Δύο στεφάνια στη μνήμη των 57. Καντηλάκια που σιγόκαιγαν. Πολλά γαρύφαλλα και κεριά. Γύρω κόσμος βουβός. Συγγενείς, φίλοι αλλά και άνθρωποι που δεν γνώρισαν ποτέ τους κάποιον από τους 57 νεκρούς του δυστυχήματος στα Τέμπη. Και φόντο η κεντρική είσοδος του Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης.
Αργά το βράδυ της Τετάρτης 28 Φεβρουαρίου, άνθρωποι όλων των ηλικιών μαζεύτηκαν έξω από τον ΟΣΕ. Άλλοι κράτησαν από ένα λουλούδι και άλλοι άναψαν ένα κεράκι στη μνήμη των θυμάτων.
Στις 23:21, όλοι όσοι βρέθηκαν στο σημείο κράτησαν σιγή ενός λεπτού στη μνήμη των θυμάτων. Αμέσως μετά, ο διοργανωτής του δρώμενου φώναξε τα ονόματα και τις ηλικίες των 57 ατόμων. Με τον τρόπο αυτόν, θέλησε να δείξει ότι ο αριθμός 57, κρύβει από πίσω του αληθινά πρόσωπα, 57 ανθρώπους που χάθηκαν για πάντα εξαιτίας εγκληματικών παραλείψεων. «57 να είναι οι ώρες σας», έγραφε το πλακάτ που κρατούσε.
«Χάσαμε φίλους μας. Ήταν και θα είναι έγκλημα», είπε νεαρή που δεν ξαναείδε ποτέ τον δικό της άνθρωπο. «Είμαι 20 χρόνων και πηγαίνω συνέχεια στα νεκροταφεία. Πρέπει να ξυπνάς, να πονάς και να τους ακούς να σου λένε να πενθείς βουβά», φώναξε.
Μέσα στον Σταθμό υπάρχει ένα τετράδιο με ποιήματα αφιερωμένα στα θύματα, λίγα λουλούδια και ανάμενα κεράκια στη μνήμη τους.
Όσοι βρέθηκαν στο σημείο ζητούσαν να αποδοθούν ευθύνες σε όλους όσοι διαχρονικά εμπλέκονται στις παθογένειες του σιδηρόδρομου στη χώρα μας και οδήγησαν στο δυστύχημα.
