Το αιφνιδιαστικό και, περίπου στα μουλωχτά, ξήλωμα των διαχωριστικών πασσάλων στην οδό Ερμού προκάλεσε μια σειρά ερωτημάτων. Θα σταθώ στα σπουδαιότερα.
Το πρώτο αφορά τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται αποφάσεις από τη δημοτική αρχή για σημαντικά ζητήματα της πόλης, όπως για παράδειγμα το κυκλοφοριακό. Αφήνω κατά μέρος το γεγονός ότι η απόφαση ελήφθη εν αγνοία, όχι μόνο του δημοτικού συμβουλίου, ούτε μόνο της αρμόδιας Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, αλλά ακόμη και ορισμένων εκ των αντιδημάρχων. Έτσι αρέσκεται να διοικεί ο Κωνσταντίνος Ζέρβας, με γεια του με χαρά του, θα κριθεί όταν έρθει η ώρα.
Το σπουδαιότερο εν προκειμένω, είναι με βάση ποια δεδομένα λαμβάνονται τέτοιου είδους αποφάσεις. Από ένστικτο; Επειδή το είπε ο περιπτεράς της Ερμού, επειδή το ζητούσαν επίμονα από την πρώτη στιγμή της τοποθέτησης των πασσάλων ο Ζορπίδης με τον Νικολόπουλο ή μήπως, στο μεταξύ, η διοίκηση Ζέρβα φρόντισε να αξιοποιήσει και κάποια εμπεριστατωμένα στοιχεία προκειμένου να εξακριβώσει την αποτελεσματικότητα του μέτρου;
Για παράδειγμα, στον ΟΑΣΘ, όπως και στον ΟΣΕΘ, υπάρχουν δεδομένα, από το σύστημα τηλεματικής, από τα οποία μπορεί να αντλήσει κανείς ασφαλέστατα συμπεράσματα, ως προς την χρησιμότητα του μέτρου το οποίο εφαρμόστηκε εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια. Μπορεί δηλαδή να διαπιστώσει κανείς, εάν στο διάστημα αυτό ο χρόνος διέλευσης των οχημάτων και δη των αστικών λεωφορείων από την οδό Ερμού μειώθηκε, εάν δηλαδή αυξήθηκε η ταχύτητά τους ή το αντίθετο. Εάν συνέβη το δεύτερο, τότε η απόφαση Ζέρβα για το ξήλωμα των διαχωριστικών πασσάλων θα φάνταζε αυτονόητη.
Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Κανείς δεν φρόντισε να ανατρέξει σε αυτήν την πολύτιμη δεξαμενή δεδομένων, να τα μελετήσει και μετά να αποφασίσει. Και δεν συνέβη διότι η κυριακάτικη αιφνιδιαστική επιχείρηση, είχε άλλο σκοπό κι εδώ προβάλλει και το δεύτερο καίριο ερώτημα: τελικά ποιον εξυπηρετούν τέτοιου είδους αποφάσεις;
Εάν κρίνω από τον χθεσινό ορυμαγδό αντιδράσεων, οι μόνοι οι οποίοι πανηγύρισαν γι' αυτήν την πρωτοβουλία ήταν οι μαγαζάτορες της περιοχής, δια των εκπροσώπων τους, δηλαδή το Επαγγελματικό Επιμελητήριο και τον Εμπορικό Σύλλογο. Οι υπόλοιποι είναι στα κάγκελα. Όχι από κάποια αντιπολιτευτική διάθεση απέναντι στον Ζέρβα. Είναι στα κάγκελα διότι διαπίστωσαν κατά τις καθημερινές μετακινήσεις τους, είτε με το ΙΧ τους είτε με το αστικό λεωφορείο, ότι τα πασαλάκια διευκόλυναν την κυκλοφορία. Όμως η διοίκηση Ζέρβα αποφάσισε να βάλει τις συντεχνίες υπεράνω της κοινωνίας. Δικαίωμά της, θα κριθεί και γι' αυτό.
Όπως θα κριθεί και για όσα έλεγε όταν ξήλωνε τα πασαλάκια στη Λ. Στρατού, ισχυριζόμενη πως η απομάκρυνσή τους θα ήταν προσωρινή, αλλά έκτοτε τα πασαλάκια αγνοούνται. Όπως και όταν, ξηλώνοντας κάποια λίγα τέτοια διαχωριστικά από ορισμένα σημεία στη Μητροπόλεως και στη Γρ. Λαμπράκη, διαβεβαίωνε πως αυτού του είδους οι παρεμβάσεις θα ήταν σημειακές προκειμένου να διορθωθούν κάποιες αστοχίες. Μόνο που προχθές απεδείχθη ότι υπήρχε άλλος σχεδιασμός.
Το επόμενο ερώτημα είναι εάν τελικά η διοίκηση Ζέρβα θα προχωρήσει στο ξήλωμα και όλων των υπολοίπων διαχωριστικών πασσάλων που απέμειναν σε Μητροπόλεως, Γρ. Λαμπράκη, Μπότσαρη κ.λπ. Προϊδέασε, άλλωστε, σχετικά με χθεσινή ανακοίνωσή του ο Εμπορικός Σύλλογος. Κι επειδή, όπως είδαμε, οι συντεχνίες επιβάλλουν την πολιτική τους, το ενδεχόμενο φαντάζει εξαιρετικά πιθανό.