Το λιγότερο σοκαριστική είναι η κατάθεση του διασώστη του ΕΚΑΒ που ήταν ο πρώτος που εξέτασε το άψυχο κορμί της άτυχης Καρολάιν, λίγη ώρα αφού οι αστυνομικοί είχαν μπει στη μεζονέτα της φρίκης στα Γλυκά Νερά.
«Το βρέφος φαινόταν να είναι καλά στην υγεία του. Οι αστυνομικοί με ενημέρωσαν το ΕΚΑΒ ότι στο σπίτι βρίσκεται μια κοπέλα η οποία δεν έχει τις αισθήσεις της», είπε αρχικά στην κατάθεσή του ο διασώστης και συνέχισε:
«Έτσι λοιπόν, εγώ μαζί με έναν αστυνομικό μπήκαμε στο σπίτι για να δω την κοπέλα. Θυμάμαι ότι το σπίτι ήταν μεζονέτα και ανεβήκαμε στον δεύτερο όροφο μέσω εσωτερικής σκάλας. Όταν φτάσαμε στο υπνοδωμάτιο του δεύτερου ορόφου, είδα να βρίσκεται μπρούμυτα, πάνω στο κρεβάτι, μια κοπέλα που είχε ο δεξί χέρι διπλωμένο πίσω στη μέση».
Οι λεπτομέρειες για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η 20χρονη κυριολεκτικά είναι ανατριχιαστικές καθώς όπως είπε ο διασώστης, «στο σεντόνι στο ύψος του κεφαλιού παρατήρησα σταγόνες αίματος. Αμέσως μετά βγήκα από το σπίτι, ενημέρωσα τους αστυνομικούς ότι η κοπέλα δεν έχει σημεία ζωής και περιμέναμε να μας αποδεσμεύσει ο αρμόδιος αξιώματος της αστυνομίας, ο οποίος θα αναλάμβανε το περιστατικό. Περίπου μια ώρα αργότερα μας αποδέσμευσαν».
Υπενθυμίζεται ότι στις τελευταίες δηλώσεις για το πώς σκότωσε την Καρολάιν, ο πιλότος είπε τα εξής:
«Η Καρολάιν κοιμόταν μπρούμυτα και η δεξιά πλευρά του προσώπου της ακουμπούσε στο μαξιλάρι. Ξάπλωσα δίπλα της προσπαθώντας να της πω ότι αυτό που έκανε στη Λυδία ήταν πάρα πολύ άσχημο. Αυτή δεν ήθελε ούτε να με ακούσει. Μου είπε να φύγω και εγώ και η Λυδία. Τότε λοιπόν, όπως ήταν μπρούμυτα ξαπλωμένη, πήγα από πάνω της, προσπαθώντας να την κάνω να με ακούσει. Αυτή τιναζόταν για να με πετάξει από πάνω της, αλλά όσο αυτή τιναζόταν, τόσο εγώ την πίεζα γιατί το μόνο που ήθελα ήταν να με ακούσει. Ενώ ήμασταν σε αυτή την κατάσταση, εγώ από πάνω της να την πιέζω και αυτή να τινάζεται, το μπροστά μέρος του προσώπου της, δηλαδή το στόμα, η μύτη και τα μάτια της κόλλησαν στο μαξιλάρι. Δεν θυμάμαι αν εκείνη τη στιγμή της πίεσα με τα χέρια μου το κεφάλι, νομίζω όμως ότι με το βάρος του σώματός μου της πίεζα το κεφάλι. Όσο την πίεζα της είπα 2-3 φορές: «Τη μικρή δεν θα την ξαναχτυπήσεις». Αυτό όλο πρέπει να κράτησε κάνα πεντάλεπτο, μέχρι που κατάλαβα ότι η Καρολάιν είχε σταματήσει να κουνιέται. Στη συνέχεια μέσα στον πανικό μου, προσπάθησα να την συνεφέρω, είδα όμως πως αυτό ήταν μάταιο».