Το φάντασμα των ΔΕΚΟ που δεν υφίστανται ή των συμμετοχών του Δημοσίου που αγνοούνται εξακολουθεί, ακόμα και σήμερα, να στοιχειώνει το κτήριο της οδού Νίκης, όπου στεγάζεται το υπουργείο Οικονομικών. Κι αυτό γιατί, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν περίπου 2500 συμμετοχές του κράτους σε εταιρείες των οποίων τα ίχνη έχουν χαθεί στο βάθος του χρόνου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ορισμένες από αυτές έχουν εντοπισθεί ωστόσο οι κρατικές συμμετοχές είναι τόσο μικρές, για παράδειγμα της τάξης του 2% - 3%, που η ρευστοποίησή τους είναι γρίφος.
Πάντως, κι επειδή όλα δεν είναι «μαύρα», να σημειωθεί εδώ ότι προ οκταετίας ο αριθμός των επιχειρήσεων αυτών ήταν παραπάνω από 10.000. Αισιόδοξο στοιχείο είναι επίσης ότι όσες από αυτές μπορούν να πουληθούν το κάνουν, στο πλαίσιο του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, που εξελίσσεται. Στο πλαίσιο αυτό, ως το απόλυτο success story, εξακολουθεί να διαφημίζεται, από την κυβέρνηση και το Μαξίμου, η πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ έναντι 2,1 δισ. ευρώ στο αυστραλιανό fund Macquarie. Και δικαιολογημένα: είναι, πλέον, η μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση που έχει πραγματοποιηθεί στη χώρα μας, ως προς το τίμημα που επετεύχθη.
Στην πραγματικότητα, στο Μαξίμου, σχεδόν έναν μήνα μετά, ακόμα δεν μπορούν να το πιστέψουν. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση όλοι περίμεναν ένα ποσό γύρω στο 1,4 δισ. ευρώ το πολύ και ο φάκελος «έβγαλε» 700 εκατ. ευρώ παραπάνω. Είναι να μην τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση; Πάντως, όσοι γνωρίζουν τον χώρο σε βάθος επιμένουν ότι οι αυστραλιανοί, στο τέλος της ημέρας, θα τα βγάλουν τα λεφτά τους. Κι αυτό γιατί οι υποδομές στην ενέργεια στο εξής θα συγκεντρώνουν όλο το ενδιαφέρον.