Ξεκίνησαν και για φέτος τα θερινά ακτοπλοϊκά δρομολόγια από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Το πλοίο προς Σκιάθο, Κυκλάδες, Κρήτη έκανε το πρώτο του δρομολόγιο την περασμένη Παρασκευή, το ίδιο πλοίο, το Aqua Blue, θα κάνει το πρώτο δρομολόγιο προς Σκιάθο, Σκόπελο, Αλόννησο την προσεχή Δευτέρα 9 Ιουλίου, ενώ το Super Speed εκτελεί καθημερινα δρομολόγια προς Βόρειες Σποράδες ήδη από τις 15 Ιουνίου.
Δύο πλοία, λοιπόν, δίνουν φέτος τη δυνατότητα για αποδράσεις προς τα νησιά απευθείας από τη Θεσσαλονίκη και ικανοποιούν –έστω εν μέρει- το αίτημα των τουριστικών φορέων να μην είναι «νεκρό» το επιβατικό λιμάνι της πόλης. Μια εικόνα, που εξυπηρετεί όσους θέλουν να μεταβούν σε συγκεκριμένα νησιά, συγκεκριμένες ημερομηνίες μέσα στο καλοκαίρι ή όσους μπορούν να διαμορφώσουν με ευέλικτο τρόπο το πρόγραμμα των διακοπών τους, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα ακόμη στοίχημα για τη Θεσσαλονίκη, που προσπαθεί ματαίως εδώ και δεκαετίες να γίνει ακτοπλοϊκή πιάτσα. Τοn Σεπτέμβριο θα κάνουμε ταμείο.
Η εξήγηση για τους λόγους που η ακτοπλοϊκή αγορά της Θεσσαλονίκης κινείται διαχρονικά σε ρηχά νερά συνδέεται με τους κανόνες της αγοράς. Αφενός με την προσφορά και τη ζήτηση και αφετέρου με την απροθυμία των ναυτιλιακών εταιριών να επενδύσουν μακροπρόθεσμα στο επιβατικό λιμάνι της Θεσσαλονίκη, βάζοντας δρομολόγια τα οποία θα στηρίξουν για τόσο χρόνο όσος είναι απαραίτητος να δείξουν και να αποδείξουν την μεγάλη, μεσαία ή μικρή δυναμική τους. Ως αποτέλεσμα η Θεσσαλονίκη κάθε Άνοιξη να αγωνιά αρχικά εάν θα έχει ή δεν θα έχει –και αν θα έχει πόσα θα έχει- θερινά ακτοπλοϊκά δρομολόγια. Σε μια εποχή που ο ελληνικός τουρισμός στα νησιά της Νοτίου Ελλάδος, στις Κυκλάδες, στα Δωδεκάνησα και στην Κρήτη «τρέχει με χίλια» και η ακτοπλοϊκή ζήτηση από τα λιμάνια του Πειραιά, της Ραφήνας και του Λαυρίου είναι μεγάλη, το εγχώριο εμπορικό ενδιαφέρον περιορίζεται στα λιμάνι της Αττικής. Άλλωστε η Θεσσαλονίκη δεν διαθέτει παράδοση στο συγκεκριμένο πεδίο για να την υπερασπιστεί, οπότε μοιραία το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι κάποιες ευκαιριακές προσεγγίσεις πλοίων. Μόνο που αυτές οι λίγες ad hoc πρωτοβουλίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες πιάτσας, που είναι απολύτως απαραίτητες για να αναπτυχθεί μια αγορά.
Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι για το θέμα των ακτοπλοϊκών συνδέσεων οι τουριστικοί φορείς, οι επιχειρηματικές συλλογικότητες και ο δήμος Θεσσαλονίκης εξακολουθούν να διαμαρτύρονται με μία λογική συνδικαλιστικού τύπου. Ζητούν από την κυβέρνηση να κάνει κάτι –ήδη το ένα από τα δύο φετινά δρομολόγια είναι εν μέρει επιδοτούμενο- και δείχνουν να αδιαφορούν για τα μηνύματα των καταναλωτών. Κατά το παρελθόν ακούστηκαν πολλά «ηρωικά άσματα» για τη στήριξη όποιας πρωτοβουλίας εκδηλωθεί, αλλά κανείς ακτοπλόος δεν συγκινήθηκε, αφού συχνά η λεκτική υποστήριξη σε μια δουλειά εξανεμίζεται όταν έρθει η ώρα της υλοποίησης, που σημαίνει ότι πρέπει να μπει το χέρι στην τσέπη. Ακόμη και η αγορά και δρομολόγηση πλοίου από τους παραγωγικούς φορείς της Θεσσαλονίκης εξαγγέλθηκε, αλλά ακόμη κι αν υπήρχε πραγματικά τέτοιο σχέδιο στην πράξη δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Θεσσαλονίκη έχει ελάχιστη παρουσία στον ακτοπλοϊκό χάρτη της χώρας. Κάτι που πιθανόν θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, εκτός και αν ξαφνικά η ζήτηση για τα δρομολόγια που υπάρχουν φέτος –ή αυτά που πιθανόν να υπάρξουν τα επόμενα καλοκαίρια- φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα και υποχρεωθούν οι ακτοπλοϊκές εταιρίες να αντιμετωπίσουν διαφορετικά την πόλη και το λιμάνι της. Κάτι εξ’ ορισμού δύσκολο, διότι βρίσκεται μακριά από τα νησιά του Αιγαίου –τις Κυκλάδες, την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα. Τουλάχιστον μακρύτερα από άλλα καθιερωμένα σημεία επαφής με τα νησιά. Με ό,τι αυτό σημαίνει για το κόστος. Είναι χαρακτηριστικό ότι τουριστικά γραφεία στη Θεσσαλονίκη πουλούν κατακαλόκαιρο οργανωμένα ταξίδια διακοπών στα ελληνικά νησιά, επισημαίνοντας προς του υποψήφιους πελάτες τους ότι οι αναχωρήσεις είναι εξασφαλισμένες από το Βόλο για τις Σποράδες και από τα λιμάνια της Αττικής για τις Κυκλάδες.