Κατ' αρχήν η είδηση: Ενώ οι Γάλλοι σπεύδουν στην ανατολική Μεσόγειο για να προσφέρουν χείρα βοηθείας σε Ελλάδα και Κύπρο, επανέρχονται παράλληλα και οι πληροφορίες που θέλουν τους Γάλλους να μην καταθέτουν εύκολα τα όπλα για την παραγγελία των δυο γαλλικών φρεγατών, τύπου Belh@rra, από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Με άλλους όρους, ωστόσο, αυτή τη φορά. Συγκεκριμένα, οι Γάλλοι φέρονται αποφασισμένοι να επανέλθουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με πιο «ελκυστικές» τιμές, καλύτερους εννοείται για την ελληνική πλευρά. Ως εδώ, όλα καλά κι αναμενόμενα, θα μπορούσε να πει κανείς. Πρόκειται για μεγάλη παραγγελία και κανείς δεν θα ήθελε να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ιδιαίτερα αν είναι ο πωλητής.
Οι δεύτερες σκέψεις αφορούν σε μια άλλη διάσταση, αυτής της ιστορίας. Πού δείχνουν να ποντάρουν τώρα οι Γάλλοι, για να γίνει αυτή η δουλειά; (Και) στην πίεση που ασκείται αυτές τις μέρες στο Αιγαίο από την Άγκυρα. Το Παρίσι θεωρεί προφανώς ότι η Αθήνα αντιλαμβάνεται τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι έχει ανάγκη να ενισχυθεί με πολεμικά μέσα για να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή, οπότε καθίσταται περισσότερο ευάλωτη. Οπότε, τι θα κάνει; «Θα πέσει». Ακόμα κι αυτή η διάσταση, όμως, μπορεί υπό όρους, να θεωρηθεί «λογική». Αυτό είναι το «εμπόριο», γενικώς. Αν και έχοντας υπόψη το αρνητικό κλίμα που επικρατούσε μέχρι πρότινος τουλάχιστον στο Μέγαρο Μαξίμου, σχετικά με αυτό το θέμα, δύσκολα (κι αυτή) η προσπάθεια θα μπορούσε να φέρει θετικό αποτέλεσμα για τις Belh@rra, χωρίς όμως, πλέον να αποκλείεται. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Η αποκάλυψη των ημερών έχει να κάνει με τη στάση των Γάλλων σε όλη την τελευταία κρίση με την Τουρκία. Το βασικό της χαρακτηριστικό; Η αρχική ηχηρή απουσία τους από όλα τα γεγονότα. Δηλαδή, ούτε μια δήλωση συμπαράστασης δεν έκανε το πρώτο κρίσιμο σαρανταοκτάωρο το Παρίσι, ο δε λαλίστατος Μακρόν, είχε εξαφανισθεί. Μεσολάβησε μια τηλεφωνική επικοινωνία με τον Μητσοτάκη και ξαφνικά άλλαξαν όλα ξαφνικά.
Τι αποδεικνύεται λοιπόν; Το ηθικό συμπέρασμα είναι ότι τα «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία» και τα παρεμφερή τους, είναι κατ' αρχήν συνθήματα. Κι ότι απλώς από πίσω τους κρύβονται οικονομικές δοσοληψίες. Γίνονται; Όλα καλά. Δεν γίνονται; Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις κλπ, κλπ.
Και μια διευκρίνιση: Όχι απλά να γίνονται, αλλά με τους όρους των Γάλλων. Δηλαδή πανάκριβα. Αλλιώς, κοιτάξτε να τα βγάλετε πέρα μόνοι σας και αν θέλετε, ξέρετε που θα μας βρείτε. Ωραίοι φίλοι. Αλλά αυτά παθαίνει κανείς, αν πιστεύει ότι στη διεθνή διπλωματία υπάρχουν «αγνές προθέσεις» και διάθεση στήριξης του σωστού και του δικαίου. Στη δύσκολη στιγμή, κινδυνεύει να μείνει μόνος.