Μια πρωτοποριακή πρόταση στη Θεσσαλονίκη και την εστίαση δίνει ένα ζευγάρι σεφ που μετά από πολλά χρόνια σε κουζίνες καλών εστιατορίων αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί στο χώρο του private dining μετατρέποντας το σαλόνι του σπιτιού τους στα όρια Θέρμης-Πανοράματος σε εστιατόριο.
Ο σεφ Ανδρέας Κλαυδιανός και η pastry σεφ Σίσσυ Καρακολίδου γονείς δύο αγοριών υποδέχονται εδώ και ένα χρόνο μύστες των γεύσεων για μοναδικές γαστριμαργικές βραδιές στο σπίτι τους, που είναι έργο του αρχιτέκτονα Γ.Π. Τριανταφυλλίδη. Το όνομα του εστιατορίου, Uma που στα πορτογαλικά σημαίνει «Μία».
«Κάποια στιγμή είχαμε διαβάσει ένα άρθρο για μια κυρία στο Παρίσι που είχε χάσει τη δουλειά της τον καιρό της κρίσης, είχε βάλει στο σπίτι της δύο- τρία τραπεζάκια και ενώ δεν ήταν μαγείρισσα, άρχισε να μαγειρεύει και έφτασε στο σημείο να γίνει γνωστή και να έχει κρατήσεις για δύο μήνες. Μας άρεσε σαν ιδέα και έτσι ξεκινήσαμε», περιγράφει στο ΑΠΕ ΜΠΕ η Σίσσυ Καρακολίδου.
Ο κ.Κλαυδιανός επισήμανε ότι «όλο αυτό το εγχείρημα, να ταΐζουμε κόσμο στο σπίτι μας, δεν ήταν κάτι εύκολο. Στην αρχή ήταν κάτι σοκαριστικό. Ξεκινούσαμε το πρωί και μετά βίας καταφέρναμε να τελειώσουμε την προετοιμασία, λίγο πριν να έρθει ο κόσμος. Αναρωτιόμουν, εγώ που ήμουν μαθημένος να ταΐζω 100 με 150 άτομα σε τέσσερις ώρες προετοιμασίας, ξαφνικά για να ταΐσω οχτώ, γιατί να θέλω δέκα ώρες προετοιμασίας. Έλεγα αυτό θα μας ισοπεδώσει, θα πεθάνουμε! Τι πήγαμε και κάναμε; Αλλά τελικά το αποτέλεσμα μας δικαίωσε και βρήκαμε τα πατήματα μας».
«Το πρώτο τετράμηνο το πήγαμε με δικούς μας ανθρώπους, έτσι ώστε όταν μπουν στον χώρο μας να μην έχουμε την αμηχανία του πώς θα εξυπηρετήσουμε. Μάλιστα, τις πρώτες φορές, ρωτούσαμε και ποιο ήταν το άβολο της κατάστασης. Το άβολο ήταν ότι ξαφνικά μπαίνεις σε ένα σπίτι, άβολο ήταν ότι ήθελαν να σχολιάσουν γι' αυτό που τρώγανε, γι' αυτό που πίνανε ή για τη μουσική, για το περιβάλλον, εάν μυρίζει ή δεν μυρίζει, αλλά εμείς ήμασταν εκεί» είπε ο Ανδρέας Κλαυδιανός.
Όλες αυτές όμως τις δυσκολίες τις προσπέρασαν, αναφέρει η Σίσσυ Καρακολίδου. «Μπορεί στην αρχή να ήταν δύσκολα, αλλά τώρα που κλείσαμε έναν χρόνο θεωρώ ότι είχαμε δίκιο που το κάναμε, ζούμε στο όνειρο μας, μπορούμε να είμαστε μαζί, να δουλεύουμε μαζί, να ζούμε τα παιδιά μας, να αφήνουμε μια Κυριακή για να τρώμε όλοι μαζί και να γνωρίζουμε κόσμο», εκμυστηρεύεται και προσθέτει χαμογελώντας πλατιά: «Τις πρώτες φορές, μας λέγανε να βγάλουμε τα παπούτσια μας ή μας λέγανε "ήρθαμε και με άδεια χέρια". Κάποιοι μας φέρνανε και δώρα, ένα κρασί ή κάτι άλλο. Τις γιορτές μας φέρανε ακόμα και δεντράκι και μας είπαν: "Τι, με άδεια χέρια θα ερχόμασταν;" Τους δίνουμε την άνεση ότι είναι σε ένα φιλικό σπίτι».
Προσπαθούμε να προσφέρουμε μοναδικές στιγμές λέει η Σίσσυ Καρακολίδου. «Όταν έρχονται σε εμάς, βλέπουν τι υλικά χρησιμοποιούμε, μπορούν εάν θέλουν να βοηθήσουν στην κουζίνα, εάν θέλουν να βγουν έξω στην αυλή, να φέρουν τα παιδιά τους και για τα επαγγελματικά, εταιρικά τραπέζια, τους δίνεται η δυνατότητα να είναι μόνοι τους, να μην έχουν δίπλα τους κανέναν».