Στόχος της ήταν να βάλει και πάλι την αμπελόεσσα γη των Αβδήρων στον οινικό χάρτη της χώρας, αναβιώνοντας τον φημισμένο από αρχαιοτάτων χρόνων αμπελώνα της, και το κατάφερε. Η οικογένεια Βουρβουκέλη δημιούργησε πριν από 22 χρόνια το ομώνυμο Κτήμα στα Άβδηρα της Ξάνθης, βασισμένη στο όραμα του αείμνηστου γιατρού Νίκου Βουρβουκέλη.
Κατάφερε μάλιστα να φτάσει με τα κρασιά της την οινική φήμη της περιοχής από τη Γερμανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι τις ΗΠΑ, την Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ. Ένα από τα κρασιά του Κτήματος Βουρβουκέλη, το Λημνιό Ερυθρό, είναι αυτή τη στιγμή το πιο ευπώλητο ελληνικό κρασί στο Λος Άντζελες, ενώ το θρακιώτικο οινοποιείο κατάφερε να κατέχει σημαντικό κομμάτι των πωλήσεων ελληνικών κρασιών σε κάβες και liquor stores σε όλη την Αμερική. Οι εξαγωγές του Κτήματος άλλωστε φτάνουν το 35-40% του τζίρου του, καθώς οι επενδύσεις στην εξωστρέφεια είναι συνεχείς, ενώ οι διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς, όπως οι Decanter World Wine Awards, Frankfurt International Trophy, Διεθνής Διαγωνισμός Οίνου Bergamo, Asia Wine Trophy, Berlin Wein Trophy και Διεθνής Διαγωνισμός Οίνου Θεσσαλονίκης είναι δεκάδες.
Την ίδια στιγμή η παρουσία του στην τοπική αγορά της Ξάνθης είναι σημαντική, με το ροζέ Άβδηρος να μην λείπει κάθε Χριστούγεννα από κανένα τραπέζι της περιοχής. Η στενή σχέση με την τοπική αγορά, η οποία στήριξε την προσπάθεια της οικογένειας Βουρβουκέλη, φαίνεται από το γεγονός ότι το Κτήμα κατευθύνει στον νομό Ξάνθης το 30% της παραγωγής του, η οποία ξεπερνά ετησίως τις 150.000 φιάλες.
Η οικογένεια έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στις γηγενείς ποικιλίες, όπως είναι το παμίδι, το λημνιό, ο ζουμιάτης, το ασύρτικο και τελευταία μετά από πολλή έρευνα και το μαυρούδι Θράκης, παράλληλα με τις διεθνείς που αναπτύσσει στον 150 στρεμμάτων αμπελώνα της, όπως το chardonnay, το merlot, το syrah και το sauvignon blanc. Άλλωστε, το Κτήμα Βουρβουκέλη θεωρεί πως οι ελληνικές ποικιλίες είναι το μέλλον και θα συνεχίσει να επενδύει σε αυτές, θέλοντας να ανεβάσει πιο ψηλά τον οινικό πήχη της περιοχής. Η οικογένεια συνεργάζεται και με άλλους παραγωγούς από τα Άβδηρα, τη Μαρώνεια και τον Έβρο, ενώ διαθέτει σήμερα πέντε ετικέτες στις βασικές της σειρές (Άβδηρος και Λαγάρα) και ακόμα πέντε μονοποικιλιακών οίνων.
Τα ηνία του οινοποιείου έχουν περάσει στους Γιώργο και Οδυσσέα Βουρβουκέλη, γιους του ιδρυτή του, που συνεχίζουν το όραμα του πατέρα τους, με πυξίδα την αγάπη του τόσο για τα Άβδηρα όσο και για το καλό κρασί.
«Το κρασί είναι πρεσβευτής του πολιτισμού της κάθε χώρας και αυτό φαίνεται μέσα στο ποτήρι. Η δική μας φιλοσοφία είναι να δημιουργούμε καθαρά κρασιά, εκφραστικά και άψογα από οινοποιητικής πλευράς» λέει στη Voria ο Γιώργος Βουρβουκέλης.
Το όραμα του γιατρού Νίκου Βουρβουκέλη και η συνέχεια
Το Κτήμα Βουρβουκέλη δημιουργήθηκε από το Νίκο Βουρβουκέλη και τη σύζυγό του Φλώρα το 1999 στην περιοχή των Αβδήρων. Γιατρός στο επάγγελμα, μεγαλωμένος όμως μέσα στα αμπέλια της οικογένειάς του και έχοντας το κρασί στο DNA του, αφού οι παππούδες του είχαν οινοποιείο στη Σμύρνη, θέλησε να δει τον φημισμένο αμπελώνα των Αβδήρων να αναβιώνει, ορμώμενος και από την αγάπη του για τον τόπο καταγωγής του. Έτσι, ξεκίνησε φυτεύοντας στους εύφορους λόφους της περιοχής 20 στρέμματα με γηγενείς και διεθνείς οινοποιήσιμες ποικιλίες σταφυλιών. Οι πρώτες του εμφιαλώσεις έγιναν το 2001 σε γειτονικά οινοποιεία, μέχρι το Κτήμα Βουρβουκέλη να αποκτήσει τη δική του στέγη τέσσερα χρόνια αργότερα. Το 2005 ήταν και η χρονιά που οι δύο από τους τρεις γιους του, Γιώργος και Οδυσσέας –ο τρίτος, ο Αλέξιος, ακολούθησε την Ιατρική- μπήκαν στην επιχείρηση, έχοντας σπουδάσει αμφότεροι τεχνολόγοι γεωπόνοι και συμπληρώνοντας τις γνώσεις τους με σπουδές στο μάρκετινγκ κρασιού και τα οικονομικά, αλλά και σε οτιδήποτε θα τους βοηθούσε στο οινικό τους ταξίδι. Η πορεία τους άλλωστε έμοιαζε προδιαγεγραμμένη, αφού έφηβοι ακόμα, όταν οι συνομήλικοί τους πήγαιναν για βουτιές στη θάλασσα, εκείνοι πότιζαν τα αμπελάκια με το λάστιχο, πριν στηθεί το αρδευτικό σύστημα στον αμπελώνα.
Συνοδοιπόρος σε όλη την προσπάθεια συνεχίζει να είναι μέχρι και σήμερα η μητέρα τους Φλώρα, ενώ το Κτήμα Βουρβουκέλη έχασε τον ιδρυτή του το 2014, διατηρεί όμως μέχρι και σήμερα έντονο το αποτύπωμά του, αλλά και τις αρχές του γύρω από το κρασί.