Με βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια πολλών λιανεμπορικών επιχειρήσεων της χώρας μοιάζει η διάταξη βάσει της οποίας επιβάλλονται υπέρογκα πρόστιμα για την απώλεια των φορολογικών μηχανισμών (ταμειακών μηχανών).
Πιο συγκεκριμένα, βάσει του άρθρου 101 παρ. 2 του Ν. 4714/31.07.2020, το πρόστιμο ισούται με το 15% επί των εσόδων από επιχειρηματική δραστηριότητα για κάθε έτος για το οποίο διαπιστώνεται η παράβαση, όπως αυτά προκύπτουν από τον μέσο όρο των δηλωθέντων εσόδων με τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος των τριών τελευταίων φορολογικών ετών (μη συμπεριλαμβανομένου εκείνου για το οποίο δεν έχει παρέλθει η προθεσμία υποβολής της οικείας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος).
Στόχος του νομοθέτη ήταν να βάλει φρένο σε επιχειρηματίες που σκόπιμα, κατά τους φορολογικούς ελέγχους, επικαλούνται απώλεια ταμειακών μηχανών για λόγους φοροαποφυγής, δεδομένου ότι τα πρόστιμα με την προηγούμενη νομοθεσία ήταν πολύ χαμηλότερα. Ωστόσο, φαίνεται ότι πήγαμε από το ένα άκρο στο άλλο, καθώς η απώλεια από αμέλεια μίας και μόνο ταμειακής μηχανής από μία επιχείρηση που μπορεί να έχει εκατοντάδες σημεία πώλησης αρκεί για να επιβληθεί πρόστιμο δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Ενδεικτικά, μεγάλη λιανεμπορική επιχείρηση, με σύνολο ακαθάριστων εσόδων τριών φορολογικών ετών περί τα 2,5 δισ. ευρώ, δήλωσε απώλεια τεσσάρων ταμειακών μηχανών και πλέον καλείται να πληρώσει το εξωφρενικά υψηλό πρόστιμο των 130 εκατ. ευρώ!
Είναι πασιφανές ότι τέτοια πρόστιμα δεν στέκουν σε καμία λογική, διότι πολύ απλά αν καταβληθούν οι υπόχρεες επιχειρήσεις θα απειληθούν ευθέως με λουκέτο. Και για αυτό θα πρέπει να υπάρξει το ταχύτερο νομοθετική μέριμνα, με αναδρομική ισχύ, προκειμένου να επανέλθει η λογική και τα πρόστιμα ναι, να είναι τσουχτερά και βαρύτερα από ό,τι πριν, υπακούοντας όμως στην αρχή της αναλογικότητας.