Skip to main content

Ασφαλώς και «Μετά θα λογαριαστούμε» αρκεί να είμαστε όλοι εδώ!

Ένα σύνθημα στον βαθμό που στοχεύει να αναδείξει παθογένειες, καλώς διατυπώνεται. Εκτός κι αν διαπνέεται από ρεβανσισμό και υποκρισία...

“...κι αν μας αντέξει το σχοινί θα φανεί στο χειροκρότημα...”, προειδοποιεί πολύ εύστοχα η Λίνα Νικολακοπούλου. Πράγματι, το τελικό “ταμείο” όσον αφορά τη διαχείριση της αιφνίδιας και πρωτοφανούς κρίσης που ενέσκηψε και στη χώρα μας θα γίνει όταν θα έχει περάσει αυτός ο εφιάλτης. Μόνο τότε θα μπορούμε να κρίνουμε εάν τα μέτρα που πάρθηκαν, η στρατηγική που υιοθετήθηκε, ήταν αποτελεσματική ή όχι. Με την επιφύλαξη πάντα, βεβαίως, ότι δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν σε διαφορετική περίπτωση, στην περίπτωση δηλαδή που η κυβέρνηση δεν προέτρεχε να λάβει τα περιοριστικά μέτρα τόσο γρήγορα, σε σχέση με πολλές άλλες χώρες. Βεβαίως, συμπεράσματα για ένα τέτοιο σενάριο μπορεί εύκολα να αντλήσει κανείς μετρώντας τα φέρετρα σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ κ.ο.κ.

Με τα έως τώρα δεδομένα η τακτική που επιλέχθηκε από την κυβέρνηση, κατόπιν εισηγήσεων των επιστημόνων, φαίνεται να αποδίδει. Μακάρι να αποδειχθεί αποτελεσματική μέχρι τέλους. Επιπλέον, φαίνεται να έχει την αποδοχή της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, αλλά και του πολιτικού κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ενστάσεις, ακόμη και επικρίσεις. Και καλώς υπάρχουν. Έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες. Η επιβολή περιοριστικών μέτρων δεν θα πρέπει να συνεπάγεται και έκπτωση στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.

Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη διαχείρισης της κρίσης και η αντιπολίτευση έχει κάθε δικαίωμα, θα έλεγα και υποχρέωση, να κρίνει και να διατυπώνει τη γνώμη της, τις επικρίσεις και τις προτάσεις της. Ακόμη και τώρα, την “ώρα της μάχης”, προκειμένου να συμβάλει στην έγκαιρη διόρθωση τυχών λαθών ή αδυναμιών, όπως για παράδειγμα η ταχύτερη ενίσχυση με προσωπικό και εξοπλισμό του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η λειτουργία περισσότερων κλινών ΜΕΘ κ.ο.κ. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνονται οι κρίσεις, έχει τη σημασία του, αλλά αποκαλύπτει και προθέσεις.

Εδώ και δυο, τρεις μέρες διακινείται στο διαδίκτυο το χάσταγκ “Μετά θα λογαριαστούμε”. Φαίνεται να ξεκίνησε από ομάδα ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται στο ΕΣΥ, αλλά πολύ σύντομα, υιοθετήθηκε από τα γνωστά κανάλια διασποράς της γραμμής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Μέσα Ενημέρωσης, επώνυμες ή και ψευδώνυμες αναρτήσεις στα social media, γνωστά τρολ, ακόμη και από βουλευτές και πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κριτική των “Μετά θα λογαριαστούμε” εστιάζεται προς το παρόν, στις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν στο ΕΣΥ, απόρροια των πολιτικών οι οποίες ασκήθηκαν τα πολλά τελευταία χρόνια, με έμφαση στη δεκαετία των μνημονίων. Αν και διαφωνώ με ορισμένες από τις αναλύσεις που περιλαμβάνονται στο μακροσκελές ψήφισμα το οποίο διακινούν τα στελέχη του ΕΣΥ, ωστόσο περιέχει πολλές αλήθειες ως προς την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η δημόσια υγεία στη χώρα μας.

Εκείνο, όμως, που μου προκαλεί εντύπωση είναι η υποκριτική υιοθέτηση αυτού του ψηφίσματος, ακόμη και από πρώην κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία υπηρέτησαν κι εκείνα μνημονιακές πολιτικές, συνέβαλαν και οι ίδιοι στην περαιτέρω υποβάθμιση του ΕΣΥ, αλλά τώρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κουνούν το δάκτυλο λέγοντας “Μετά θα λογαριαστούμε”, ακόμη και εκείνοι που το όνομά τους περιλαμβάνεται στο ψήφισμα, δίπλα σε ονόματα υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που συνετέλεσαν στην αποδιοργάνωση του ΕΣΥ.

Το “Μετά θα λογαριαστούμε”, στον βαθμό που στοχεύει να αναδείξει παθογένειες και να αφυπνίσει συνειδήσεις, καλώς διατυπώνεται. Διακρίνω, όμως, από ορισμένους που το κάνουν σημαία τους, πέραν της υποκρισίας και μια ανυπομονησία καθώς και ένα είδος ρεβανσισμού. Σε βαθμό μάλιστα, που να δημιουργείται η εντύπωση πως κάποιοι εύχονται να συμβούν τα χειρότερα προκειμένου να πάρουν τη ρεβάνς μια ώρα αρχύτερα. Μακάρι να κάνω λάθος...