Skip to main content

Θεσσαλονίκη: Έρχεται η Αυλή των Θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Το γνωστό θεατρικό σε μορφή μιούζικαλ σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη παρουσιάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης από τις 19 ως τις 26 Ιανουαρίου.

Η μεγάλη επιτυχία της περσινής σεζόν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Θέατρο ΠΑΛΛΑΣ, έρχεται στην Θεσσαλονίκη, για λίγες παραστάσεις. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο πολιτιστικός οργανισμός Λυκόφως σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης παρουσιάζουν ένα σπουδαίο θεατρικό εγχείρημα, από τις 19 έως τις 26 Ιανουαρίου 2023.

Ο βραβευμένος με βραβείο «Κάρολος Κουν» σκηνοθέτης, Χρήστος Σουγάρης, και ο διεθνώς καταξιωμένος σολίστ και συνθέτης Στέφανος Κορκολής, υπογράφουν μια ιδιαίτερη εκδοχή του πιο εμβληματικού έργου του νεοελληνικού θεάτρου, της «Αυλής των θαυμάτων», σε μορφή μιούζικαλ.

Μαζί τους, ένα μοναδικό επιτελείο συνεργατών και πρωταγωνιστών.

Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος στους στίχους, η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στη δραματουργία και ο Φωκάς Ευαγγελινός στις χορογραφίες. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Ελένη Μανωλοπούλου, ενώ τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου.

Πρωταγωνιστούν Γιώργος Γάλλος, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Κατερίνα Παπουτσάκη, Ρούλα Πατεράκη, Στεφανία Γουλιώτη, Μαρία Διακοπαναγιώτου και η διεθνής μέτζο σοπράνο Ειρήνη Καράγιαννη. Μαζί τους η Φιλαρέτη Κομνηνού και ο Δημήτρης Πιατάς, σε έναν εξαιρετικό 17μελή θίασο. Στην διεύθυνση δεκαμελούς ορχήστρας, ο Αναστάσιος
Συμεωνίδης.

Η Αυλή των θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλη είναι ένας ύμνος στην αέναη προσπάθεια του Έλληνα να ξεπεράσει τα στενά γεωγραφικά πλαίσια, να αποτινάξει τη διαρκή φτώχεια, να αντιμετωπίσει την έλλειψη σταθερότητας και να ριζώσει σε ένα τόπο όπου μπορεί να ευημερήσει. Η υψηλή ηθογραφία των χαρακτήρων του έργου και των παθών τους βασίζεται στην έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς, που χαρακτηρίζει τη ζωή μας, η οποία αρχίζει από το αλλοπρόσαλλο κλίμα μας, τη ‘στρατηγική’ γεωγραφική μας θέση, τη φτώχεια του τόπου μας και τελειώνει στην ιδιωτική μας οικονομία.

Όλα στην Ελλάδα ανεβοκατεβαίνουν πολύ εύκολα, κυλούν, φεύγουν – και η πιο συχνή λαχτάρα μας είναι να στεριώσουμε κάπου, να σιγουρέψουμε ότι από εδώ και πέρα ‘όλα
θα πάνε καλά’.