Αν όλα εξελιχθούν με βάση το πρόγραμμα, σήμερα, Δευτέρα 9 Ιουλίου 2018, στις 7 το απόγευμα ο Αλέξης Τσίπρας θα μιλήσει στο Hyatt, στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. Αν και κάθε φορά που μιλάει δημόσια έναw πρωθυπουργός το ενδιαφέρον είναι αυτονόητο, η συγκεκριμένη παρέμβαση έχει ξεχωριστή σημασία για τους εξής τρεις λόγους:
Πρώτον, είναι η πρώτη ουσιαστικά τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη μετά τη συμφωνία των Πρεσπών. Η βαλκανική συνάντηση της προηγούμενης Τετάρτης λόγω του χαρακτήρα και της θεματολογίας της επέτρεψε στον κ. Τσίπρα να μιλήσει με καθαρά βαλκανικούς όρους, χωρίς να απευθυνθεί στο εσωτερικό ακροατήριο. Αντίθετα, σήμερα θα έχει ενώπιον του, αφενός πολίτες εξαιρετικά ευαισθητοποιημένους γύρω από το θέμα της συμφωνίας και Πρεσπών και τα αποτελέσματα που παράγει, και αφετέρου επιχειρηματίες, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες κυκλοφορούν στις διεθνείς αγορές έχοντας στις σφραγίδες τους και στα προϊόντα τους τον όρο Μακεδονία και παράγωγά του. Και αν οι πολίτες προσεγγίζουν το θέμα με συναισθηματικούς και ιστορικούς όρους, οι επιχειρηματίες το συναντούν στην καθημερινότητά τους. Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας κάτι οφείλει να πει και στους μεν και στους δε. Κάτι ενδεχομένως πιο συγκεκριμένο, το οποίο να απαντά στις ευαισθησίες και στις ανησυχίες τους. Κάτι που θα ξεπερνά τις αμφιβόλου αξιοπιστίας από καθέδρας διαβεβαιώσεις ότι όλα θα πάνε καλά.
Δεύτερον, σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η Ελλάδα απαλλάσσεται από τον ασφυκτικό κλοιό των Μνημονίων κι έχει τακτοποιήσει για μερικά χρόνια το ζήτημα του δημοσίου χρέους της, στο προσκήνιο επανέρχεται η πραγματική οικονομία. Οι επιχειρηματίες ως εκπρόσωποί της περιμένουν –και δικαιολογημένα- να ακούσουν τον πρωθυπουργό υπό το πρίσμα αυτού του νέου δεδομένου. Περιμένουν να ακούσουν απαντήσεις στις προκλήσεις των καιρών. Κυρίως το πως σκέφτεται η κυβέρνηση να τονώσει τη δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να παράγει πλούτο, από τον οποίο μέσω της φορολογίας γεμίζουν τα δημόσια ταμεία; Και ακόμη τι έχει να πει για τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού Βορρά, στις οποίες μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνονται η έλλειψη υποδομών και η γεωγραφική εγγύτητα με χώρες – μέλη ή υποψήφια μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που «πουλάνε» στη διεθνή επενδυτική κοινότητα χαμηλή φορολογία και φτηνό εργατικό δυναμικό; Αυτές οι δύο ερωτήσεις σκιαγραφούν το γενικό πλαίσιο, εντός του οποίου μπορεί να εξελιχθεί μια συζήτηση για την επιχειρηματικότητα στη Θεσσαλονίκη αυτή την περίοδο. Αρκεί να θέλει κάποιος να συζητήσει σοβαρά για ένα θέμα, το οποίο συχνά οι πολιτικοί προσπαθούν να αποφύγουν, είτε διότι δεν το καταλαβαίνουν, είτε διότι αντιλαμβάνονται ότι με βάση τη δική τους ατζέντα που με προσήλωση ακολουθούν ελάχιστα μπορούν να κάνουν.
Τρίτον, η παρέμβαση του προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος Θάνου Σαββάκη. Ο Σύνδεσμος ανέβαλε επί τετραήμερο τη Συνέλευσή του, που ήταν προγραμματισμένη για την περασμένη Πέμπτη, για να έχει ομιλητή τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι φανερό ότι υπάρχουν προσδοκίες. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μπορεί να υποδείξει σε κανέναν –πολύ περισσότερο σε έναν πρωθυπουργό- τι θα πει. Είναι όμως υπεύθυνος για πως θα απευθυνθεί ο ίδιος στον πρωθυπουργό. Στην προκειμένη περίπτωση το βάρος πέφτει στον κ. Σαββάκη. Επειδή βρισκόμαστε σε φάση κατά την οποία η πραγματική οικονομία –η μεταποίηση είναι βασική της συνιστώσα- επανέρχεται εκ των πραγμάτων στο επίκεντρο, ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ οφείλει να είναι διαφορετικός απ’ ότι συνήθως τα τελευταία χρόνια. Πιο σκληρός, πιο απαιτητικός, πιο συγκεκριμένος, πιο τεκμηριωμένος και πιο λεπτομερής για το τι συμβαίνει στην πιάτσα –ειδικά της Βορείου Ελλάδος- και ποιες νομοθετικές και διοικητικές κινήσεις οφείλει να κάνει η κυβέρνηση για να βοηθήσει τον ιδιωτικό τομέα να αυξήσει την αποδοτικότητά και την αποτελεσματικότητά του. Πολύ περισσότερο που εκπροσωπεί έναν κατά τεκμήριο αξιοπρεπή κόσμο που παλεύει μόνος του κι έχει βαρεθεί να περιμένει για τα αυτονόητα –από μια σιδηροδρομική γραμμή μέχρι το γρήγορο ίντερνετ και από τα οφειλόμενα από 15ετίας μέχρι την εξέταση των φακέλων του αναπτυξιακού νόμου και του ΕΣΠΑ. Επειδή, μάλιστα, ο ΣΒΒΕ είναι, πλέον, επίσημος κοινωνικός εταίρος, άρα αξιόπιστος παράγων του δημοσίου διαλόγου και με τη βούλα, η ανάγκη να ειπωθούν τα πράγματα με τ’ όνομά τους είναι επιτακτική. Κι ας υπάρχει ο φόβος –όπως λέει το τραγούδι- να γεμίσει φαντάσματα το νόημα τους. Οι ερωτήσεις πρέπει να διατυπωθούν, τα αιτήματα να τεθούν και οι θέσεις να τεκμηριωθούν, ώστε η κάθε πλευρά να αναλάβει τις ευθύνες της.