Για να μην έχετε αυταπάτες: Ανοικτά είναι όλα τα χρήσιμα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας. Ακόμα κι αυτές τις (πολύ) δύσκολες ώρες, στις σχέσεις των δυο χωρών. Αρμόδιες πηγές, μιλώντας στον «Τειρεσία» διαβεβαιώνουν ότι η Ιερουσαλήμ εξακολουθεί να συνομιλεί στο παρασκήνιο με την Άγκυρα. Αν και όποτε χρειασθεί. Κι ανεξάρτητα από το τι πιστεύεται στην Ελλάδα. Όπου η κυρίαρχη άποψη είναι ότι οι μεταξύ τους σχέσεις, περίπου έχουν διαρραγεί οριστικά και τίποτα δεν μπορεί να τις γεφυρώσει. Ωστόσο, η πραγματικότητα, για μια ακόμα φορά, είναι διαφορετική απ' ό,τι πιστεύουμε. Και τότε – θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα - γιατί έφυγε το διπλωματικό προσωπικό της ισραηλινής πρεσβείας από την τουρκική πρωτεύουσα; Για λόγους ασφαλείας του, είναι η απάντηση που δίνεται από τις ίδιες πηγές. Όπως ακριβώς δηλαδή έφυγε κι από το Αμάν (για τους ίδιους λόγους ασφαλείας...)
Το συμπέρασμα που προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω; Ότι τελικώς, τις δυο χώρες ενώνουν πολύ περισσότερα απ' ό,τι τις χωρίζουν κι απ' ό,τι ενδεχομένως εμείς νομίζουμε. Κι αυτό είναι ένας κανόνας που θα πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας. Στη διπλωματία δεν έχουν θέση – ευτυχώς ή δυστυχώς – οι ευσεβείς πόθοι, αλλά τα συμφέροντα. Και ο κανόνας αυτός βρίσκει εφαρμογή και στην περίπτωση της χώρας μας.
Άλλο παράδειγμα: Δείτε τι έγινε στο Βερολίνο, μόλις τρεις ημέρες αφότου έφυγε ο Έλληνας πρωθυπουργός από εκεί. Στην ίδια πόλη και στα ίδια γραφεία, βρέθηκε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και είχε συναντήσεις με την γερμανική πολιτική ηγεσία. Έπαψαν να μας αγαπάνε ο Σολτς και οι δικοί του μέσα σε 48 ώρες; Όχι. Απλώς, έπρεπε να συνομιλήσουν και με τον Ερντογάν. Και το έκαναν. Έστω κι αν στη γερμανική κοινή γνώμη η συγκεκριμένη επίσκεψη προκάλεσε αντιδράσεις. Κυρίως, λόγω της στήριξης του Τούρκου προέδρου προς τη Χαμάς και δεδομένης της έξαρσης του αντισημιτισμού στη χώρα.
Τι άλλο πρέπει να έχουμε υπόψη όταν μιλάμε για διπλωματία; Ότι εκτός από τον ρεαλισμό, υπάρχουν και τα αντίμετρα. Ας εξετάσουμε, εν προκειμένω, ένα άλλο παράδειγμα: Οι πληροφορίες που έρχονται από τη Μόσχα επιμένουν ότι εντός των επόμενων ημερών κλείνει – αν δεν έχει ήδη κλείσει - το ελληνικό γενικό προξενείο στη ρωσική πρωτεύουσα. Σύμφωνα με μια εκδοχή, βεβαίως, πρόκειται για προβλεπόμενη διαδικασία. Σύμφωνα με μια άλλη, όμως πρόκειται για κίνηση που στέλνει πολλαπλά μηνύματα. Εξαιτίας της ελληνικής στάσης στο ουκρανικό. Αυτό που μαθαίνει ο «Τειρεσίας» είναι ότι μετά τις απελάσεις Ελλήνων διπλωματών από τη Ρωσία, το προηγούμενο διάστημα, ήταν εξ αντικειμένου δύσκολο να κρατηθεί ανοικτό το Γενικό Προξενείο. Κι έτσι πάρθηκε η συγκεκριμένη σκληρή απόφαση.
Ό,τι κι αν ισχύει από τα παραπάνω, το γεγονός είναι ένα: το λουκέτο. Ωστόσο, καλό είναι να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως ό,τι κλείνει, ξανανοίγει. Αρκεί να περάσει ο απαραίτητος χρόνος και να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις. Κι ότι στη διπλωματία δεν υπάρχουν αιώνιοι εχθροί, ούτε αιώνιοι φίλοι. Όταν τα καταλάβουμε, τότε τα πράγματα θα γίνουν αμέσως πιο εύκολα και λιγότερο επώδυνα.