001 το σύνολο των μισθολογικών παροχών μόνο για την Κεντρική Κυβέρνηση - δηλαδή χωρίς τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα και τους ΟΤΑ - ήταν 10.077 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το 2009 έφθασε τα 18.001. Η ίδια κατηγορία μισθολογικών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2001 ήταν 6,9%, ενώ το 2009 έφθασε το 7,6% του ΑΕΠ» αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.
Σημειώνεται ακόμη ότι: «Από την διάρθρωση των μισθολογικών δαπανών προκύπτει ότι υπάρχει μεγάλη ασυμμετρία αμοιβών μεταξύ των υπαλλήλων. Αυτό ισχύει τόσο όσον αφορά στη σχέση καταληκτικού προς εισαγωγικό μισθό, καθώς δεν υπάρχει διαφοροποίηση όσο κινούμαστε από την Υποχρεωτική στη Πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αλλά και όσον αφορά τη διαφοροποίηση των μηνιαίων αποδοχών ανά Υπουργείο».
Μάλιστα αναφέρεται ότι «η Ελλάδα παρουσίασε την μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση στους ονομαστικούς μισθούς στο δημόσιο τομέα σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ την περίοδο 1999-2009 η αμοιβή ανά εργαζόμενο στο δημόσιο τομέα αυξήθηκε κατά 117%».
Τέλος, όπως αναφέρει η ανακοίνωση, τα ερωτήματα που τέθηκαν στην έναρξη του διαλόγου είναι τα εξής:
-Εφαρμογή ενός ενιαίου μισθολογίου με διαφοροποίηση ανάμεσα σε νεοεισερχόμενους και νυν υπάλληλους;
-Ποια επιδόματα θα πρέπει να ενσωματωθούν στο βασικό μισθό;
-Ποια πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ εισαγωγικής και καταληκτικής αμοιβής;
-Ποια πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ αμοιβών που αντιστοιχούν σε υπάλληλους με διαφορετική εκπαίδευση;
-Πρέπει να συνδέεται η αμοιβή με κριτήρια όπως θέση ευθύνης, ειδικότητα, επίπεδο και σχέση συναλλαγής και παροχής υπηρεσιών προς τον πολίτη;
-Ποια θα πρέπει να είναι η σχέση σύνδεσης αμοιβής και απόδοσης στο δημόσιο τομέα;
-Πρέπει να υπάρχει κλαδική διαφοροποίηση;
-Προτάσεις για διαδικασίες για τα επόμενα βήματα του διαλόγου.