Σε έξι μήνες, στα εγκαίνια της 88ης Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης τον προσεχή Σεπτέμβριο, ο πρωθυπουργός θα μιλήσει -μεταξύ άλλων- για τα έργα στην πόλη. Και θα έχει καλά και κακά νέα να πει. Ανάμεσα στα καλά στα οποία είναι βέβαιο ότι θα αναφερθεί συμπεριλαμβάνονται το μετρό που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ολοκληρώνεται και η υπερυψωμένη περιφερειακή οδός (Fly Over) που η κατασκευή του θα έχει προχωρήσει. Τα κακά νέα, τα οποία μάλλον θα παραλείψει στην ομιλία του -εκτός κι αν κάνει την έκπληξη- είναι η αξιοποίηση των στρατοπέδων που καθυστερεί, οι αναπλάσεις της Έκθεσης και της Τούμπας, που παραμένουν κενό γράμμα, αλλά και οι παρεμβάσεις στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην παλιά παραλία και στην Αριστοτέλους. Το όποιο ενδιαφέρον της πρωθυπουργικής ομιλίας για την προοπτική και τα έργα της Θεσσαλονίκης αναμένεται να επικεντρωθεί αυτή τη φορά στην ανάπλαση του παραλιακού μετώπου, από το Καλοχώρι μέχρι το Αγγελοχώρι. Κι αυτό διότι -όπως αναφέρουν πηγές από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας που τρέχει την προετοιμασία για το έργο- τον Σεπτέμβριο αναμένεται η έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος, καθώς αυτή την περίοδο καταγράφεται κινητικότητα ανάμεσα στα εμπλεκόμενα υπουργεία.
Με το Π.Δ. θα καθορίζονται οι δράσεις και οι παρεμβάσεις για ένα έργο, το οποίο στην πλήρη του ανάπτυξη θα σημαδέψει την ταυτότητα της Θεσσαλονίκης τον 21ο αιώνα. Διότι στην ουσία θα αλλάξει τη σχέση της Θεσσαλονίκης με τη θάλασσα. Στα πρότυπα της Βαρκελώνης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 θα συμβάλλει στη στροφή του μετώπου της πόλης προς τη θάλασσα, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει τώρα που η Θεσσαλονίκη «κοιτάζει» προς τον Χορτιάτη και τα γύρω βουνά κι έχει στραμμένη στη θάλασσα την… πλάτη της.
Επειδή ακριβώς η ανάπλαση του παραθαλάσσιου μετώπου της Θεσσαλονίκης είναι ένα μεγάλο, πολύπλοκο, χρονοβόρο, αλλά και καθοριστικό έργο, ο τρόπος με τον οποίο θα οργανωθεί και θα δρομολογηθεί είναι κεφαλαιώδους σημασίας, αφού αναμένεται να καθορίσει σε μεγάλο ποσοστό την εξέλιξη. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας για την υλοποίηση του, για την οποία σε πρώτη φάση έχουν δεσμευτεί 500 εκατ. ευρώ κοινοτικών πόρων, θα δημιουργηθεί ειδικός φορέας με τη μορφή Ανωνύμου Εταιρείας. Σε αυτόν θα πλειοψηφεί η Περιφέρεια και θα συμμετέχουν επιπλέον οι επτά δήμοι της περιοχής στους οποίους ανήκουν αυτά τα περίπου 50 χιλιόμετρα, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στην ανάπλαση. Από δυτικά προς ανατολικά οι δήμοι Δέλτα, Αμπελοκήπων – Μενεμένης, Θεσσαλονίκης, Καλαμαριάς, Πυλαίας – Χορτιάτη, Θέρμης και Θερμαϊκού. Εάν δεν υπάρξουν απρόοπτα ο φορέας θα έχει συσταθεί νωρίς το 2025 και τα πρώτα «ορατά» έργα θα έχουν ολοκληρωθεί το 2027 – 2028 και θα αφορούν ήπιες παρεμβάσεις στη θαλάσσια βαλτώδη περιοχή του Καλοχωρίου. Συνολικά το πρότζεκτ αναμένεται να διαρκέσει περί τα δέκα χρόνια, αφού υπάρχουν δύσκολα και χρονοβόρα σημεία, όπου θα χρειαστεί μέχρι και πολεοδομικός σχεδιασμός. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι η Περιφέρεια φέρεται να έχει συμφωνήσει στις διευθετήσεις με τους πέραν των δήμων εμπλεκόμενους στην περιοχή φορείς του Δημοσίου, όπως είναι η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, η Εταιρεία Αξιοποίησης Ακινήτων του Δημοσίου, το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου και διάφορά λιμενικά ταμεία.
Εάν όλα αυτά ισχύουν -κάτι που θα φανεί στο Προεδρικό Διάταγμα που θα εκδοθεί- το πρώτο σταθερό βήμα για την υλοποίηση του προτζεκτ έχει γίνει. Διότι στην Ελλάδα η γραφειοκρατία και τα μικρά ιδιωτικά και στενά τοπικά συμφέροντα συχνά επιβάλλουν το νόμο τους επί του γενικότερου συμφέροντος. Και μπορεί ο αρχικός σχεδιασμός της δεκαετίας να φαίνεται -και να είναι- μεγάλος, αλλά εάν τηρηθεί οι αλλαγές στο πρόσωπο και τον χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης θα είναι τόσο καθοριστικές, που στο τέλος τα δέκα χρόνια θα μοιάζουν λογικό χρονικό διάστημα.
Ως σημείο – κλειδί για την επιτυχή και εις βάθος ανάπλαση του θαλάσσιου μετώπου της Θεσσαλονίκης -πέραν της οργανωτικής δομής και της χρηματοδότησης που θα διασφαλίσουν την ταχεία υλοποίηση του πρότζεκτ- αναμένεται να εξελιχθεί η δυνατότητα άντλησης ιδιωτικών κεφαλαίων. Διότι ο ιδιωτικός τομέας θα συμπληρώσει τις χωροταξικές παρεμβάσεις του δημοσίου με επενδύσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα, παραγωγής κοινωνικού πλούτου και δημιουργίας θέσεων εργασίας.