Είναι πολύ άδικο το μέλλον που οραματίζεται αυτή η κυβέρνηση για τη συνεχώς συρρικνούμενη μεσαία τάξη, την αποκαλούμενη και ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Αυτήν που καταβάλει τους περισσότερους φόρους και κάνει τις μεγαλύτερες θυσίες όταν απαιτείται, αλλά όταν έρχεται η ώρα της δικαιοσύνης και των απολαβών, την ξεχνούν συστηματικά.
Ο χώρος και ο χρόνος δεν προσφέρονται για διαπιστώσεις με δηκτικό χαρακτήρα – άλλωστε δεν είναι αυτός ο στόχος της στήλης. Ωστόσο, δεν μπορεί να μην σημειώσει ότι επιπλέον 510.000 Έλληνες δεν μπόρεσαν να τακτοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους στην εφορία τον Σεπτέμβριο και προστέθηκαν στην στρατιά εκείνων που έχουν σηκώσει εδώ και καιρό τα χέρια ψηλά, δηλώνοντας ανάλογη αδυναμία. Το χειρότερο; Όσο περνά ο καιρός ο ρυθμός αύξησης αυτού του αριθμού της ντροπής γίνεται ακόμα υψηλότερος. Και μαζί ο κίνδυνος, κάποια στιγμή η μεσαία τάξη να δηλώσει πλήρη αδυναμία για οτιδήποτε.
Και τότε, η κυβέρνηση θα μπορεί να ισχυρισθεί ότι η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής πέθανε. Και κάπου εκεί θα σβήσουν οριστικά και τα φώτα της ελληνικής οικονομίας. Γιατί αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει η κυβέρνηση είναι ότι αν ο βασικός αιμοδότης των εσόδων του ελληνικού κράτους σταματήσει να τα προσφέρει, τότε οι υπόλοιπες ομάδες που δεν πληρώνουν είτε επειδή όντως δεν έχουν είτε επειδή φοροδιαφεύγουν, δεν θα έχουν λαμβάνειν επίσης. Κι άρα αυτοί που χαϊδεύει σήμερα τα αυτιά το Μαξίμου, πρώτοι θα ρίξουν το ανάθεμα εναντίον του.
Μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά για τη Ελλάδα. Η οποία θα αναζητά τα υψηλά πλεονάσματα που έχει δεσμευτεί μέσω της κυβέρνησης της και δεν θα τα βρίσκει. Και θα οδηγηθεί έκουσα – άκουσα σε ένα τέταρτο μνημόνιο, πολύ πιο σκληρό από όλα τα προηγούμενα. Κι όποιοι δεν το πιστεύουν, απλώς, ελπίζουμε ότι δεν θα χρειασθεί να το καταλάβουν στην πράξη. Γιατί θα είναι πολύ οδυνηρό, για όλους. Και τότε δεν θα διασωθεί κανείς Σύριζα, καμία Νέα Δημοκρατία και κανένα από τα σημερινά κόμματα...