του Δημήτρη Βαρτζόπουλου
Οι κινητοποιήσεις των "κίτρινων γιλέκων" στην Γαλλία είναι μία ακόμη επιβεβαίωση μιάς από πολλών πλέον ετών διογκουμένης κοινωνικής διεργασίας: της ριζοσπαστικοποίησης της μικρομεσαίας αστικής τάξης.
Η οικονομική κρίση και η λαθρομετανάστευση δημιούργησαν το φαινόμενο Λεπέν ήδη από δεκαετιών. Το απηρχαιωμένο Προεδρικό γαλλικό πολιτικό σύστημα δεν κατόρθωσε, να αντιληφθεί τα σημεία των καιρών. Η ανικανότητα του Ολάντ και η ανοησία του Φιγιόν συνέθλιψαν κυριολεκτικά, ό,τι είχε απομείνει από τα λαϊκά πολυσυλλεκτικά κόμματα της γαλλικής χριστιανο- και σοσιαλδημοκρατίας. Εξέλιπαν λοιπόν οι κομματικοί και συνδικαλιστικοί αισθητήρες, που θα επέτρεπαν την αναγνώριση, ενσωμάτωση και αντιμετώπιση της δυσφορίας, που αναπότρεπτα προκαλεί η διεύρυνση των ανισοτήτων.
Το καινοφανές μόρφωμα του Μακρόν και η ελιτίστικη προσωπικότητα, προσέγγιση και πολιτική του έδωσε τη χαριστική βολή. Βία αυτής της μορφής και έκτασης, που δεν περιορίσθηκε στις συνήθεις εστίες των υποβαθμισμένων προαστίων, αλλά διέλυσε την καρδιά του μεσοαστικού ιστού, δεν είχε ξαναζήσει η σύγχρονη Κεντρική Ευρώπη από τον Μάιο του 1968.
Η αγανάκτηση των μαζών δυστυχώς έχει πλέον ριζοσπαστικοποιήσει και τα μέσα έκφρασής τους. Το κακό είναι, ότι οι εικόνες, που διαχέονται στον κόσμο, έχουν ευοδωτικό χαρακτήρα, ενισχύουν αντίστοιχες συμπεριφορές απανταχού.
Δεν είναι κάτι ούτε νέο, ούτε μεμονωμένο.
Ριζοσπαστικοποίηση της μικρομεσαίας αστικής τάξης προκάλεσε επίσης προ πολλών ετών και ο μεγάλος Συνασπισμός Χριστιανο- και Σοσιαλδημοκρατών στην Αυστρία, που οδήγησε στην ουσιαστική διάσπαση του τοπικού Λαϊκού Κόμματος και μετακίνηση σχεδόν των μισών ψηφοφόρων του στα δεξιά. Μένει πράγματι, να δούμε την εξέλιξη των πραγμάτων εκεί μετά τη σημερινή Συγκυβέρνηση της Δεξιάς. Όπως μένει επίσης, να δούμε και τις μελλοντικές εκλογικές επιδόσεις της Γερμανικής CDU μετά την εκλογή της κεντρώας Ανεγκρέτ Κραμπ- Καρενμπάουερ στην Προεδρία της.
Τα ίδια και στην Ιταλία: Ο εκφυλισμός της πάλαι ποτέ κραταιάς ιταλικής Χριστιανοδημοκρατίας, που κατέληξε στο φαινόμενο Μπερλουσκόνι, αναπότρεπτα οδήγησε στην ανάδυση της Λέγκας του Βορρά.
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας η ριζοσπαστικοποίηση των μαζών οδήγησε στην πρώτη Κυβέρνηση της Αριστεράς εν Ευρώπη μετά την πτώση του Κομμουνισμού. Μείωσε κατά το ένα τρίτο την δύναμη της Κεντροδεξιάς και έδωσε κοντά 10% σε ένα εθνικοσοσιαλιστικό μόρφωμα. Ακόμη και μετά την ερχομένη εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας περίπου το ένα τρίτο του ελληνικού λαού θα ελκύεται από τα άκρα του πολιτικού συστήματος.
Δυστυχώς όμως το κακό στα καθ´ ημάς δεν σταματά εδώ. Με αδυσώπητη αποφασιστικότητα η Κυβέρνηση της Αριστεράς, εν όψει της ήττας της, δημιουργεί συνθήκες, που προετοιμάσουν και ενισχύουν την οργανωμένη επανάληψη εκδηλώσεων βίας, διατάραξης της αστικής καθημερινότητας και μαζικής καταστροφής αστικής περιουσίας. Οι τελευταίες ταραχές στο κέντρο των Αθηνών και στην Θεολογική Θεσσαλονίκης είναι ασκήσεις με πραγματικά πυρά. Δεν είναι καθόλου αμελητέο το γεγονός, ότι η Ελλάς είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με ενεργό μη μουσουλμανική, αποκλειστικώς αριστεράς ιδεολογίας, τρομοκρατία. Οι ευθύνες των πολιτικών, διωκτικών και δικαστικών αρχών είναι προφανείς.
Το βάρος, που πέφτει στους ώμους της Κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι πράγματι μεγάλο. Να δώσει ελπίδα, να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή και συγχρόνως, να αντιμετωπίσει την συνειδητή δολιοφθορά.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην πρόεδρος της ΝΔ Θεσσαλονίκης