Συμπληρώνονται σήμερα 40 χρόνια από το ψήφισμα του ΟΗΕ που καθιέρωσε την όγδοη ημέρα του Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και της Διεθνούς Ειρήνης.
Συγκεκριμένα, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από περίπου 20.000 εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. 
Οι γυναίκες ζητούσαν μειωμένο ωράριο σε 10 από 16 ώρες και ίσες απολαβές με τους άνδρες. Οι αστυνομικές αρχές χρησιμοποίησαν βία για να διαλυθεί το πλήθος, ενώ από το περιστατικό προκλήθηκαν πολλές ομαδικές απολύσεις.
Δύο χρόνια αργότερα οι γυναίκες που συμμετείχαν στην κινητοποίηση οργανώνουν το πρώτο σωματείο γυναικών, κίνηση που δημιούργησε αργότερα θέμα διαχωρισμού ανάμεσα στο γυναικείο εργατικό κίνημα και τον φεμινισμό.
Το 1908, 15.000 γυναίκες με σύνθημα, κατέβηκαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης με αίτημα λιγότερες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. 
Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Το 1912, περίπου 20.000 γυναίκες και με σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» βγήκαν στους δρόμους της Μασαχουσέτης και διαμαρτυρήθηκαν για την μείωση μισθών τους. Οι διαμαρτυρόμενοι ήταν συνολικά 40 εθνικοτήτων και η κινητοποίηση εκδηλώθηκε και σε έλλες πολιτείες των ΗΠΑ. Το ψωμί συμβόλιζε την οικονομική ασφάλεια και το τριαντάφυλλο την καλύτερη ποιότητα ζωής.
Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.
Στην Ελλάδα η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου του 1982 στον Πειραιά, στο εργοστάσιο υφαντουργίας των αδελφών Ρετσίνα. Τη συγκεκριμένη χρονιά η εν λόγω υφαντουργία αποφάσισε να προβεί σε μειώσεις μισθών στις γυναίκες από 80 σε 60 λεπτά. Την είδηση μετέδωσε τότε η πρώτη γυναικεία εφημερίδα η «Εφημερίδα των Κυριών» που κυκλοφόρησε το 1887 και πρόβαλλε θέματα που αφορούσαν στο δικαίωμα στην εκπαίδευση και στο δικαίωμα στην εργασία.