Στην Αθήνα ακούν με μεγάλη επιφύλαξη τη συζήτηση που γίνεται αυτόν τον καιρό στις Βρυξέλλες (σσ για παράδειγμα, πρόσφατες είναι ακόμα οι σχετικές δηλώσεις Βέμπερ, αλλά και όχι μόνο), αναφορικά με το απαγορευτικό που πρέπει να μπει από την ΕΕ για τυχόν εξαγορές ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από Κινέζους. Και στην Ιταλία, όμως, επικρατεί το ίδιο κλίμα επιφύλαξης, όπως μας λένε πηγές μας που είναι σε γνώση του θέματος, μόνο που εκεί για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά στη ελληνική πλευρά, πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, αναφέρουν πως επιμένει ότι ως γνωστόν «έχει σε εκκρεμότητα ένα μεγάλο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που πρέπει να τρέξει», αλλά και ιδιαίτερα φιλόδοξους «στόχους να πιάσει», οπότε «αν δεν εμφανιστούν Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί ενδιαφερόμενοι, τι θα γίνει;». Μπορεί να αφήσει τα projects στη μέση; Υπ αυτούς τους όρους οι Κινέζοι είναι μια κάποια λύση, η οποία δεν μπορεί να αποκλεισθεί εκ των προτέρων και μάλιστα με επίσημη ευρωπαική ντιρεκτίβα.
Οι Ιταλοί, πάλι, από τη δική τους πλευρά, διαμηνύουν ότι «δεν θα δεχθούν, σε καμία περίπτωση, εξαγορές εταιρειών τους για ψίχουλα, από γερμανικούς ομίλους με κρατική επιχορήγηση». Ως γνωστόν, το Βερολίνο ενισχύει με 100 δις ευρώ τις γερμανικές εταιρίες και στη Ρώμη φοβούνται ότι τα λεφτά αυτά μπορεί να χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που η καγκελαρία δεν διαψεύδει επισήμως κανένα ενδεχόμενο κι άρα όλα τα δυνατά μέτωπα παραμένουν ανοικτά. Να σημειωθεί τέλος ότι όπως και για την Ελλάδα, έτσι και για την Ιταλία, υπάρχει επίσης ισχυρό κινεζικό επενδυτικό ενδιαφέρον. Οπότε, δύσκολα θα κλείσει η πόρτα στο Πεκίνο.