Ένα πρόσωπο, που τίμησε με την παρουσία του, το έργο, το ήθος και το χαρακτήρα του την Αυτοδιοίκηση της Θεσσαλονίκης δεν είναι πια κοντά μας. Αποσύρθηκε αθόρυβα πριν από αρκετό καιρό από τα κοινά, πάλεψε με απίστευτο θάρρος με τον καρκίνο και έφυγε από κοντά μας σήμερα το πρωί.
Η Γιάννα Τζάκη άφησε στην κοινωνία του νομού Θεσσαλονίκης ανεξίτηλο το στίγμα της κι ας ήταν πολλοί εκείνοι που δεν ξέρουν το σπουδαίο έργο της. Άλλωστε, η ίδια φρόντιζε να μην το διαφημίζει, παρά τις παραινέσεις των δημοσιογράφων, καταφεύγοντας πάντα στο αγαπημένο της χαμόγελο και το χιούμορ. Κι όταν το πράγμα σοβάρευε απαντούσε με παρρησία και απόλυτη ευθύτητα.
Η Γιάννα Τζάκη σφράγισε με την υπερδεκαετή παρουσία της τον δεύτερο βαθμό Αυτοδιοίκησης στη Θεσσαλονίκη. Πάντα αιρετή είτε στα χρόνια της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, είτε στα χρόνια της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, απόλαυσε την αγάπη του κόσμου και την επέστρεψε με το... τσουβάλι.
Χαμηλών τόνων, εργασιομανής, με προσήλωση στις κοινωνικές διαστάσεις των πολιτικών της επιλογών, με αγάπη για την οικογένεια, η Γιάννα ήταν μια πολιτική προσωπικότητα σπάνια κι ένας χαρακτήρας ακόμη πιο σπάνιος. Σε κέρδιζε με το χαμόγελό της και την ευγένειά της από την πρώτη στιγμή.
Είχα την τύχη ως ρεπόρτερ για τα θέματα της Νομαρχίας να τη γνωρίσω από τα πρώτα της πολιτικά βήματα στη δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση. Δεν άργησε να γίνει φίλη. Άλλωστε, δεν κρατούσε ποτέ τα «προσχήματα» και τις αποστάσεις. Μπορούσε να το κάνει, επειδή ποτέ δε ζητούσε κάτι περισσότερο από τη φιλία και την αγάπη όσων την περιβάλανε. Μπριόζα και φωνακλού έβαζε ψυχή σε κάθε συναναστροφή της.
Αποφασιστική, δυναμική, αποτελεσματική, δε φοβήθηκε να αναλάβει ευθύνες. Έχοντας πάντα ως μεγαλύτερη αυτή της οικογένειας και την αγαπημένη κόρη της την Πέννη. Θυμάμαι ακόμη τη χαρά και την υπερηφάνεια που ένιωθε όταν έγινε γιαγιά. Μια καλή ευκαιρία για όλους όσοι ήμασταν φίλοι της για να την πειράζουμε.
«Τι έγινε; Είχαμε καθαριότητα χτες; Τινάζαμε τα χαλιά;». Ήμασταν για χρόνια γειτονάκια εκεί στο Βυζάντιο και δε χάναμε ευκαιρία να πειράζουμε ο ένας τον άλλο για κάτι που έπιανε το βλέμμα μας στο μπαλκόνι.
Η Γιάννα δε φοβήθηκε τίποτα ποτέ. Έπεφτε στα βαθιά και δε δίσταζε να εκφράζει την άποψή της και να αντιπαρατίθεται με πάθος, αλλά πάντα με ευγένεια. Φώτιζε το χώρο με το που πατούσε το πόδι της. Απαρατήρητη δεν πέρασε ποτέ κι ας ήταν απλή, καθημερινή και... κοντή. Από τα φοιτητικά της χρόνια, από την Ιταλία μοίρασε και δέχτηκε απλόχερα αγάπη.
Ζεστός άνθρωπος. Εκεί που γονάτιζε μπροστά στη δυστυχία, εκεί σηκωνόταν και πάλευε. Στάθηκε στο πλευρό πολλών ανθρώπων. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά της. Άδολα και ανιδιοτελώς.
Η Γιάννα είναι παράδειγμα πολιτικού. Είναι υπόδειγμα για όσους ασχολούνται με τα κοινά. Για να καταλάβουν πως πριν από πολιτικοί πρέπει να είναι άνθρωποι. Νοιαζόταν για τον τόπο της και προσπαθούσε να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να δώσει λύσεις. Και ήταν εξαιρετικά ικανή και αποτελεσματική. Λάτρευε την Αυτοδιοίκηση και την κοινωνική συναναστροφή. Ένα μάθημα στάσης ζωής για όποιον θέλει να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά.
Η αιφνιδιαστική απουσία της πριν από περίπου ένα χρόνο από το περιφερειακό συμβούλιο δεν πέρασε απαρατήρητη από κανέναν. Όλοι ρώτησαν πού είναι η Γιάννα; Τα άσχημα νέα μαθεύτηκαν και όλοι σίγησαν. Από σεβασμό απέναντι στο δύσκολο αγώνα που είχε να δώσει. Η Γιάννα νικήθηκε μόνο από το θάνατο. Στα 54 της αφήνει ένα τεράστιο κενό στο πολιτικό προσωπικό της Θεσσαλονίκης κι ένα ακόμη μεγαλύτερο κενό ανθρωπιάς και ψυχικής δύναμης.
Μάθαινα τα νέα από το γενναίο πολύμηνο αγώνα της από την Έφη Βασιλειάδου και την Ελένη Φύκα. Της χρωστάμε Γιώργο Ζαφείρη και Κώστα Γουλή ένα τσίπουρο.
Μοναδική και αναντικατάστατη. Καλό ταξίδι Γιάννα. Και μην ξεχνιέσαι, θα σου σημειώσουμε απουσίες.