Σοβαρό πρόβλημα έχει προκληθεί από την αναστολή λειτουργίας των κλινικών της Οδοντιατρικής Σχολής του ΑΠΘ λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Η οδοντιατρική είναι η μοναδική σχολή που έχει κλινική άσκηση επί των ασθενών και είναι η μοναδική δίοδος των τελειόφοιτων προς το πτυχίο.
Την ίδια ώρα στις κλινικές της Σχολής εξυπηρετούνται με χαμηλά κόστη χιλιάδες πολίτες κάθε χρόνο, που σύμφωνα με τα στοιχεία ξεπερνούν τους 5.000.
Ωστόσο, μετά τις εκτιμήσεις του ΕΟΔΥ για την καταλληλότητα των κλινικών εγκαταστάσεων της σχολής και τις επακόλουθες αποφάσεις της συνέλευσης των καθηγητών μας, η σχολή πρόκειται να επαναλειτουργήσει σταδιακά πιθανώς από 1/9/2020, εφόσον πραγματοποιήσει τις συστάσεις του ΕΟΔΥ και κριθεί κατάλληλη, «πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τη ρητή ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας ότι δεν πρόκειται να χαθεί εξάμηνο σπουδών», όπως τονίζουν οι τελειόφοιτοι φοιτητές της οδοντιατρικής σχολής του ΑΠΘ σε επιστολή τους.
Όπως τονίζουν, το κλιμάκιο του ΕΟΔΥ έκρινε πως πρέπει να γίνουν κάποιες ενέργειες, ώστε να επαναλειτουργήσει η κλινική με ασφάλεια και εξέδωσε λίστα με τα απαραίτητα μέτρα προς υλοποίηση.
Η χρηματοδότηση για την πραγματοποίηση συζητείται, όμως όπως λένε οι φοιτητές θα πάρει αρκετό καιρό για να επανέλθει η κλινική στους ρυθμούς της, λόγω έλλειψης εξοπλισμού του οποίου η προμήθεια καθυστερεί και υλοποίησης έργων υποδομών.
«Ο ΕΟΔΥ προτείνει πράγματα αντικειμενικά, επιστημονικά ορθά και αδιαμφισβήτητα, καθώς με ημίμετρα χάνουμε την υγειονομική μας αξιοπιστία», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι φοιτητές.
Μάλιστα τονίζουν πως εάν η σχολή βάλει λουκέτο για τους επόμενους μήνες, για το καλό των ασθενών θα είναι αναγκαία η παραπομπή σε ιδιώτες οδοντιάτρους.
«Επομένως, με την νέα χρονιά θα βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν καινούριο φαύλο κύκλο εύρεσης ασθενών με τις απαραίτητες προαπαιτούμενες εργασίες, υπερκορεσμού των κλινικών από νεοεισαχθέντες φοιτητές, υπό την επίβλεψη ήδη υποστελεχομένου προσωπικού και με τον κίνδυνο νέου κύματος πανδημίας», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Όπως τονίζουν οι φοιτητές υπάρχει ευθύνη και χρέος απέναντι σε ασθενείς που έχουν αφεθεί σε ανολοκλήρωτα θεραπευτικά στάδια.
«Έχουμε ευθύνη απέναντι στις φοιτητικές μας υποχρεώσεις, καθώς η περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών μας έχει φτάσει στο απροχώρητο, δεδομένων των συγκυριών. Επίσης, πολλοί από εμάς είμαστε φοιτητές επί πτυχίω και όσο καθυστερεί η έξοδος μας προς την αγορά εργασίας, τόσο επιβαρυνόμαστε οικονομικά και ψυχολογικά. Είμαστε φοιτητές σε αιχμαλωσία και απραξία, ενώ μόνη μας επιθυμία και δικαίωμα είναι η επιστημονική μας πρόοδος και εν τέλει η ολοκλήρωση των σπουδών μας. Ζούμε στην αβεβαιότητα, νιώθουμε ότι το μέλλον μας καθορίζεται για εμάς, χωρίς εμάς και ανίκανοι να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας και να ασχοληθούμε με αυτό που έχουμε θυσιάσει χρόνο, ιδρώτα και νεύρα», υπογραμμίζουν σε αγωνιώδη τόνο οι φοιτητές επί πτυχίω της σχολής.