Μία ομάδα νέων Θεσσαλονικιών αποφάσισαν να ξαναδώσουν ζωή στην έπαυλη Μαρόκκου στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας και Πέτρου Συνδίκα, μετατρέποντάς την σε πολυχώρο για καφέ, φαγητό και ποτό.
O χώρος επανέρχεται, μετά από, σχεδόν, μία δεκαετία που στέγασε τμήμα της Τροχαίας, στα παλιά του, γνώριμα μονοπάτια, αυτό του bar-restaurant, καθώς για αρκετά χρόνια είχε φιλοξενήσει τη δημοφιλή «Πανσέληνο».
Στόχος είναι η «Έπαυλη Μαρόκκου», όπως θα ονομάζεται ο διώροφος πολυχώρος, να ανοίξει, ανανεωμένη τις πύλες της στα μέσα Νοεμβρίου. Θα λειτουργεί από τις 8.00 το πρωί για καφέ και brunch, ενώ κυρίαρχο στοιχείο θα είναι το φαγητό, το οποίο θα σερβίρεται σε όλα τα τραπέζια αλλά και το μπαρ. Οι πελάτες θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν το κρασί τους από μία μεγάλη λίστα κρασιών που θα δίνει όμως έμφαση στους Έλληνες οινοποιούς. Το κελάρι άλλωστε που θα λειτουργεί στο υπόγειο της Έπαυλης αναμένεται να αποτελέσει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα για όσους αγαπούν το κρασί.
«Η κουζίνα», όπως εξηγεί ο f&b manager, Αντρέας Ορφανουδάκης «θα είναι βασισμένη στις μεσογειακές γεύσεις με gourmet διάθεση. Έμφαση δίνουμε στις συνεργασίες με Έλληνες παραγωγούς θέλοντας να αναδείξουμε τα τοπικά προϊόντα».
Το καλοκαίρι θα λειτουργεί τόσο η μπροστινή αυλή της Έπαυλης Μαρόκκου, όσο και η πίσω, που βλέπει επί της οδού Πέτρου Συνδίκα, και θα διαμορφωθεί με έναν πιο εναλλακτικό και χαλαρό χαρακτήρα.
Από τον σχεδιασμό των ιδιοκτητών δεν λείπουν και τα events, που θα αφορούν, κατά κύριο λόγο βραδιές γευσιγνωσίας.
Την αρχιτεκτονική μελέτη αποκατάστασης και τη μελέτη του εσωτερικού χώρου έχει πραγματοποιήσει η Can Studio, που προέβλεψε την προσαρμογή του κτηρίου σε μια σύγχρονη αισθητική, η οποία όμως σέβεται τον χαρακτήρα του.
Την κατασκευή των επί μέρους εργασιών έχει αναλάβει η ΑΝΑΔΟΜΩ Ο.Ε., η οποία προχωρά στην υλοποίησή τους προσηλωμένη στον χαρακτήρα του κτηρίου και παράλληλα στην ικανοποίηση των σύγχρονων απαιτήσεων της Έπαυλης Μαρόκκου.
Λίγα λόγια για το κτήριο
Η έπαυλη, που κτίστηκε από τον αυστριακό υπήκοο Ιωάννη Μαρόκκο γύρω στο 1906 σε οικόπεδο, το οποίο αγόρασε το 1894 από τη γαλλίδα υπήκοο Ελίζα Μπότση, έχει χαρακτηριστεί από το υπουργείο Πολιτισμού ως «έργο τέχνης» μαζί με τον περιβάλλοντα αυτού χώρο.
Το κτήριο μεταβιβάσθηκε το 1951 στο ελληνικό δημόσιο, ενώ έως το 1985 στέγαζε σχολείο του Εθνικού Ιδρύματος Προστασίας Κωφαλάλων. Από το 1986 στο ισόγειό του λειτουργούσε αναψυκτήριο – μπαρ το οποίο χρησιμοποιούσε εποχιακά και την αυλή. Το 1995 η 4η Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων ενέκρινε - με την αρ. πρ. 1770/30-10-1995 απόφασή της - την αποκατάσταση του κτηρίου και την επανάχρηση του συνόλου του ως μπαρ-εστιατόριο και κάβα κρασιών. Το διάστημα 2008 -2017 το κτήριο στέγασε υπηρεσία της Τροχαίας με συνέπεια να γίνουν διαμορφώσεις στο εσωτερικό του κτηρίου για την εξυπηρέτηση της νέας χρήσης.
