Στις 10 σήμερα το πρωί λήγει η προθεσμία του -κάτι σαν- διαγωνισμού τον οποίο κάνει ο δήμος Θεσσαλονίκης για να αγοράσει τα πενήντα λεωφορεία από τον αδελφοποιημένο δήμο Λειψίας. Ο «διαγωνισμός» γίνεται προφανώς για τυπικούς λόγους καθώς αριθμός λεωφορείων, τύπος οχήματος, προμηθευτής και τιμή, έχουν όλα προσυμφωνηθεί. Εξ ου και η όλη διαδικασία είχε διάρκεια μόλις τρεις εργάσιμες ημέρες, από το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης έως και σήμερα το πρωί.
Ας πούμε ότι όλα αυτά είναι καλώς καμωμένα, αφού πρόκειται για το συμφέρον της πόλης, αφού δηλαδή στον παραπαίοντα στόλο του ΟΑΣΘ θα προστεθούν άλλα πενήντα λεωφορεία, έστω και κάποιας ηλικίας. Όμως, αφού όλα αυτά είναι προς το συμφέρον μας, για ποιο λόγο δεν δημοσιοποιούνται; Γιατί να μη γνωρίζει η πόλη τι λεωφορεία είναι αυτά τα οποία, στο κάτω κάτω θα τα πληρώσει από την τσέπη της;
Πριν από περίπου δέκα ημέρες επιτροπή αποτελούμενη από τεχνικούς του ΟΑΣΘ και εκπρόσωπο του δημάρχου Θεσσαλονίκης επισκέφθηκε τη γερμανική πόλη για να ελέγξει την καταλληλότητα των οχημάτων. Από πληροφορίες οι οποίες διαρρέονται, τα μέλη της επιτροπής εμφανίζονται σχεδόν ενθουσιασμένα από αυτό που είδαν. Ωστόσο, ούτε ο ΟΑΣΘ ούτε ο δήμος, ο οποίος θα είναι αυτός που θα πληρώσει, δεν ενημερώνουν τους πολίτες και, βεβαίως, το δημοτικό συμβούλιο πρωτίστως, για την αγορά που πρόκειται να κάνουν. Και γιατί όχι, να μοιραστούμε όλοι μαζί τον ενθουσιασμό τους.
Πόσων χρονών είναι τα λεωφορεία; Πόση χωρητικότητα έχουν; Τι τεχνολογίας είναι; Τι ιπποδύναμης, δεδομένου ότι η Θεσσαλονίκη έχει και τις ανηφοριές της; Διαθέτουν κλιματισμό; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα τα οποία κυκλοφορούν, εκτός των άλλων, και μεταξύ των εργαζομένων στον ΟΑΣΘ. Για παράδειγμα, ακούω από οδηγούς του Οργανισμού ότι το γεγονός πως τα λεωφορεία διαθέτουν δύο αντί για τρεις πόρτες, όπως λέγεται, είναι σημαντικό μειονέκτημα, ειδικά αυτήν την περίοδο που, λόγω της πανδημίας, και για την προστασία των οδηγών, δεν επιτρέπεται επιβίβαση και αποβίβαση από την μπροστινή πόρτα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε κάθε στάση θα γίνεται πατείς με, πατώ σε, στη μία και μοναδική πόρτα επιβίβασης και αποβίβασης.
Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι ρητορικά ούτε υποβολιμαία, είναι ουσιώδη καθώς αφορούν τη λειτουργικότητα του συστήματος, δηλαδή τις συνθήκες μετακίνησης του επιβατικού κοινού.
Πέραν αυτών, ας υποθέσουμε καλή τη πίστει, ότι τα λεωφορεία είναι άψογα. Πώς είμαστε σίγουροι ότι η τιμή η οποία έχει προσυμφωνηθεί είναι πράγματι η καλύτερη αφού δεν επιτρέπουμε κατ' ουσία στην αγορά να μπει στο παιχνίδι; Εκτός εάν ο δήμος έχει προχωρήσει σε έρευνα αγοράς και συμπέρανε ότι τα περίπου 20.000 ευρώ που θα πληρώσει πάνω κάτω για το κάθε λεωφορείο, αυτού του τύπου και αυτής της ηλικίας, είναι πράγματι συμφέρουσα τιμή. Όμως, αν πράγματι έχει γίνει μια τέτοια έρευνα γιατί να μην τη μάθει και η πόλη;
Και εν τέλει, προσπαθώ ακόμη να καταλάβω προς τι όλη αυτή η φασαρία όταν, στο μεταξύ τρέχει, και οσονούπω ολοκληρώνεται, ο διαγωνισμός του ΟΑΣΘ για την εκμίσθωση 180 μεταχειρισμένων λεωφορείων, με προαίρεση να φτάσουν ως και στα 450. Διότι για να αγοράσει τα πενήντα λεωφορεία ο δήμος χρειάστηκε να εκπονηθεί ειδική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, να επιτραπεί η αξιοποίηση χρημάτων από τα ανταποδοτικά, χρειάστηκαν τα πηγαινέλα στη Λειψία και πάει λέγοντας. Προς τι όλα αυτά, όταν θα μπορούσε ο ίδιος ο ΟΑΣΘ, αντί των 180, να πάρει 230 λεωφορεία και να τελειώνουμε;